Trwa ładowanie...

Diabeł tasmański – torbacz słynący z wydawania nietypowych odgłosów. Co je, gdzie żyje i jak wygląda?

Avatar placeholder
15.06.2021 15:39
Diabeł tasmański – torbacz słynący z wydawania nietypowych odgłosów. Co je, gdzie żyje i jak wygląda?
Diabeł tasmański – torbacz słynący z wydawania nietypowych odgłosów. Co je, gdzie żyje i jak wygląda? (GettyImages)

Diabeł tasmański to największy na świecie mięsożerny torbacz. Czym się wyróżnia, gdzie żyje, co je i jak wygląda?

spis treści

1. Diabeł tasmański - co to za zwierzę?

Diabeł tasmański to mięsożerny ssak, zaliczany do torbacza z rodziny niełazów. Żyje maksymalnie 8 lat, ale zazwyczaj krócej - około 5 lat. Zamieszkuje głównie teren Tasmanii, gdzie prowadzi raczej samotny tryb życia.

Do rozrodu zwierzęta przystępują raz w ciągu roku, w marcu. Ciąża u samic trwa 21 dni, dlatego poród odbywa się najczęściej w kwietniu. Samica rodzi do 30 młodych, choć do końca rozwoju przeżyją tylko 3-4 młode.

Pierwsze 4 miesiące życia młode ssaki spędzają w torbie lęgowej u matki. Dopiero po ósmym miesiącu stają się samodzielne. Dojrzałość płciową osiągają dopiero w drugim roku życia.

Zobacz film: "Jak możesz pomóc maluchowi odnaleźć się w nowym środowisku?"
Filmy o zwierzętach, które warto obejrzeć z dzieckiem
Filmy o zwierzętach, które warto obejrzeć z dzieckiem

Filmy o zwierzętach uczą empatii i są dobrym wstępem do rozmów o przyrodzie. Wiele z nich to nie tylko

przeczytaj artykuł

2. Jakie dźwięki wydaje diabeł tasmański?

Diabeł tasmański słynie z wydawania bardzo charakterystycznych dźwięków - typowy dla niego jest gardłowy ryk, dziwaczne piski oraz chrumknięcia. Owe odgłosy są dość przeraźliwe i dlatego zwierzę uchodzi za dość agresywne.

Diabły stają się jeszcze bardziej hałaśliwe w obliczu walki o potencjalną zdobycz lub gdy czują się zagrożone. To właśnie m.in. przez nietypowe dźwięki zwierzę zostało nazwane diabłem tasmańskim. Dodatkowo w sytuacji zagrożenia ssak wydziela niezbyt przyjemny, ostry zapach.

3. Jak wygląda diabeł tasmański?

Diabeł tasmański ma dość krępą budowę ciała - jest przysadzisty, choć stosunkowo niewielki. Na gabaryty tego ssaka wpływa kilka czynników - m.in. dostępność i rodzaj pokarmu.

Waga tego zwierzęcia oscyluje w granicach 4-12 kg. Według danych największy na świecie mięsożerny torbacz osiągnął 76 cm długości i ważył 12 kg.

Zwierzę ma gęste futro w czarnym lub brązowym kolorze, z białymi pasami w okolicy krzyża i klatki piersiowej. Jego przednie łapy są dłuższe niż tylne, co w efekcie sprawia, że gdy się poruszają, wygląda nieco niezdarnie, trochę jakby utykał.

Ssaki te wyróżniają się dość dużą głową, z różowym pyskiem, zaokrąglonymi uszami, ich zęby są bardzo ostre, a szczęki umięśnione. Mają gruby i owłosiony ogon.

4. Czym się żywi diabeł tasmański?

Diabły tasmańskie mają bardzo dobrze rozwinięty węch i wzrok, a podczas polowania wykorzystują także swoje długie wąsy czuciowe. Dzięki tym atutom doskonale udaje im się uniknąć drapieżników, znaleźć padlinę czy zlokalizować potencjalną zdobycz.

Są bardzo żarłoczne i mają nieposkromiony apetyt - potrafią zjeść niemal wszystko, w co uda im się zatopić zęby. Z reguły ich pokarm stanowią zwierzęta o mniejszych gabarytach, m.in. gady, ryby, ptaki czy różne owady. Nie pogardzą padliną, a zjedzą też pokarm roślinny.

Tak samo, jak u innych zwierząt z rodziny torbaczy, gdy są dobrze odżywione, zmieniają się ich ogony - puchną ze względu na zapasy tłuszczu.

Co powinno zaniepokoić w rozwoju dziecka w wieku szkolnym? (WIDEO)
Co powinno zaniepokoić w rozwoju dziecka w wieku szkolnym? (WIDEO)

Gdy nasze dziecko idzie do szkoły mamy wiele obaw. Wiele wątpliwości ma również nasz pierwszoklasista.

przeczytaj artykuł

5. Gdzie występuje diabeł tasmański?

Diabła tasmańskiego nie spotkamy na wolności na terenie Polski. Obecnie w naturalnych warunkach żyje jedynie na Tasmanii - wyspie w Australii. W dawnych czasach można się było na niego natknąć również w Australii, ale było to ponad 400 lat temu.

W Tasmanii zwierzę dobrze się odnajduje w świetlistych lasach, na polach, łąkach i lasach. Jest aktywny głównie w nocy, w ciągu dnia woli pobyć w jaskini lub norze, dobrze czuje się w odosobnieniu. W 1941 roku diabeł tasmański został zakwalifikowany jako gatunek pod ochroną i tak jest w dalszym ciągu.

Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze