Imiennik – imiona na literę S
- Syriusz Imię męskie pochodzenia greckiego, odpowiednik łacińskiego Sirius, nazwa najjaśniejszej gwiazdy w gwiazdozbiorze Wielkiego Psa. Nazwa ta wywodzi się od greckiego słowa seirios "płonący, gorący, roziskrzony;.
- Syrycjusz Imię pochodzenia łacińskiego, utworzone od słowa siritius czyli 'syn Syryjczyka'.
- Syzyniusz Imię męskie o niejasnej etymologii. Być może jest to imię łacińskie pochodzące od miejscowości Sisenna w Dalmacji lub zgrecyzowana forma dzierżawna utworzona od imienia boga Sisennesa.
- Szabor Staropolskie imię męskie, złożone z członu Wsze- ("wszystek, każdy, zawsze") w różnych wersjach nagłosowych, oraz członu -bor ("walczyć, zmagać się"). Mogło oznaczać "ten, który zawsze podejmuje walkę". Inne wersje imienia: Wszebor, Wszabor, Wświebor, Świebor, Śwsiebor, Siebor, Siabor, Szebor, Wszeborz, Świeborz, Śwsieborz.
- Szabora Staropolskie imię żeńskie, złożone z członu Wsze- ("wszystek, każdy, zawsze") w różnych wersjach nagłosowych, oraz członu -bora ("walczyć, zmagać się"). Mogło oznaczać "ta, która zawsze podejmuje walkę". Inna wersja tego imienia: Wszebora, Świebora, Siabora, Szebora.
- Szaweł Imię męskie pochodzenia hebrajskiego (š'l "uproszony, pożądany"). Inna forma: Saul.
- Szczepan Imię męskie. Pierwotna spolonizowana forma greckiego imienia Stefan. Powstała wobec niewystępowania we wczesnym rozwoju języków słowiańskich głosek ;f; zawartych w wersji oryginalnej.
- Szczęsna Staropolskie imię żeńskie. Wywodzi się od słowa "szczęśliwa".
- Szczęsny Imię męskie pochodzenia polskiego, po raz pierwszy notowane w 1422 roku. Wywodzi się od słowa "szczęśliwy" i jest uważane za odpowiednik znaczeniowy łacińskiego imienia Feliks.
- Szmaragd Imię męskie pochodzenia łacińskiego, oznaczające "szmaragd". Inna wersja imienia: Smaragd.