Księgi Nowego Testamentu: najważniejsze informacje

Księgi Nowego Testamentu pisane były w języku greckim. Wyjątek stanowi Ewangelia św. Mateurza napisana najprawdopodobnie po aramejsku.

W Nowym Testamencie spisana została Ewangelia, która przekazuje wiedzę o czynach i słowach Jezusa z Nazaretu. Spisali ją trzej uczniowie Chrystusa: Mateusz, Marek i Łukasz (ewangelie synoptyczne). Jako ostatnia powstała Ewangelia św. Jana, której powstanie datuje się na koniec I w. n.e.

Pierwsza księga Nowego Testamentu to Ewangelia św. Mateusza. Zdaniem biblistów, pisana była dla Żydów (nawiązuje do zwyczajów i tradycji żydowskich, a Jezus przedstawiany jest jako oczekiwany Mesjasz).

Ostatnia księga Nowego Testamentu to Apokalipsa św. Jana, która opisuje tajemnice czasów ostatecznych. Powstała najprawdopodobniej w czasach prześladowań pierwszych chrześcijan, które Neron zapoczątkował w 64 r. n.e.

Podział ksiąg biblijnych Nowego Testamentu:

• księgi historyczne: Ewangelie, Dzieje Apostolskie
• księgi prorocze: Apokalipsa św. Jana
• księgi dydaktyczne: Listy św. Pawła, listy innych apostołów

Ewangelia

Autorami Ewangelii są:

• Mateusz: skupia się na stosunku Jezusa do wiary żydowskiej i dowodzi, że przyszedł On wypełnic proroctwa opisane w Starym Testamencie,
• Marek: skupia się na czynach Jezusa; nie interpretuje i nie tłumaczy, tylko zwięźle pisze o tym, co widział i słyszał,
• Łukasz: skupia się na historii męki i zmartwychwstania Jezusa,
• Jan: pokazuje Chrystusa jako tego, który został posłany na świat, by zbawić ludzkość.

Listy

Pozwalają nam dowiedzieć się więcej na temat nauki apostołów. Przekazują wiedzę o Bogu i "dobrej nowinie". Dają praktyczne wskazówki dotyczącymi życia i zachowania.

Z Listów, które powstały w drugiej połowie I wieku, dowiadujemy się również, jakie były problemy ówczesnego Kościoła.

Jednym z Listów jest "Pierwszy List do Koryntian" św. Pawła z Tarsu, gdzie znajdziemy jeden z bardziej znanych fragmentów o małżeństwie (1 Kor 13,1−13): "Hymn o miłości". Jest to piśń pochwalna, która wskazuje, czym jest prawdziwe uczucie. Do dziś jest odczytywana w kościele katolickim podczas ceremonii zawarcia sakramentu małżeństwa.

Apokalipsa św. Jana

Apokalipsa św. Jana zawiera apokaliptyczne wizje sądu ostatecznego. Uznawana jest za najbardziej tajemniczą księgę Nowego Testamentu. Wiele w niej symboli: znaków, liczb i obrazów. Ukazuje zmaganie dobra ze złem, a także chaos i upadek ludzkości.

Przypowieści

Przypowieści biblijne − "O miłosiernym Samarytaninie", "O siewcy", "O synu marnotrawnym" − to bagate źródło literatury. Kształtuje wzorce osobowe, jest źródłem wielu wyrażeń, które na stałe weszły do języka, np. "syn marnotrawny", "wdowi grosz".

Przypowieść (parabola) to utwór narracyjny, moralizatorski, w którym postaci i zdarzenia istnieją tylko po to, by wyjaśnic nadrzedne prawdy uniwersalne (moralne, filozoficzne i religijne). W podobny sposób zbudowana jest baśń, jednak tu występują elementy fantastyczne.

Stary Testament opisuje dzieje chrześcijan przed pojawieniem się Chrystusa, natomiast Nowy Testament przestawia osobę Jezusa.

W Starym Testamencie opisywane są wydarzenia, które mają nastąpić i o których można przeczytać w Nowym Testamencie, zwłaszcza w Ewangelii, która stanowi wyraz wypełniających się proroctw.

Biblia to księga liturgiczna dla chrześcijan. Jej fragmenty są czytane podczas mszy świetej. To z niej katolicy pownni czerpać wskazówki, jak postępować na co dzień.

Ale Stary i Nowy Testament to też nieocenione źródło isnpiracji dla twórców wielu epok: od średniowiecza po literaturę współczesną. Z Biblii wywodzą się symbole, wątki fabularne i modele ludzkich postaw. Jest teź źródłem gatunków literackich i związków frazeologicznych (np. zakazany owoc, manna z nieba, salomonowa mądrość).

Stary i Nowy Testament dostarczają ponadto wzorów postaw, które naśladowane są do dziś, np. altruizmu i miłości bliźniego.