Jaką kaszę najlepiej wybrać?

Kasze zawierają małe ilości tłuszczu, są za to bogate w węglowodany złożone, czyli podstawowe źródło energii dla organizmu. Węglowodany złożone bardzo powoli rozkładają się do glukozy, co zabezpiecza przed gwałtownymi skokami insuliny.

Za spożywaniem kasz na diecie przemawia także duża zawartość błonnika, który poprawia perystaltykę jelit, trawienie oraz działając jak ,,miotełka’’ usuwa toksyny z organizmu. Błonnik, pęczniejąc w żołądku, wypełnia go i dzięki temu dłużej odczuwamy sytość, co ogranicza podjadanie pomiędzy posiłkami.

Kasze obfitują także w wiele składników mineralnych (np. żelazo, potas, magnez, wapń), witamin głównie z grupy B (B1 -tiamina, B2 -ryboflawina, PP -niacyna, kwas foliowy) oraz witaminę E. Stanowią źródło rutyny, substancji wzmacniającej naczynia krwionośne.

Kasze różnią się między sobą zawartością składników odżywczych oraz stopniem przetworzenia. Najlepsze są te, które w najmniejszym stopniu poddane zostały procesowi oczyszczania i rozdrabniania. Osobom na diecie zaleca się kaszę gryczaną oraz jęczmienną. Ograniczeniu powinna zaś ulec kasza manna.

Produkowana jest z łuskanych ziaren gryki. Przewyższa inne rodzaje pod względem zawartości białka. Jest bogata w cenne aminokwasy egzogenne (organizm sam nie potrafi ich wytworzyć) jak tryptofan i lizyna. Jest również doskonałym źródłem kwasu foliowego. Nie zakwasza organizmu, może być stosowana w diecie bezglutenowej. Powinna gościć na talerzach nie tylko osób odchudzających się, ale także z problemami układu krążenia, szczególnie przy nadciśnieniu.

Wyrabiana z ziaren jęczmienia. Zawiera duże ilości błonnika, dzięki czemu niweluje zaparcia, poprawiając perystaltykę jelit i trawienie. Sprzyja oczyszczaniu organizmu ze względu na działanie błonnika, który usuwa zgromadzone toksyny. Dzięki obecności witaminy PP (niacyna) pomaga także w obniżeniu poziomu złego cholesterolu we krwi oraz utrzymaniu dobrej kondycji skóry.

Powstaje z nasion prosa. Cechuje się małą zawartością skrobi, zaś dużą ilością cennego białka. Spośród wszystkich kasz przoduje bogactwem witamin z grupy (B1, B2, B6) oraz miedzi i żelaza. Nie zawiera glutenu i może być spożywana przez alergików. Wykazuje działanie zasadotwórcze, co oznacza, że odkwasza organizm. Jest lekkostrawna.

Otrzymywana z rozdrobnionych ziaren kukurydzy. Zawiera ,,dobre tłuszcze’’ oraz białko nie powodujące odczynu alergicznego, dzięki czemu kaszę można podawać niemowlętom i małym dzieciom.

Produkowana z twardej pszenicy durum. Łączy w sobie cechy kaszy i makaronu. Zawiera duże ilości węglowodanów, jednak w porównaniu z innymi mało błonnika. Jest łatwostrawna i zalecana przy problemach z trzustką czy schorzeniach woreczka żółciowego. Stanowi dobre źródło żelaza.

Uzyskiwana podczas przemiału pszenicy na mąkę. W porównaniu z innymi gatunkami, jest uboga w błonnik, witaminy i minerały. Stanowi za to dobre źródło jodu.

Niestety kasza, pomimo swoich cennych właściwości, nie może być spożywana przez każdego. Z niektórych rodzajów powinny zrezygnować osoby z nietolerancją glutenu. Mogą one jedynie sięgać po kaszę gryczaną i jaglaną. Osoby chorujące na niedoczynność tarczycy powinny natomiast unikać kaszy jaglanej.

W tym wypadku należy ją spożywać raz na jakiś czas. Ograniczenie lub wyeliminowanie większości kasz zaleca się też osobom z chorobami jelit oraz stosującym dietę bardzo lekkostrawną.

Każdą kaszę przed gotowaniem warto przepłukać wodą. Jest to natomiast szczególnie ważne w przypadku jaglanej, ponieważ w ten sposób usuniemy nieprzyjemną w smaku goryczkę.

Ziarna można gotować w tradycyjny sposób w wodzie lub przygotować po wcześniejszym uprażeniu. Ważne natomiast, aby ich nie rozgotowywać, ale spożywać al dente. Warto także pamiętać, że drobne kasze mają niższą wartość odżywczą niż te z grubego przemiału.