Naruszenie prywatności dziecka - kiedy jest dozwolone?
Naruszenie prywatności dziecka jest uzasadnione jedynie w wyjątkowych przypadkach, najczęściej gdy tylko w ten sposób możemy uniknąć tragedii lub zagrożenia. Prywatność dziecka regulują konkretne przepisy, choć wielu rodziców nie zdaje sobie z tego sprawy. W jakich sytuacjach dozwolone jest naruszenie prywatności pociechy? W jakim stopniu możemy pozwolić sobie na kontrolę dziecka?
1. Prywatność dziecka w aktach prawnych
W życiu codziennym coraz większą wagę przywiązujemy do ochrony swojej prywatności. Często słyszymy o "prawie do ochrony życia prywatnego" jednak wielu dorosłych zapomina, że prawo to obejmuje również dzieci.
Każdy rodzic powinien mieć świadomość, że ochrona sfery życia prywatnego - wolność od ingerencji i niedostępność dla innych jest zagwarantowana dziecku przez liczne akty prawne, m.in. przez Konwencję o prawach dziecka przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych.
Art. 16. mówi, że: "1. Żadne dziecko nie będzie podlegało arbitralnej lub bezprawnej ingerencji w sferę jego życia prywatnego, rodzinnego lub domowego czy w korespondencję ani bezprawnym zamachom na jego honor i reputację. 2. Dziecko ma prawo do ochrony prawnej przeciwko tego rodzaju ingerencji lub zamachom”.
Kontrola dziecka wiąże się także z przestrzeganiem Art. 49. Konstytucji Polski, który mówi, że „zapewnia się wolność i ochronę tajemnicy komunikowania się. Ich ograniczenie może nastąpić jedynie w przypadkach określonych w ustawie i w sposób w niej określony."
Dziecko ma zatem także prawo do prywatności, dlatego też rodzice powinni w swojej relacji z maluchem rozwijać zaufanie, współodczuwanie i tolerancję. Dzięki temu unikną potrzeby ciągłej kontroli pociechy, ponieważ kontrola komputera, telefonu czy przeszukiwanie pokoju dziecka nie będzie miało żadnego sensu.
2. Jakie są sfery prywatności dziecka?
Z wyżej wymienionych aktów prawnych wynika, że dziecko ma prawo m.in. do tajemnicy korespondencji, która obejmuje nie tylko tradycyjne listy, ale również wiadomości SMS czy w komunikatorach internetowych oraz w mediach społecznościowych. Warto mieć na uwadze, że telefon jest również sferą prywatności dziecka.
Prywatnym miejscem dziecka jest także jego pokój - przestrzeń, którą maluch tworzy sam. Rodzice mogą jak najbardziej w nim przebywać i spędzać czas z dzieckiem, jednak nie wolno im go przeszukiwać, zmieniać bez zgody umeblowania czy dekoracji. Najlepiej zostawić dziecku wolną rękę lub wypracować zadowalający kompromis, co pozytywnie wpływa na relację i budowanie zaufania między dzieckiem a rodzicem.
Sferą prywatności dziecka jest również łazienka, w której dziecko powinno czuć się swobodnie, bez poczucia obserwacji przez kogokolwiek. Wiąże się to z okresem dojrzewania oraz zmianami w fizyczności, oraz w psychice dziecka.
3. Naruszenie prywatności dziecka - w jakich przypadkach jest dozwolone?
Relacja rodzic - dziecko jest najtrwalsza wtedy, gdy jest oparta na wzajemnym szacunku i zaufaniu. Dlatego warto budować ją przede wszystkim rozmową, unikając zarzutów i agresji. Jeśli poświęcimy się wspieraniu dziecka i słuchaniu jego potrzeb oraz przeżyć, maluch sam będzie się nam zwierzał ze swoim kłopotów.
Kiedy jednak może nastąpić uzasadnione naruszenie prywatności dziecka? Istnieją przypadki, gdy przeszukanie pokoju czy kontrola telefonu są konieczne.
Po tego rodzaju środki wolno nam sięgać jedynie w przypadku uzasadnionych obaw o bezpieczeństwo dziecka, jednak jest to ostateczność. Spokojem i rozmową można uzyskać często dużo lepsze efekty, a dziecko może samodzielnie wyjawi źródło swoim kłopotów.
