Imiennik – imiona na literę B
- Borys Jest to imię męskie pochodzenia protobułgarskiego. W zależności od źródeł oznaczało "wilk, pantera", według innych "mały, niski", lub "waleczny".
- Borzuj Jest to staropolskie imię męskie, złożone z członów Borz(y)- ("walczyć, zmagać się") i -(w)uj ("wuj"). Ciekawostka Inna forma tego imienia to Borzywuj.
- Borzygniew Jest to staropolskie imię męskie, złożone z członów borzy ("walczyć", "walka") oraz gniew. Mogło oznaczać "ten, który walczy w gniewie". Ciekawostka Borzygniew to nie tylko imię ale i wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Mietków, na północnym brzegu Jeziora Mietkowskiego (ok. 35 km na południowy zachód od Wrocławia).
- Borzymir Jest to staropolskie imię męskie, złożone z członów borzy- ("walczyć", "walka") oraz -mir ("pokój"). Mogło oznaczać "ten, który walczy o pokój".
- Borzysław Jest to imię pochodzenia starosłowiańskiego. Oznacza: "sławny walecznością lub sławny dzięki walce". Imię pojawiło się po raz pierwszy w dokumentach z XIII wieku.
- Borzywoj Jest to staropolskie imię męskie, złożone z członów borz(y)- ("walczyć, zmagać się") i -woj, -uj ("wojownik"). Oznacza "walczącego wojownika". Ciekawostka Inną formą tego imienia jest Borzuj.
- Bożebor Jest to staropolskie imię męskie złożone z członów boże- ("Boga", ale pierwotnie "losu, doli, szczęścia") i -bor ("walka", "walczyć, zmagać się"). Być może oznaczało "tego, kto walczy pod opieką losu".
- Bożeciech Jest to staropolskie imię męskie, złożone z członu boż(e)- ("Bóg", ale też "bogactwo, szczęście") oraz -ciech ("uciecha, pociecha"). Może ono oznaczać "tego, który cieszy się Bogiem", ale też "bogactwem, szczęściem".
- Bożeciecha Jest to żeńska forma imienia Bożeciech. Znaczenie imienia: "ta, która jest pociechą Boga".
- Bożena Jest to żeńskie imię pochodzenia słowiańskiego, utworzone poprzez dodanie do rdzenia boż (od "Bóg") przyrostek zdrabniający -ana lub -ena. Oznacza: "obdarowana przez Boga" lub "darowana od Boga". Na początku imię funkcjonowało w formie Bożana i Bożechna, natomiast forma Bożena była znana w języku czeskim, a w Polsce zaczęła się pojawiać regularnie dopiero w XIX wieku.