Imiennik – imiona na literę W
- Walerian Jest to imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego "mocny", silny", "zdrowy".
- Waleriana Jest to imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, żeński odpowiednik imienia Walerian, oznaczające "należąca do Waleriusza, pochodząca od Waleriusza". Ciekawostka: Waleriana to nie tylko imię, ale także zbiorcza nazwa przetworów z korzenia kozłka lekarskiego (Valeriana officinalis). Jest to środek uspokajający o działaniu sedatywnym i nasennym.
- Waleriusz Jest to oboczna forma imienia Walery.
- Walery Jest to imię męskie pochodzenia łacińskiego. Powstało ono z przydomka Valerius, który pochodzi od nazwy rodu Waleriuszów, oznaczał "człowiek z rodu Waleriuszów;.
- Walter Jest to imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słów: waltan i heri oznaczająch "panować" i "lud".
- Waltrauda Jest to imię żeńskie pochodzenia germańskiego. Powstało ono ze staro-wysoko-niemieckich słów waltan; "panować, rządzić" lub walh; 'cudzoziemiec' oraz trud; 'siła, potęga' i w związku z tym oznacza "silna, potężna władczyni" lub "silna, potężna cudzoziemka". Ciekawostka: Inna forma tego imienia to Waldetruda.
- Walwan Jest to imię męskie pochodzenia celtyckiego, występujące w cyklu opowieści arturiańskich. W Polsce znane od średniowiecza; nosił je marszałek Henryka V, księcia śląskiego (XIV wiek).
- Wanda Jest to imię żeńskie, wymyślone najprawdopodobniej przez Wincentego Kadłubka, wcześniej nieznane. Według Kadłubka było to imię legendarnej władczyni Krakowa, córki Kraka. Początkowo, w XII-XIV wieku, zapisywane je jako Węda lub Wanda. Stało się popularne w XIX wieku, w związku z romantyczną modą na średniowiecze.
- Wanessa Jest to żeńskie imię pochodzenia literackiego, stworzone przez irlandzkiego pisarza Jonathana Swifta od pierwszych sylab imienia i nazwiska jego przyjaciółki Esther Vanhomrigh. Nie ma męskiego odpowiednika. W Polsce imię zostało nadane po raz pierwszy w latach 60. XX wieku.
- Wawrzyniec Jest to polska forma imienia Laurencjusz, pochodzi od słowa laur, wawrzyn (łac. laurus), od niego powstała żeńska forma Laurencja, Laurentyna.