Ciąża biochemiczna
Ciąża biochemiczna to ciąża obumarła na bardzo wczesnym etapie albo inaczej wczesne poronienie, czyli obumarcie jaja płodowego i wydalenie go. O poronieniu mówi się wtedy, gdy do utraty ciąży dojdzie przed dwudziestym tygodniem jej trwania. Po dwudziestym tygodniu ciąży płód jest w stanie żyć samodzielnie i niezależnie od organizmu matki. Ciąża biochemiczna jest potwierdzana w testach ciążowych, ale jest zbyt wcześnie, by zaobserwować ją podczas badania ginekologicznego lub ultrasonograficznego. O istnieniu ciąży biochemicznej kobiety nie zawsze wiedzą. Często mylą jej objawy, np. ze spóźnioną miesiączką.
1. Ciąża biochemiczna i poronienie
Ciąża biochemiczna – takim stwierdzeniem posługują się lekarze w sytuacji, gdy domowy est ciążowy lub badanie bHCG wypada pozytywnie, jednak poronienie następuje w bardzo wczesnym etapie, przez co niemożliwe jest wykrycie ciąży poprzez badanie USG, czy ginekologiczne.
Utrata ciąży wynika ze złego zagnieżdżenia się zarodka lub z jego wad genetycznych. Można to nazwać naturalną selekcją. Organizm sam wydala nieprawidłowe zarodki. Kobiety często mają ciąże biochemiczne i nawet nie zdają sobie z tego sprawy. Badania statystyczne pokazują, że około 50-60% ciąż kończy się wczesnym poronieniem. Kobiety traktują wówczas krwawienie z pochwy jako spóźniony okres, a nie wydalenie obumarłego jaja płodowego.
Na czym polega ciąża biochemiczna? Zapłodniony zarodek nie zagnieżdża się w jamie macicy ani poza nią, tylko razem z krwią zostaje wydalony z organizmu. Czy w takim razie ciąża biochemiczna jest w ogóle ciążą? W końcu o ciąży można mówić dopiero wtedy, gdy dochodzi do implantacji zarodka w macicy, po której w organizmie kobiety zaczyna być wytwarzany hormon beta-hCG.
Okazuje się jednak, że przy ciąży biochemicznej zarodek nie zagnieżdża się w macicy. Dlaczego więc test ciążowy wykrywający beta-hCG daje wynik pozytywny? Wynika z tego, że wynik dodatni testu wcale nie musi oznaczać od razu ciąży. Lekarze najczęściej nie tłumaczą i nie szukają przyczyn ciąży biochemicznej. To się zdarza, ale ciągle trzeba mieć nadzieję w staraniach o dziecko.
2. Przyczyny poronienia wczesnej ciąży
Często lekarze nie potrafią odpowiedzieć na pytanie pacjentek po poronieniu: co było przyczyną utraty ciąży? Na wczesne poronienie samoistne składa się wiele różnych czynników. Niekiedy jednak trudno znaleźć racjonalne wytłumaczenie dla zaistniałej sytuacji. Wśród czynników zagrożenia poronieniem wymienia się:
- wady genetyczne jaja płodowego,
- wady w budowie narządów rodnych kobiety uniemożliwiające zagnieżdżenie się zarodka w macicy,
- zbyt niskie stężenie progesteronu odpowiedzialnego za utrzymanie ciąży.
Rozwój zarodka mogą zakłócić również różnego rodzaju czynniki zewnętrzne, np. zmiany temperatury, zmiany ciśnienia, narażenie na długotrwałe wibracje albo wstrząsy.
Dla płodu we wczesnym etapie rozwoju groźne są choroby atakujące matkę, m.in.:
Nawet jeśli wydaje ci się, że to tylko lekkie przeziębienie, nie ryzykuj i skontaktuj się z lekarzem. We wczesnej ciąży lepiej dmuchać na zimne. Do poronienia ciąży może także przyczyniać się styl życia kobiety, np. zażywanie używek, szybkie tempo pracy, stres.
Implantację zarodka w macicy utrudniają również wszelkie zmiany i blizny w obrębie narządów rodnych, np. po poprzednich poronieniach, po zabiegach chirurgicznych i po aborcji.
3. Objawy poronienia
Kiedy zauważysz jakiekolwiek niepokojące objawy, które mogą świadczyć o poronieniu, natychmiast udaj się do lekarza. Niepokój powinny wzbudzić plamienia lub krwawienia z dróg rodnych, którym towarzyszy ból podbrzusza.
Jako, że ciążę biochemiczną zaobserwować można w bardzo wczesnej fazie rozwoju zarodka, najczęściej kobieta bierze objawy poronienia za zwyczajną miesiączkę. Zdarza się także, że nie jest ona świadoma ani ciąży, ani poronienia.
Gdy ciąża jest zaawansowana, symptomy poronienia są dużo ostrzejsze: ból podbrzusza staje się silny, a krwawienie z pochwy – obfite. Wtedy konieczne jest czyszczenie macicy z pozostałych w niej tkanek, które mogą zagrażać zdrowiu i życiu matki. Jeśli do poronienia dochodzi na późnym etapie rozwoju ciąży, może ono przypominać poród – odchodzą wody płodowe i występują silne, bolesne skurcze macicy.
Poronienie jest zawsze trudnym przeżyciem dla kobiety. Dobrze, jeśli w tym czasie znajdzie ona wsparcie wśród najbliższych, a także pomoc ze strony swojego lekarza. Po poronieniu wskazany jest odpoczynek, wyciszenie, a w przypadku bardzo wrażliwych osób – pomoc psychologa.
