Nie wypłuczesz minerałów i witamin. Najlepszy sposób na gotowanie bez tłuszczu i nadmiaru soli

Gotowanie na parze pozwala zachować więcej witamin i minerałów niż gotowanie w wodzie, ponieważ składniki nie są wypłukiwane.

Ta forma obróbki minimalizuje utratę witaminy C i witamin z grupy B, które są wrażliwe na wodę i wysoką temperaturę. Pozwala także zachować więcej minerałów – potas, magnez i inne pierwiastki pozostają w większej ilości niż przy tradycyjnym gotowaniu. Brokuły, marchew i inne warzywa po gotowaniu na parze mają więcej aktywnych przeciwutleniaczy. Lepsza pozostaje rownież struktura białek i tłuszczów – ryby i mięso pozostają soczyste i nie tracą wartości odżywczych jak przy smażeniu czy pieczeniu.

Gotowanie na parze to prosty sposób na zdrowe posiłki bez konieczności dodawania tłuszczu czy nadmiaru soli.

Gotowanie na parze to jedna z najzdrowszych metod obróbki, która zachowuje wartości odżywcze i ogranicza powstawanie szkodliwych substancji.

• Więcej witamin i minerałów – minimalizuje straty witaminy C i witamin z grupy B, dzięki czemu warzywa i inne produkty są bardziej wartościowe niż przy gotowaniu w wodzie.
• Brak potrzeby tłuszczu – potrawy są mniej kaloryczne i lekkostrawne, więc idealnie nadaje się przy stosowaniu zdrowej diety i kontroli masy ciała.
• Mniej szkodliwych związków – w przeciwieństwie do smażenia i pieczenia, gotowanie na parze nie prowadzi do powstawania akrylamidu i innych toksycznych substancji.
• Lepsza przyswajalność składników – delikatna obróbka uwalnia więcej antyoksydantów, np. w marchwi i pomidorach.
• Naturalny smak i konsystencja – produkty zachowują jędrność i soczystość, nie rozgotowują się i są bardziej aromatyczne.

Regularne stosowanie tej metody wspiera zdrowie, poprawia trawienie i pozwala ograniczyć zbędne kalorie, bez utraty wartości odżywczych.

Choć to jedna z najzdrowszych metod obróbki, nie zawsze jest idealnym wyborem. Mówiąc o negatywnych skutkach gotowania na parze, najczęściej wymienia się:

• Możliwe straty składników odżywczych – minimalizuje utratę witamin, ale niektóre związki, jak polifenole, mogą ulec rozpadowi pod wpływem temperatury.
• Brak chrupiącej konsystencji – w przeciwieństwie do smażenia czy pieczenia, potrawy wydają się mniej wyraziste.
• Nieodpowiednie dla niektórych produktów – sprawdza się przy warzywach, rybach i drobiu, ale nie przy czerwonym mięsie, które wymaga innej obróbki.
• Ograniczona intensywność przypraw – smak przypraw mniej wnika w produkty, dlatego warto stosować marynaty przed gotowaniem.
• Konieczność użycia specjalnego sprzętu – wymaga parowaru, sitka lub specjalnego garnka, co nie dla każdego jest wygodne.

Mimo tych ograniczeń gotowanie na parze to jedna z najlepszych metod dla osób ceniących zdrową i lekkostrawną dietę.

Gotowanie na parze zachowuje wartości odżywcze, smak i odpowiednią strukturę. Najlepiej sprawdza się w przypadku:

• Warzyw – brokuły, kalafior, marchew, fasolka szparagowa i brukselka pozostają jędrne i bogate w składniki odżywcze. Para neutralizuje też kwas szczawiowy w szpinaku, więc poprawia przyswajalność wapnia i żelaza. • Ryb i owoców morza – łosoś, dorsz, pstrąg i krewetki zachowują wilgotność oraz nie tracą cennych kwasów omega-3. • Drobiu – filet z kurczaka i indyka pozostaje miękki oraz soczysty, a brak smażenia ogranicza ilość tłuszczu. • Produktów zbożowych – ryż jaśminowy, basmati oraz kasza jaglana i kuskus mają lepszą strukturę i nie tracą składników odżywczych. • Jajka – gotowanie na parze pozwala zachować ich delikatną konsystencję, a jednocześnie nie wymaga dodatku tłuszczu, co czyni je lekkostrawnym wyborem.

To metoda, która podkreśla naturalny smak potraw, nie wymaga tłuszczu i zachowuje praktycznie w pełni wartości odżywcze.

Gotowanie na parze to prosta metoda, ale aby uzyskać najlepszy smak i zachować wartości odżywcze, warto przestrzegać kilku zasad. Kluczowe znaczenie ma odpowiedni sprzęt, właściwa ilość wody, czas gotowania oraz przyprawy.

• Wybór sprzętu. Parowary elektryczne umożliwiają kontrolę temperatury i czasu gotowania. Koszyki do gotowania na parze, umieszczane w garnku z wodą, zachowują naturalną strukturę produktów. Sitka metalowe lub bambusowe – tradycyjna metoda stosowana np. w kuchni azjatyckiej.
• Ilość wody. Woda nie powinna dotykać produktów, wystarczy niewielka ilość, by generować parę. Zbyt duża ilość może prowadzić do rozmiękczenia składników.
• Czas gotowania. Każdy produkt wymaga innego czasu obróbki: Warzywa: brokuły, kalafior – 5–7 min; marchew, ziemniaki – 15–20 min. Ryby i owoce morza: filety – 8–12 min; krewetki – 3–5 min. Drób: filet z kurczaka – 20–25 min. Ryż i kasze: zwykle 20–30 min.
• Przyprawy i aromaty. Zioła i przyprawy, takie jak rozmaryn, tymianek, czosnek czy liście laurowe mogą być dodane bezpośrednio do wody.
• Marynaty – warto zamarynować mięso lub ryby przed gotowaniem, Natomiast sos sojowy, cytryna, oliwa – do podkreślenia smaku po ugotowaniu.
• Unikanie rozgotowania. Warzywa i mięso powinny pozostać jędrne, dlatego warto sprawdzać ich konsystencję pod koniec gotowania.

Gotowanie na parze to szybka i zdrowa metoda przygotowywania posiłków, pod warunkiem stosowania odpowiednich technik i kontrolowania czasu obróbki.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl

Źródło: NaukaJedzenia.pl

Źródła

1. NaukaJedzenia.pl