5 cech, które świadczą o ponadprzeciętnej inteligencji dziecka. Sprawdź, jak rozpoznać wyjątkowe zdolności
My, rodzice, bardzo chcemy, żeby nasze dzieci były piękne, utalentowane i inteligentne. Wierzymy, że zdolności manualne, poznawcze i umiejętności szybkiego przyswajania wiedzy, to klucze do sukcesu, dobrych ocen w czasach szkolnych i powodzenia w dorosłości.
Chociaż badania naukowe wykazują, że nie zawsze wysokie IQ idzie w parze z sukcesem w późniejszym życiu zawodowym, rodzicom zależy, aby dziecko korzystnie wypadało we wszelkiego rodzaju testach i pozytywnie wyróżniało się na tle rówieśników. Już począwszy od okresu noworodkowego wiele mam i tatusiów dopatruje się cech wyjątkowej inteligencji u swojej pociechy. Jak naprawdę objawia się nieprzeciętna inteligencja?
Zobacz naszą galerię i sprawdź
Zobacz też: Inteligencję dziedziczymy po matce
Na następnym slajdzie obejrzysz WIDEO
Nadmierna koncentracja na jednej rzeczy
Dzieci, które są bardziej inteligentne od rówieśników, mogą paradoksalnie, pod pewnymi względami zachowywać się gorzej. Maluchy mogą być nadwrażliwe na bodźce, takie jak światło, dźwięk, dotyk. Zdarza się, że ma to znamiona pewnego rodzaju obsesji. Ten sam mechanizm działa w drugą stronę, a więc na czymś, co malucha zainteresuje, może on skupiać się tak mocno, że skutkiem będzie całkowite ”wyłączenie” ze świata.
Należy jednak uważnie przyglądać się dziecku, które przejawia podobne zachowania. Z jednej strony mogą być one efektem ponadprzeciętnej inteligencji, ale mogą też z drugiej strony świadczyć o zaburzeniach ze spektrum autyzmu. Co więcej, wbrew obiegowej opinii wcale nie jest tak, że każdy autysta to geniusz.
Zobacz też: "Autyzm jest piękny"
Samodzielność i samotność
Dzieci bardziej inteligentne niż ich koledzy czy koleżanki często chętnie spędzają czas w samotności. Czytają, układają skomplikowane konstrukcje z klocków, samodzielnie wykonują zadania zbyt trudne dla innych dzieci w ich wieku. Niekiedy dzieci obdarzone wysokim ilorazem inteligencji mają jednak niewysoką inteligencję emocjonalną, co może skutkować problemami z adaptacją w grupie.
Skutkiem tego nawet bardzo inteligentny uczeń może być przez nauczycieli nie najlepiej oceniany. W takich sytuacjach, widząc, że dziecko ma potencjał, ale nie wykorzystuje go w pełni, warto skontaktować się z psychologiem, który podpowie, jak w danej sytuacji postępować i jak nauczyć dziecko odpowiedniego korzystania z własnego umysłu.
Na następnym slajdzie obejrzysz WIDEO
Zdolne dzieci to niegrzeczne dzieci
To prawda – dzieci postrzegane jako niegrzeczne lub nieposłuszne, są często tak naprawdę bardziej inteligentne od innych. Rozmawiają na lekcjach, bo zwyczajnie nudzą się. Nie odrabiają w porę zadań domowych, bo wiedzą, że wystarczy im na nie pięciominutowa przerwa. Nie przygotowują się, bo wiedzą, jak zaimprowizować dobrą odpowiedź.
Na lekcjach mogą być zamyśleni, bo ciekawią ich inne zagadnienia, niż prezentowane. To, co nauczyciel może brać za obaw lekceważenia, może być nienależytym skupieniem, które wynika z faktu, że prezentowany materiał jest dla danej osoby zbyt prosty.
Zobacz też: Pomysły na nudę przedszkolaka
Inteligentne dzieci szybciej się uczą
Dzieci inteligentne szybciej przyswajają informacje, w porównaniu z rówieśnikami. Często idąc do szkoły, umieją już czytać, pisać, liczyć. Nierzadko zdarza się, że nabywają te umiejętności, jak się wydaje "sami". Nie trzeba ich szczególnie pilnować, a wiedza "wchodzi" do głowy.
Szczególnie widać to u dzieci, które mają starsze rodzeństwo. Nierzadko zdarza się, że młodszy maluch szybciej przyswaja wiedzę, niż jego starszy brat czy siostra. Choć w takich przypadkach sytuacja jest niejednoznaczna. Dziecko, które intencjonalnie uczy się do szkoły, może odczuwać stres, który wpływa na pogorszenie zdolności poznawczych. Dziecko, które jeszcze nie chodzi do szkoły, a tylko się przysłuchuje nauce, jest zrelaksowane i dlatego chłonie materiał bez wysiłku.
Zobacz też: Po szkole
Aktywność fizyczna a inteligencja
Dzieci ponadprzeciętnie inteligentne mogą również być bardzo ruchliwe, rozbiegane. Wszędzie ich pełno. Od najmłodszych lat wykazują lepszą koordynację ruchową i lepszą koncentrację, także w sporcie. Aktywność fizyczna dla inteligentnego dziecka również może być formą realizacji zapotrzebowania na bodźce. Nie należy wówczas hamować dziecka zainteresowanego aktywnością i sportem, ale warto tę pasję pielęgnować.
Zauważalne są trendy obniżania się sprawności fizycznej wśród młodych ludzi, unikanie zajęć WF, czy też po prostu spędzanie czasu stale przed komputerem lub bardziej tradycyjnie – w książkach. Wbrew stereotypowym opiniom, nie każdy dobry uczeń musi być zarazem słabeuszem, jak i nie każdy sportowiec ma niski iloraz inteligencji. Bardzo często aktywność fizyczna i zaangażowanie w sport to przejaw nieprzeciętnych zdolności umysłowych.
Dla rodzica bardzo ważne jest, aby kochał i szanował swoje dziecko takim, jakie jest. Bardzo szkodliwe jest porównywanie z rówieśnikami. Każdy z nas ma w sobie coś wyjątkowego, co warto pielęgnować. I nawet niezbyt bystrzy uczniowie mogą osiągnąć sukces, dzięki swojej pracy i zaangażowaniu.
Zobacz też: W tej polskiej szkole wszystko jest inaczej
Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl
