Imiennik – imiona na literę D
- Damian Jest to imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa dámios, démios, oznaczającego "lekarza ludowego" oraz od greckiego słowa damaon, oznaczającego "poskromiciela, pogromcy" i "uzdrowiciela".
- Damiana Jest to to żeński odpowiednik imienia Damian.
- Daniel Jest to imię męskie pochodzenia hebrajskiego. Oznaczać może zarówno "Moim sędzią jest Bóg" jak i "Sędzia Boży". W Polsce używane od XIV wieku.
- Daniela Jest to żeńska forma imienia Daniel pochodzenia hebrajskiego. Imię Daniela oznacza;potężny jest mój Bóg; lub;Bóg jest sędzią;.
- Danuta Jest to imię żeńskie prawdopodobnie pochodzenia litewskiego, od słowa danutie, będącego połączeniem słów niebo i córka lub od łacińskiego słowa donata - "darowana przez Boga". Może również wywodzić się z południowosłowiańskich imion Dana, Danka, Danica. Oznacza "dziecko darowane przez Boga". W Polsce używane od XIV wieku.
- Dargomier Jest to staropolskie imię męskie, złożone z członów drogo ("drogi") i mir ("pokój, spokój, dobro"). Mogło ono oznaczać "ten, któremu drogi jest pokój". Ciekawostka Inne formy tego imienia to: Drogmir, Dragomir, Drahomir, Drohomir, Drogomir. Drogomir to także nazwa herbu szlacheckiego.
- Dargorad Jest to staropolskie imię męskie złożone z członów dargo ("drogi") i rad ("być zadowolonym, chętnym, cieszyć się").
- Dargosław Jest to staropolskie imię męskie, złożone z członów drogo ("drogi") i sław ("sława"). Mogło ono oznaczać "ten, któremu droga jest sława". Ciekawostka Inne formy tego imienia to Drogisław, Drogota, Drosław.
- Daria Jest to imię pochodzące najprawdopodobniej z języka perskiego, gdzie podobnie jak jego męski odpowiednik Dariusz oznacza "tego/tę, która zachowuje, posiada".
- Dariusz Jest to imię męskie pochodzenia perskiego. Utworzone z elementów daraya ; "posiadać" i vahu ; "dobro". Może to oznaczać kogoś, kto jest dobry. Według innych źródeł imię oznaczać może "posiadającego bogactwa". Imię to w odróżnieniu od swojego żeńskiego odpowiednika, którym jest Daria znana w Polsce od średniowiecza, pojawiło się w Polsce z pewnością co najmniej w XVIII wieku, było jednak niezwykle rzadkie. Popularność zyskało w XX wieku.