Mity na temat dziecięcej odporności
Każdy rodzic chce dla dziecka jak najlepiej. Niestety, słuchając rad innych, często popełniamy błędy, które nie służą odporności naszej pociechy.
1. Spacer? Tylko w słońcu!
Gdy za oknem świeci słońce, dzieci na podwórku przybywa. Gdy jednak zacznie padać deszcz lub gdy aura jest pochmurna, ulice pustoszeją. Próżno szukać na nich rodziców z dziećmi. Nasze pociechy przyglądają się światu zza okna. A szkoda, bo przebywanie na świeżym powietrzu to nie tylko świetna zabawa, ale i dobry sposób na hartowanie organizmu (przystosowuje się on do nagłych zmian temperatur).
By dziecko cieszyło się dobrym zdrowiem, powinno przebywać na zewnątrz co najmniej godzinę dziennie. Najlepiej spacerować w okolicy lasu lub parku. Podstawą będzie odpowiednie ubranie i… świetny humor.
Wielu rodziców nie idzie z dzieckiem na spacer, gdy zaczyna ono kasłać lub ma katar. Pediatrzy podpowiadają jednak, że objawy te nie są przeciwwskazaniem do wyjścia na zewnątrz, o ile mały pacjent nie ma gorączki. Co więcej, spokojna wędrówka może pomóc złagodzić objawy infekcji. Na świeżym powietrzu lepiej się bowiem oddycha.
Siarczysty mróz również nie powinien stać na przeszkodzie spędzaniu czasu na podwórku. Z harców na zewnątrz należy zrezygnować dopiero wówczas, gdy słupek rtęci pokazuje -10°C i wieje ostry wiatr.
Przed wyjściem należy zabezpieczyć skórę dziecka odpowiednim kremem.
2. Grubo, znaczy dobrze
Wiele osób ma problem z prawidłowym ubraniem dziecka na spacer. W społeczeństwie nadal pokutuje przekonanie, że kilkulatka należy ubrać grubiej niż osobę dorosłą. Tym sposobem dzieci mają na sobie najczęściej kilka warstw ciepłych ubrań. To sprawia, że godzinny spacer prawie na pewno zakończy się przeziębieniem.
Gdy skóra jest spocona, łatwiej o jej wyziębienie. A to prosta droga do chwilowego osłabienia, które wykorzystają chorobotwórcze drobnoustroje. Zaatakują z podwójną mocą, a układ odpornościowy tę walkę przegra.
Jak zatem ubrać dziecko na jesienny lub zimowy spacer? Najlepszym sposobem jest nakładanie odzieży na tzw. „cebulkę”. W czasie wędrówki należy też sprawdzać kark dziecka – jeśli będzie spocony, oznacza to, że konieczne jest ściągnięcie jednej warstwy ciuchów. Pamiętajmy, że zimne policzki, nosek czy dłonie nie są wyznacznikiem tego, że dziecku jest chłodno.
3. Częste infekcje źle wpływają na odporność
Prawda jest taka, że jest wręcz odwrotnie. Układ immunologiczny małego człowieka nieustannie się rozwija i kształtuje. Może powiedzieć, że uczy się pokonywania patogenów, a choroby dziecka są swego rodzaju treningiem. Komórki układu odpornościowego muszą najpierw poznać przeciwnika.
W pierwszym roku obecności w żłobku lub przedszkolu dziecko może mieć nawet 10 infekcji (głównie dróg oddechowych) w ciągu roku. Nie jest to powód do niepokoju, o ile mały pacjent nie otrzymuje za każdym razem antybiotyku. Ta grupa leków może bowiem nieco obniżać odporność, jeśli jest zalecana niezgodnie ze wskazaniami, np. z powodu infekcji dróg oddechowych typu wirusowego.
W czasie infekcji najlepiej jest podawać dziecku preparaty wzmacniające. Przez okres jesienno-zimowy każdego dnia w diecie naszej pociechy obecny powinien być tran.
4. Dziecko ma taką samą odporność, jak osoba dorosła
W pierwszym roku życia w organizmie dziecka obecne są przeciwciała, które przekazane mu zostały od matki w życiu płodowym. Z czasem zaczyna się u małego człowieka produkcja własnych przeciwciał. Te przez kilka następnych lat uczą się, jak zwalczać chorobotwórcze mikroorganizmy. Z roku na rok zapamiętują więcej antygenów, co sprawia, że szybciej i lepiej pokonują wirusy i bakterie. Pełną dojrzałość układ immunologiczny osiąga dopiero około 19.–20. roku życia.
Temat odporności bardzo interesuje rodziców, zwłaszcza tych najmłodszych dzieci. Nic zatem dziwnego, że wśród tego zagadnienia krąży wiele mitów. Wątpliwości najlepiej jest jednak rozwiać w czasie rozmowy z pediatrą lub farmaceutą, który nie tylko pomoże wybrać odpowiednie preparaty wzmacniające odporność, ale i podpowie, co robić, by naturalnie stymulować układ immunologiczny.
