Liszajec
Liszajec zakaźny jest bardzo zaraźliwą chorobą skóry, która zazwyczaj dotyka dzieci do 6. roku życia, chociaż może się pojawić także u osób dorosłych uprawiających sporty kontaktowe. Zakażenie wywołują bakterie Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes. Występuje także dość ostra forma choroby: liszajec pęcherzowy noworodków. Ma przebieg podobny do oparzeń i dotyka całej powierzchni skóry.
1. Objawy liszajca
Liszajec to infekcja, która objawia się pojawieniem się na skórze bezbolesnych pęcherzyków. Choroba najczęściej występuje u dzieci do 6. roku życia i w cieplejszych miesiącach. Zazwyczaj pierwsze objawy pojawiają się 1-3 dni (chociaż zdarza się także, że pojawiają się po 10 dniach) po bezpośrednim zetknięciu się uszkodzonej skóry z bakteriami. Bakterie takie jak Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes mogą przebywać w różnych miejscach na skórze i nie wywoływać infekcji. Problem zaczyna się dopiero wtedy, kiedy ciągłość skóry zostanie przerwana i pojawi się ranka. Wtedy bakterie mogą wniknąć głębiej i wywołać infekcję.
Rozmiary pęcherzyków mogą być niewielkie lub dość duże, pojawiają się one zazwyczaj na ramionach, nogach lub twarzy (wokół nosa i ust). Skóra wokół nich jest zaczerwieniona i swędząca, ale nie bolesna. Pęcherzyki pękają, pozostawiając na skórze żółtawe strupy (ropa z nich wypływająca także jest żółta). Drapanie jest przyczyną dalszego rozprzestrzeniania się infekcji na skórze.
W przypadku, jeśli infekcja dostanie się do głębszych warstw skóry, choroba ma nieco cięższy przebieg. Pęcherzemogą się także przekształcić w owrzodzenia, szczególnie jeśli znajdują się na nogach i stopach. Powiększają się także węzły chłonne, a samopoczucie się pogarsza. Po wygojeniu ranek, na skórze mogą pozostać blizny.
2. Liszajec pęcherzowy noworodków
Istnieje także choroba o nazwie liszajec pęcherzowy noworodków (gronkowcowy zespół oparzeniowy skóry, choroba Rittera, zapalenie pęcherzowe i złuszczające skóry noworodków). Jest to uogólniona ropna choroba skóry. Pęcherze są rozległe, a ich pękanie powoduje silne złuszczanie się naskórka. W przebiegu choroby pojawia się także stan zapalny skóry, wywołujący zaczerwienienie i łuszczenie się naskórka. Stan zapalny dotyka całej skóry i przypomina oparzenia. W związku z tym, że chorobę Rittera wywołują gronkowce, skuteczne okazują się antybiotyki. Oprócz tego należy pamiętać o uzupełnianiu płynów i elektrolitów.
3. Leczenie liszajca
Obecnie liszajec jest zwykle leczony za pomocą antybiotyków – mogą być to leki doustne lub stosowane bezpośrednio na skórę (maści lub kremy są stosowane w przypadku łagodniejszych zmian, antybiotyki doustne są niezbędne w przypadku bardziej zaawansowanej infekcji). Zawsze trzeba stosować antybiotyki tak długo, jak zaleci lekarz. Jeśli odstawi się je zbyt wcześnie, choroba może nawrócić. Ważna jest także higiena osobista, częste mycie pęcherzy wodą z mydłem. Dobrze jest także umożliwić dopływ do nich powietrza. Trzeba bardzo uważać, aby nikogo nie zarazić liszajcem. Na pęcherze można nakładać bandaż.
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
