Imiennik – imiona żeńskie na literę D
- Dobrosułka Jest to staropolskie imię żeńskie, złożone z dwóch członów: dobro- ("dobry") i -sułka ("obiecywać" albo "lepsza, możniejsza"). Może oznaczać "obiecująca dobro".
- Dobrosława Jest to staropolskie imię zdrobnienie od imienia Dobrosława; złożonego z członów dobro- ("dobry") i -sława ("sława"), oznaczającego tę, która "cieszy się dobrą sławą". Ciekawostka Imię to zyskało popularność w XIX wieku, kiedy to w ramach panslawizmu sięgano po słowiańskie imiona. Imię to nadał swej córce pisarz Jan Ursyn Niemcewicz.
- Dobrowieść Jest to staropolskie imię żeńskie, złożone z członów dobro- ("dobry, dobra") i -wieść ("wiedzieć" albo "wieść, prowadzić"). Mogło oznaczać "tę, która sprzyja dobrym wieściom" albo "tę, która dobrze wiedzie swoje życie".
- Dobrowoja Jest to żeński odpowiednik staropolskiego imienia męskiego Dobrowoj, złożonego z członów dobro- ("dobry") i -woj ("wojownik"). Imię to nie było notowane w dawnych dokumentach.
- Dolores Jest to imię żeńskie pochodzenia hiszpańskiego, wywodzące się od słowa dolor oznaczającego ból. W języku hiszpańskim używane w wyraeniu María de los Dolores - Matka Boska Bolesna. Ciekawostka Popularnym zdrobnieniem imienia Dolores jest Lola lub Lolita. Dolores to także nazwy miejscowości - w stanie Kolorado, w hrabstwie Montezuma, a także nazwa hrabstwa Dolores (ang. Dolores County) w stanie Kolorado.
- Domaczaja Jest to staropolskie imię żeńskie, złożone z członów doma- ("dom) i -czaja ("spodziewać się, oczekiwać"). Mogło oznaczać "ta, która oczekuje w domu", lub "oczekiwana w domu".
- Domasława Jest to imię staropolskie żeńskie złożone z członów doma- ("dom") i -sława ("sława"). Mogło oznaczać "przynosząca sławę domowi". W źródłach polskich poświadczone pierwszy raz w XIII wieku. CiekawostkaPochodne tego imienia to Domisława i Domosława.
- Domicjana Jest to imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, oznaczające "należąca do Domicjusza, adoptowana przez Domicjusza".
- Dominika Jest to żeński odpowiednik imienia Dominik. Imię łacińskie, oznacza "należąca do Pana".
- Domna Jest to imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, notowane w Polsce już od XXV wieku, wywodzące się od łacińskiego przydomka Domna, pochodzącego od celtyckiego Domnus, Donnus lub łacińskiego Dominus ("Pan").