"Dlaczego podskakuję" Naoki Higashida - recenzja
Większość z nas wie, czym jest autyzm. Wiemy, że najczęściej dotyczy dzieci do trzeciego roku życia oraz objawia się nadwrażliwością na bodźce zewnętrzne, aspołecznością oraz zaburzeniami rozwoju. Mówi się, że dziecko z autyzmem unika kontaktu wzrokowego i ma swój świat, do którego nie dopuszcza praktycznie nikogo.
Wiemy, że nieświadomie może wykonywać gesty lub wydawać dźwięki oraz ma problemy z komunikacją. Jednak czy kiedykolwiek zastanawialiśmy się, jakie są odczucia takiego dziecka? Czy rozumiemy, że jego zachowanie nie jest w pełni świadome i kontrolowane? Co więcej – czy kiedykolwiek myśleliśmy, jak wyglądałoby nasze życie, gdybyśmy choć na moment zamienili się rolami?
"Dlaczego podskakuję" Naoki Higashida
Książka "Dlaczego podskakuję" Naoki Higashida opatrzona jest wstępem napisanym przez Davida Mitchella – ojca dziecka chorego na autyzm. Proponuje on, aby czytelnik spróbował wyobrazić sobie, że traci zdolność komunikowania, a jego wnętrze zostaje zalane falą impulsów, pojęć i myśli, które nie są w żaden sposób kontrolowane.
Nie jest to łatwe, tak samo jak nie jest łatwo być autystykiem, ale wyobrażenie to sprawia, że choć przez chwilę zastanawiamy się nad odmiennością postrzegania rzeczywistości i rozumowania.
Książka "Dlaczego podskakuję" przynosi odpowiedzi na wiele pytań dotyczących autyzmu. Jej autorem nie jest osoba z zewnątrz, która zna autyzm z medycznego i psychologicznego punktu widzenia, lecz sam chory. Jest nim 13-letni chłopiec, który nauczył się porozumiewać przy pomocy specjalnej tablicy z literami. Wskazując poszczególne z nich, buduje wyrazy i zdania. Dzięki temu jesteśmy w stanie zrozumieć wiele zachowań dzieci autystycznych, które do tej pory były nieuzsadnione lub niepojęte dla zdrowej osoby.
Naoki Higashida wprowadza czytelnika w świat autyzmu, który do tej pory był dostępny wyłącznie dla chorych. Udzielając odpowiedzi na prawie sześćdziesiąt pytań, pokazuje różnice w postrzeganiu świata. Tłumaczy niektóre zachowania oraz prosi o wyrozumiałość i cierpliwość wobec chorej osoby. Czytelnik dowiaduje się m.in. dlaczego ludzie autystyczni mówią tak głośno, dlaczego nie patrzą w oczy, jaka jest przyczyna pisania liter w powietrzu, zatykania uszu oraz ustawiania samochodzików i klocków w rządku.
Ponadto Naoki opowiada o poczuciu czasu, ciągłym uciekaniu, powtarzaniu niektórych czynności lub nadpobudliwości ruchowej. Wyjaśnia dlaczego zachęty i podpowiedzi rodzica lub wychowawcy są takie ważne oraz komentuje radość związaną z oglądaniem reklam telewizyjnych. Ponadto odpowiedzi Naoki przeplatane są alegorycznymi opowieściami, których również jest autorem.
Postać Naoki Higashida to dowód na to, że autyzm nie musi oznaczać bierności i całkowitego wycofania ze społeczeństwa. To znak, że nierzadko opacznie rozumiemy sygnały wysyłane przez autystyka oraz interpretujemy jego zachowanie w odmienny sposób od jego zamiarów. Publikacja ta może pomóc rodzicom, wychowawcom, pedagogom i nauczycielom, którzy na co dzień mają kontakt z osobami autystycznymi. To także zbiór pytań i odpowiedzi, mający charakter wywiadu, który warto przyswoić, aby poznać autyzm od tej drugiej strony.