Imiennik – imiona żeńskie
- Trzebiesława Jest to staropolskie imię żeńskie, złożone z członów trzebie- ("czyszczenie, trzebienie", "ofiara") i -sława ("sława"). Mogło oznaczać "tę, która niszczy sławę (wrogów)" lub może "tę, która sławi ofiarę". Ciekawostka: Inne formy tego imiena to Trzebosława
- Tulia Jest to imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od rzymskiej nazwy rodowej prawdopodobnie pochodzenia etruskiego.
- Tuskana Jest to imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, pierwotnie przydomek utworzony od nazwy etnicznej Tuscus przy pomocy przyrostka -ana i oznaczające "należąca do Tusków, Etrusków".
- Tyburcja Jest to imię żeńskie pochodzące ze starożytnego Rzymu, żeński odpowiednik imienia Tyburcjusz, Tyburcy. Tyburcja była imieniem dynastycznym córek władców Oranii.
- Tycjana Jest to imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, od nazwy rodowej Titianus, co oznacza "pochodząca od Tytusa", "należąca do Tytusa".
- Tymona Jest to imię żeńskie pochodzenia greckiego, żeński odpowiednik imienia Tymon, utworzonego od greckich imion złożonych typu Tymoteusz; po odrzuceniu drugiego członu imienia; za pomocą przyrostka -n
- Ulryka Jest to imię pochodzenia germańskiego, żeńska forma od męskiego Ulryk.
- Uniesława Jest to staropolskie imię żeńskie. Składa się z członu unie- ("lepszy") -sława ("sława"). Oznacza "ta, która cieszy się najlepszą sławą". Ciekawostka: Inna forma tego imienia to Unisława
- Urszula Jest to imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, wywodzi się od łacińskiego przydomka Ursula, stanowiącego zdrobnienie od wyrazu ursa (niedźwiedzica). Można je zatem tłumaczyć jako "niedźwiedziczka". W Polsce oficjalnie używane od XIV wieku w formie Urszula i Orszula oraz łacińskiej Ursula.
- Wacława Jest to żeński odpowiednik imienia Wacław. W źródłach polskich obecne od XXIII wieku w formie Więcesława oraz od XXIV wieku jako Więcsława.