Jersinioza

Jersinioza zazwyczaj objawia się podobnie jak zwykła „grypa żołądkowa”. Okres wylęgania, czyli przebieg bezobjawowy, wynosi 4-7 dni od kontaktu z bakterią. Objawy trwają do 3 tygodni. U dziecka pojawiają się objawy takie jak:

• gorączka,
• bóle brzucha (czasem przypominające ból wywołany zapaleniem wyrostka robaczkowego, czyli ból w prawej dolnej części brzucha),
• biegunka,
• mdłości,
• wymioty,
• wysypka,
• bóle stawów.

Dwa ostatnie objawy mogą się pojawić kilka tygodni po pierwszych objawach. Przechodzą same po jakimś czasie. Rzadziej dochodzi do zakażenia pałeczkami jersinii wywołującego zapalenie płuc czy zapalenie gardła.

W niektórych przypadkach ta choroba może prowadzić do zakażenia krwi. Ma to miejsce szczególnie w przypadku niemowląt do 3. miesiąca życia. Jersinioza u tak małych dzieci musi być leczona w szpitalu. Jersinioza nie musi ograniczać się do jelit, może przybrać postać ogólnoustrojową. Nie zawsze też daje ostre objawy, co utrudnia jej diagnozę.

Jersinioza jest groźna w przypadku kobiet w ciąży. Bakterie Yersinia enterocolitica mogą dostać się do płodu, a u matki nie wywołać charakterystycznych czy niepokojących objawów. Dziecko może zostać zainfekowane w czasie ciąży lub podczas porodu. U niego objawy będą poważniejsze, a konkretnie obejmą:

• małopłytkowość,
• zapalenie wątroby,
• zapalenie śledziony.

Bez badania PCR krwi dziecka i badania serologicznego krwi matki, diagnoza jersiniozyjest bardzo trudna.

Ze względu na to, że choroba zagraża przede wszystkim kobietom w ciąży i małym dzieciom, to właśnie one powinny szczególnie uważać na możliwe drogi zakażenia jersiniozą. Kobiety w ciąży i dzieci nie mogą jeść surowego i niedogotowanego mięsa, szczególnie jeśli jest to wieprzowina. Do przygotowywania mięsa należy mieć oddzielne noże i deski do krojenia. Po użyciu trzeba je także dokładnie myć, najlepiej we wrzątku. Równie ryzykowny jest niepasteryzowany nabiał (np. mleko czy niektóre sery, szczególnie pleśniowe). Woda zawsze powinna być przegotowana, bo wysoka temperatura zabija bakterie. Należy ograniczyć kontakt z trzodą chlewną, odchodami zwierząt. Trzeba uważać na kontakt ze zwierzętami i unikać np. lizania po twarzy. Po zabawie z pupilem trzeba dokładnie umyć ręce. Higiena osobista także zmniejsza ryzyko zakażenia.

W wielu przypadkach choroba przechodzi sama i nie dochodzi do żadnych powikłań. W tym czasie trzeba zapobiegać odwodnieniu. Czasem konieczne jest leczenie antybiotykami. W przypadku kobiet w ciąży konieczna jest antybiotykoterapia, która zmniejsza ryzyko, że dziecko się zarazi, ale sama w sobie jest trudna do stosowania w czasie ciąży.