Dlaczego powinniśmy unikać współczesnej pszenicy?

Pszenica uprawiana dzisiaj jest jednym z najbardziej zmodyfikowanych genetycznie produktów. Zawiera zdecydowanie więcej chromosomów niż jej starożytny przodek.

Jej nasiona zostały stworzone w laboratorium w latach 60. XX wieku. A wszystko po to, by uzyskać zboże odporne na działanie pleśni, pasożytów i zmiany klimatyczne.

Chciano również uczynić pszenicę rośliną niezwykle wydajną i łatwą w uprawie, by w ten sposób zmniejszyć zjawisko głodu na świecie. Zaczęto więc inwestować w badania i eksperymenty, których celem było ulepszenie roślin i zwiększenie plonów. Zamierzony cel udało się osiągnąć, tylko czy wyszło to nam na zdrowie?

Tak duża ingerencja człowieka w naturę spowodowała, że ludzki organizm nie jest już w stanie całkowicie strawić pszenicy. W wyniku genetycznych modyfikacji jej ziarna zawierają nowe białka, których układ pokarmowy nie potrafi rozłożyć.

Autor książki „Dieta bez pszenicy”, dr William Davis, uważa, że każda ilość tego zboża jest szkodliwa dla zdrowia i odpowiada za wiele współczesnych chorób.

Odpowiedzialna jest za to nie tylko genetyczna modyfikacja nasion, ale również poddawanie ich działaniu dużej ilości substancji chemicznych.

Głównym białkiem ziaren zbóż z rodziny traw jest gluten, w skład którego wchodzi gluteina i gliadyna.

Gliadyna odpowiada za powstawanie w jelitach stanu zapalnego, to ona jest w większości przypadków odpowiedzialna za rozwój alergii i nietolerancji. W przewodzie pokarmowym rozkłada się na związki, które wykazują działanie zbliżone do morfiny. Wywołują uczucie rozleniwienia, apatii, a ponadto pobudzają apetyt, nasilają napady głodu, uzależniając od jedzenia produktów pszenicznych.

Pojawiają się również sugestie, że gliadyna może powodować u dzieci wybuchy agresji, ADHD lub autyzm, a u ludzi ze schizofrenią – przyczyniać się do występowania częstszych epizodów omamów i urojeń.

Uzależniające działanie przypisywane pszenicy ma wpływ również na rosnącą na świecie liczbę osób otyłych.

Pszenicy unikać powinny zwłaszcza osoby z cukrzycą i insulinoopornością. Podnosi bowiem poziom cukru we krwi najszybciej ze wszystkich znanych węglowodanów. Jest w tym „niechlubnym” pojedynku lepsza nawet od białego cukru.

Wspomniany wcześniej dr William Davis jest zdania, że nawet produkty pełnoziarniste nie powinny znajdować się w naszej codziennej diecie.

Są bowiem odpowiedzialne za nagłe wzrosty i spadki poziomu cukru, czego konsekwencją jest uczucie sytości zaraz po jedzeniu i wzmożony głód w ciągu godziny od ostatniego posiłku.

To zdaniem kardiologa prowadzi do akumulacji tłuszczu trzewnego, czego konsekwencją jest powstanie tzw. pszennego brzucha. A stąd już bardzo blisko do nadwagi i otyłości.

Wszystkie procesy technologiczne, których celem jest stworzenie upraw wydajnych i stosunkowo tanich sprawiło, że pszenica uboga jest w wartości odżywcze. A tych dawniej jej nie brakowało. Zboże to słynęło z wysokiej zawartości witamin z grupy B, kwasu foliowego, cynku, miedzi, wapnia, żelaza, fosforu i błonnika.

Biała mąka, tak często goszcząca w naszych kuchniach, nie ma w sobie praktycznie żadnych wartościowych składników.

Najbardziej odżywczymi składnikami pszenicy są otręby i zarodki zboża, które jednak są usuwane w procesie ich mielenia.

Jako że pszenica jest produktem powszechnym, który znaleźć można w dużej ilości obecnej na rynku żywności, o jej ograniczenie w diecie bardzo trudno.

Przybywa osób z nietolerancją glutenu oraz z celiakią, co sprzyja zwiększeniu popularności produktów stanowiących zamienniki pszenicy. Coraz łatwiej więc o produkty bezglutenowe.

Rośnie na przykład zainteresowanie orkiszem. Jest to prastare zboże, którego nie poddaje się genetycznym modyfikacjom. Działa przeciwalergicznie, przeciwzapalenie, wspomaga odporność i pozytywnie oddziałuje na układ krążenia.

Zamiennikiem pszenicy mogą być również: proso, jęczmień, żyto, ryż, sorgo.