Miłosierny Samarytanin - streszczenie i interpretacja

Umieszczona w Ewangelii według świętego Łukasza Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie jest krótką historią, wygłaszaną przez Jezusa w odpowiedzi na pytanie swego ucznia, jak być miłosiernym.

Historia opowiada o napadniętym w podróży człowieku. Napastnicy okradli go i zranili, zadając mu ciężkie rany i niemal doprowadzając go do śmierci.

Po pewnym czasie przechodził obok niego kapłan, jednak nie zatrzymał się na widok rannego mężczyzny i nie udzielił mu pomocy - poszedł dalej. Tak samo zachował się przechodzący obok pomocnik kapłana (lewita) - przeszedł obok, nie pomagając poszkodowanemu.

Pomocy udzielił mu dopiero przechodzący nieopodal pewien Samarytanin (mieszkaniec Samarii), będący akurat w podróży. Człowiek ten zlitował się nad okradzionym i pobitym mężczyzną: prowizorycznie opatrzył mu rany, a następnie zabrał go na swoim ośle i ulokował w gospodzie.

Przez cały dzień pielęgnował poszkodowanego człowieka, a gdy następnego dnia musiał wyjechać w dalszą podróż, zapłacił za opiekę nad poszkodowanym właścicielowi gospody, dając mu dwa denary.

Jednocześnie zastrzegł, że jeśli gospodarz wyda na opiekę nad poszkodowanym więcej, niż otrzymał, Samarytanin zwróci mu tę sumę, gdy będzie następnym razem przejeżdżał przez tę okolicę.

Jezus po opowiedzeniu tej historii zapytał ucznia, który człowiek był bliźnim poszkodowanego, na co ten odpowiedział, że Samaratanin. Jezus nakazał, by w życiu postępował dokładnie tak jak on.

Plan wydarzeń tej przypowieści przedstawia się następująco:

1. Napaść na podróżnika. 2. Obojętność kapłana wobec poszkodowanego. 3. Obojętność pomocnika kapłana wobec poszkodowanego. 4. Akt miłosierdzia Samarytanina. 5. Nauczanie Jezusa, w jaki sposób powinni postępować jego naśladowcy.

W opisanym wyżej fragmencie Ewangelii zawarte zostało nawiązanie do najważniejszego przykazania Boskiego, jakie zostawił ludziom Jezus - przykazania miłosierdzia. Uczy pojęcia miłości bliźniego i miłosierdzia.

Kim jest bliźni? Jest to człowiek, brat, należący do wielkiej rodziny, jaką jest ludzkość. Wspólnotę tę powinna łączyć miłość oraz pragnienie dobra, niezależnie od tego, czy ten bliźni to przyjaciel, czy wróg. Miłość tę powinno się rozumieć nie jako słowa, ale czyny: zrozumienie, wsparcie i niesienie pomocy w potrzebie.

Kapłan oraz jego pomocnik, z uwagi na znajomość praw religijnych byli zobowiązani udzielić pomocy poszkodowanemu, jednak nie zrobili tego. Żydowskie prawo rytualne zabraniało kapłanom dotykać zmarłego, aby nie plamić sobie rąk krwią, jednak nad tym prawem było ustanowione przez Boga prawo miłosierdzia i miłości bliźniego.

Kapłan i jego sługa chcieli dobrze służyć Bogu, jednak robili to mechanicznie, zgodnie z prawem, nie patrząc na wagę sprawy, a przecież to dobro bliźniego powinno być zawsze najważniejsze, niezależnie od sytuacji.

Samarytanie byli to ludzie pogardzani przez Żydów, uważani za gorszych, nie mieli żadnych praw. Występujący w przypowieści Samarytanin udowodnił jednak, że zasługuje na to, by nazywać go bliźnim.

Jego czyn był godny uznania nie tylko dlatego, że zaopiekował się on poszkodowanym człowiekiem, ale także dlatego, że wzruszył się jego losem, pomógł mu duchowo i okazał wsparcie w ciężkich chwilach.

To jest właśnie miłosierdzie - pomoc w ludzkim nieszczęściu i nędzy.

Przypowieść porusza problem miłosierdzia, które powinni okazywać ludzie swoim bliźnim. Nigdy nie powinno się być obojętnym na los drugiego człowieka.

Samarytanin występujący w przypowieści okazuje dobroć i pomoc przypadkowemu człowiekowi, który został napadnięty przez zbójców. Samarytanin zajmuje się nim, opatruje mu rany i opłaca dalszą opiekę nad nim w gospodzie.

Samarytanin widzi w tym człowieku swojego bliżniego i choć jest on dla niego obcym człowiekiem, nie jest wobec niego obojętny. Jest to nauka dla wiernych, by okazywać swą dobroć wszystkim potrzebującym, napotkanych na swojej drodze.

Jezus naucza, że wszyscy ludzie mają wybór i w różnych sytuacjach mogą się różnie zachowywać. Niektórzy wybierają postawę nienawiści i chciwości, postępując jak zbójca, inni są obojętni, podobnie jak kapłan i jego pomocnik, a niektórzy wybierają dobro i miłosierdzie jak Samarytanin.

Tylko ostatnia postawa jest godna naśladowania i to właśnie miłosierny Samarytanin zostanie nagrodzony na Sądzie Ostatecznym, ponieważ wszyscy ludzie zasługują na pomoc, wsparcie i współczucie.