Teatrzyk paluszkowy (recenzja)
Wilk: Dokąd wędruje dziewczyneczka?
Czerwony Kapturek: Pojeździć na saneczkach.
Oto cytat z książki Dagny Ślepowrońskiej „Teatrzyk paluszkowy”. Można w niej znaleźć tego typu nowe wersje znanych baśni. Czerwony Kapturek może być przestrogą dla dzieci. Nieznajomy, nawet jeżeli wydaje się przyjazny, nie zawsze taki jest. Ale realia klasycznej baśni Czerwonego Kapturka odbiegają od współczesności. Rzadko które dziecko musi przejść przez las, by odwiedzić babcię. Natomiast jazda na sankach jest już dużo bliższa obecnym realiom.
Tego typu sytuacje mogą stanowić potencjalne niebezpieczeństwo dla naszych dzieci. I taka wersja Czerwonego Kapturka może być skuteczniejszą przestrogą dla naszych dzieci.
Oprócz tego są tam wierszyki nawiązujące do ważnych wydarzeń, np. narodzin, wypadnięcia mlecznego ząbka oraz zdjęcia lalek. Dłoń z przyklejonymi z papieru oczami, nosem i brodą z włóczki oraz koroną z metalowego koszyczka do szklanki może być królem. Ta sama dłoń z czterema naparstkami na palcach oraz z widelcem to już rycerze.
Gdy przejrzałam ją po raz pierwszy, pomyślałam, że to książka dla rodziców lub nauczycieli, którzy lubią zabawę w teatr i mogą w niej znaleźć nowe pomysły. Jednak gdy książkę obejrzała moja czteroletnia córka Ula, zmieniły się moje odczucia. Oglądając zdjęcia paluszkowych lalek opowiadała kogo jej zdaniem przedstawiają. Szybko też zauważyła, że my również możemy przygotować takie lalki i takie przedstawienie. Realizacja tego pomysłu jeszcze przed nami, ale już wiemy, że przyda się nam do tego, m.in. nasza skrzyneczka ze skarbami do prac plastycznych, ubranka lalek oraz... głowy pełne pomysłów.
_Zachęcam więc do sięgnięcia po tę książkę wszystkich, którzy lubią wierszyki oraz kreatywne zabawy. Wyczarujcie swoich paluszkowych bohaterów.
Teatrzyk paluszkowy
Dagna Ślepowrońska
Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne
Gdańsk 2009_