Rokoko. Jakie są cechy literatury tego nurtu?

Rokoko (z fr. rocaille - kamyk, muszla - nawiązanie do ornamentu asymetrycznego), jeden z nurtów oświecenia obok klasycyzmu i sentymentalizmu, był charakterystyczny dla twórczości wytwornej (współcześnie byśmy powiedzieli: rozrywkowej). Utwory literackie były tu wolne od dydaktyzmu. Nie miały uczyć czy moralizować, a bawić.

W przypadku rokoko, którego kolebką była Francja, najważniejsze było piękno. I to zarówno w literaturze (stąd liczne ozdobniki i wiele środków wyrazów), ale też w malarstwie i architekturze.

Styl rokoko w architekturze dobrze czuł się w pałacowych i salonowych wnętrzach. Wyróżniał się elegancką ornamentyką, lekkością i dekoracyjnością. Szczególnie ceniono porcelanę, i to nie tylko w postaci zastawy stołowej, ale też licznych ozdób, które chętnie eksponowano.

W stylu rokoko wykonano dekorację, plafon, boazerię i meble do Złotego Salonu Pałacu w Puławach. Zostały one zamówione przez Zofię Sieniawską i jej męża Augusta Czartoryskiego u Juste-Aurèle Meissonniera. Niektóre z tych rokokowych arcydzieł można zobaczyć w muzeum w Jędrzejowie.

Rokoko w malarstwie wyróżniało się tematyką miłosną, nierzadko z podtekstem erotycznym. Przedstawicielami tego stylu są francuscy malarze, m.in. Jean Watteao i François Boucher.

Mówiąc o rokoko, nie można pominąć pojęcia libertynizmu (łac. liber - wolny). Zakładał pełną wolność człowieka. To on może decydować o tym, co jest dla niego dobre, a co złe. Nie musi brać pod uwagę żadnych autorytetów. Jedyne ograniczenia wynikają z ustalonych zakazów prawnych, które stanowią granice, których przekraczać nie wolno.

Dużym wsparciem w procesie nauki dla dziecka jest rodzic. I choć wielu z nas uważa, że edukację ma za sobą, a przyswajanie wiedzy jest już tylko zadaniem dziecka, warto powtórzyć sobie najważniejsze informacje ze szkoły. Możemy w ten sposób ułatwić swojemu dziecku naukę, ale też dać mu wyraźny sygnał, że je wspieramy, a nie tylko wymagamy.

Podane niżej informacje uczyńcie punktem wyjścia do dalszych analiz. Interesujące was treści możecie śmiało rozwijać i rozbudowywać.

• Rokoko to styl najsilniej obecny w kulturze francuskiej XVIII wieku. Wyrósł na fali sprzeciwu wobec polityki rządów króla Ludwika XIV.
• W Europie uznaje się go za ostatnią fazę baroku, w Polsce jest jednym z nurtów oświecenia, choć zdecydowanie mniej istotnym niż dwa pozostałe: klasycyzm i sentymentalizm.
• W architekturze dominowała asymetria i lekkość, wśród barw dominowały kolory pastelowe.
• Szczególną rolę pełniła sztuka użytkowa: meble, talerze i inne przedmioty codziennego użytku.
• Przykładem budowli wykonanej zgodnie ze stylem rokoko jest wybudowany w Wersalu tzw. Petit Trianon.
• Najchętniej używane gatunki literackie w tym stylu to komedia, anakreontyk, epigramat.
• Architekturę rokokową w Polsce reprezentują m.in.: zwieńczenie fasady Kościoła Wizytek w Warszawie, fasada kościoła Pijarów w Krakowie, oranżeria przy pałacu w Radzyniu Podlaskim oraz kościół św. Szczepana Diakona w Mnichowie.
• Rokoko literackie w Polsce to m.in. twórczość Franciszka Dionizego Kniaźnina i Tomasza Kajetana Węgierskiego.