3 z 5Osobowość

Zwykle pierworodne dzieci są odpowiedzialne, niechętnie podejmują ryzyko, są perfekcjonistami. Dzieci środkowe najczęściej są urodzonymi mediatorami, a najmłodsze to rodzinne zgrywusy. Dlaczego tak się dzieje?

Ma to duży związek z tym, jak rodzina wygląda, kiedy pojawia się na świecie nowy jej członek. Najstarsze dziecko może cieszyć się całą uwagą rodziców, jednak najprawdopodobniej doświadczy najsurowszych zasad i opieki zanim rodzice zdążą się wyluzować. W ten sposób łatwo o wychowanie przyszłych rozważnych dorosłych.

Środkowe dzieci muszą sprawnie radzić sobie z tym, że nigdy nie będą jedynym dzieckiem rodziców ani hołubionym najmłodszym członkiem rodziny przez długi czas. Stąd bierze się ich odporność na przeciwności losu i umiejętność dostosowywania się do rzeczywistości.

Dzieci, które wychowują się jako najmłodsze w rodzinie, są zwykle dość niezależne dzięki temu, że dorastają z najmniejszą liczbą surowych restrykcji i zasad. To sprawia, że są wystarczająco pewne siebie, aby zwracać na siebie uwagę, a rola „dziecka” sprawia, że nieco więcej uchodzi im na sucho.