Naukowcy odkryli różnice w budowie mózgu u dzieci z zespołem Tourette’a
Badacze z Waszyngtońskiego Uniwersytetu Medycznego w St. Louis za pomocą rezonansu magnetycznego (MRI) odkryli obszary mózgu, które znacznie różnią u dzieci z zespołem Tourette’a w porównaniu do mózgów dzieci nie zmagających się z tym neuropsychiatrycznym schorzeniem. Wyniki badania są dostępne online w magazynie „Molecular Psychiatry”.
Zespół Tourette’a zdominowany jest przez tiki - mimowolne, powtarzające się odruchy, również obejmujące dźwięki. Naukowcy szacują, że zespół ten dotyka 1-10 dzieci na każde 1000.
"W tym eksperymencie znaleźliśmy zmiany w regionach mózgu związanych z czuciem i przetwarzaniem sensorycznym" – powiedział jeden z głównych badaczy, Kevin J. Black, profesor psychiatrii.
Różnice w budowie mózgu znajdują odzwierciedlenie w obrazie klinicznym zespołu - pacjenci zaznaczają, że tiki wzmagają się w sytuacjach dla nich nietypowych.
"Podobnie jak my kichamy albo kaszlemy z powodu przeziębienia, gdy osoba z zespołem Tourette’a czuje, że coś jest nie w porządku, tylko tik sprawi, że poczuje się lepiej. Młody człowiek, który często chrząka, może powiedzieć, że to jest jego reakcja na łaskotanie lub inne nietypowe doznania w jego gardle. Albo kobieta poruszając ramieniem w reakcji na ból, spowoduje jego uśmierzenie" - tłumaczy Black.
W największym badaniu tego typu naukowcy porównali wyniki rezonansu magnetycznego mózgu 103 dzieci z zespołem Tourette’a z wynikami zdrowych rówieśników tej samej płci.
Okazało się że młodzieńcy z zespołem Tourette’a mają więcej istoty szarej we wzgórzu, podwzgórzu i śródmózgowiu. Istota szara jest miejscem, gdzie mózg przetwarza informacje. Składa się głównie z komórek, takich jak neurony, komórki glejowe, dendrytów i aksony.
U dzieci z zespołem Tourette’a naukowcy znaleźli także mniej istoty białej w korze przedczołowej nad oczami w regionie przyśrodkowym w porównaniu do rówieśników całkowicie zdrowych.
Istota biała działa jak okablowanie mózgu i składa się między innymi z aksonów. Jej mała ilość może oznaczać mniej efektywne przekazywanie wrażeń, zaś ilość dodatkowa - pewnego rodzaju nadreaktywność (komórki nerwowe przesyłają więcej sygnałów).
Jak powiedział profesor Black, nie wiadomo jeszcze, czy dodatkowa ilość istoty szarej przyczynia się do powstawania tików, a zmniejszenie ilości istoty białej u dzieci z zespołem Touerette’a wpływa na ruchy, czy też wokalizację, która jest charakterystyczna dla tego zaburzenia.
Jedno jest pewne - odkrycia dadzą nową szansę na dokładne poznanie tego schorzenia i wdrożenie ewentualnego leczenia. Dokładnie nie wiadomo, czy zmiany te polegają na zmniejszeniu wielkości komórek, czy też zmniejszeniu ich ilości, a być może zmiany te mają miejsce, gdy mózg próbuje przezwyciężyć pojawianie się tików?
Z pewnością na wiele pytań nie znamy jeszcze odpowiedzi, ale na pewno będzie to przedmiotem kolejnych badań.
