Nerwica natręctw – obsesyjne liczenie
Jednym z zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych jest obsesyjne liczenie. Obsesyjne myśli bywają niezwykle uciążliwe. Rozładowaniem ich są kompulsje. Czym charakteryzuje się obsesyjne liczenie?
Nerwica natręctw – obsesyjne liczenie
Predyspozycje a zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne
To głównie panie są bardziej narażone na zachowania obsesyjno-kompulsyjne. U mężczyzn częściej pojawiają się kompulsje, kobiety zaś cierpią głównie przez nawracające obsesje. Do określonego typu zachowań mają skłonność osoby, u których w rodzinie wystąpiły tego typu przypadki. Statystyki pokazują, że predyspozycje mogą być częściowo dziedziczone.
Z jakich przyczyn powstają obsesje i kompulsje?
Ich powstanie jest stopniowe. Mogą uzewnętrznić się po jakiejś traumatycznej sytuacji. Już w dzieciństwie można zaobserwować pierwsze oznaki (szczególnie u chłopców). U kobiet obsesje i kompulsje uaktywniają się zwyczajowo we wczesnej dorosłości.
Czym jest osobowość obsesyjno-kompulsyjna?
Istnieje różnica pomiędzy osobowością obsesyjno-kompulsyjną a zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi. Osobowość przejawia się przede wszystkim w perfekcjonizmie i zamiłowaniu do pracy. Taka osoba prowadzi uporządkowane życie, doskonale organizuje swój czas, nie mając jednak zbytnio czasu na życie towarzyskie. Cechuje się rozwagą i skupieniem na drobnych elementach. W pracy i w życiu ważną rolę odgrywa terminowość. Człowiek charakteryzujący się tego typu osobowością jest dumny z prowadzonego stylu życia. Natomiast dla osoby z zaburzeniami obsesje i kompulsje stanowią źródło udręki. Najczęściej ludzie tacy nie posiadają osobowości tego rodzaju.
Obsesyjne liczenie
Zaburzenie to przejawia się w ciągłej potrzebie liczenia. Chorzy liczą mijane znaki, przechodzących ludzi, dokonane zakupy. Tego typu rodzaj zaburzeń jest uciążliwy nie tylko dla osoby z zaburzeniem, lecz także dla najbliższego otoczenia.
To musisz wiedzieć:
Metody leczenia zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych
Najczęściej stosuje się terapię behawioralną. Polega ona przede wszystkim na przetrzymaniu niekomfortowej sytuacji. Można również tworzyć scenki, podczas których chory obserwuje, jak ktoś inny może zaniechać dokonania kompulsji. Przy leczeniu zaburzeń tego typu może być przydatna klomipramina (lek z grupy SRI). Skuteczna jest u ok. 60 proc. pacjentów. Dodatkowo można posiłkować się technikami relaksacyjnymi oraz medytacją.
