Dobry ojciec: jak przygotować się do tej roli?

Bycie rodzicem to najtrudniejsza rola w życiu człowieka. I choć są podręczniki i książki, które podpowiadają jak wychowywać dziecko, w konfrontacji z rzeczywistością na niewiele się zdają.

Dobry rodzic:

• spędza z dzieckiem czas w pełnym zaangażowaniu: bez telefonu w ręku i patrzenia się w ekran telewizora,
• towarzyszy w zabawie,
• pokazuje dziecku świat, m.in. na spacerach oraz w wykonując wspólnie domowe czynności,
• bierze pod uwagę emocje i potrzeby dziecka,
• nie pozwala dziecku na wszystko, nie ulega jego każdej zachciance,
• jest stanowczy, ale i opanowany,
• daje poczucie bezpieczeństwa,
• okazuje dziecku czułość i miłość,
• słucha dziecka,
• chwali za wysiłek i małe osiągnięcia,
• nie porównuje dziecka do innych,
• jest prawdomówny,
• interesuje się życiem dziecka,
• pozwala sobie na złość, drobne potknięcia i frustrację.

Na szczęście czasy, kiedy bycie ojcem ograniczało się jedynie do spłodzenia potomka i egzekwowania obowiązków (nierzadko za pomocą kar cielesnych) dawno minęły. Dziś wiemy, że dziecku do prawidłowego rozwoju potrzebna jest obecność i zaangażowanie obojga rodziców.

Dlatego też nikogo już nie dziwi obecność przyszłych tatusiów w szkole rodzenia. Mężczyźni wspierają swoje parterki w czasie ciąży (niekiedy nawet doświadczają syndromu kuwady), ale też biorą udział w porodzie, a w razie potrzeby również kangurują po cesarskim cięciu.

Spacerujący ojciec z dzieckiem też już nikogo nie dziwi. Mężczyźni pokazują swoim pociechom świat i pomagają rozwijać skrzydła: razem się bawią, chodzą na zajęcia dodatkowe, czytają bajki na dobranoc.

– Dziecko potrzebuje ojca jako wzoru do naśladowania, by brać z niego przykład i odkrywać własną tożsamość – w artykule "Rola ojca w oddziaływaniach wychowawczych dziecka w rodzinie" tłumaczy dr Wioletta Ośkiewicz. I dodaje:

– Dzieci w sposób spontaniczny, w drodze codziennych interakcji z ojcem uczą się od niego pełnienia ról społecznych. Jest to niejako socjalizacja przez życzliwe, emocjonalne i społeczne współżycie rodzinne z ojcem. W ten sposób zarówno chłopcy, jak i dziewczęta poznają wzory zachowania typowe dla płci męskiej.

Rola ojca nie ogranicza się wyłącznie do wspólnego bycia razem. To też zrozumienie i akceptacja, a także bezwarunkowa miłość. A to zadania o wiele trudniejsze...

Dlatego też od początku postaw na szczerość i otwartość. Bądź gotowy do okazywania uczuć: każdego dnia mów dziecku, że je kochasz. Razem też rozwiązujcie problemy.

Rozmawiajcie ze sobą. Słuchaj, co dziecko ma Tobie do powiedzenia. Nie krytykuj i nie oceniaj. Nie umniejszaj też jego marzeń. Córka chce zostać księżniczką? Świetnie! Naucz ją dobrych manier, bo to przecież szalenie ważne wśród książąt i księżniczek. Nawet jeśli nie będzie w przyszłości nosić korony, znajmość zasad kindersztuby na pewno się jej przydada.

Dodawaj też dziecku otuchy i wsparcia. Akceptuj je takim, jakim jest. Doceniaj każdy sukces i nie akcentuj porażek.

Pozwól też dziecku wyrażać emocje. Zapomnij o tym, że "dzieci i ryby głosu nie mają". Bądź przy synku czy córce nie tylko wtedy gdy jest radosne i szczęśliwe, ale przede wszystkim wtedy, gdy jest smutne, złe i rozczarowane.

Szukając recepty na to, jak być dobrym ojcem, pamiętaj, że nie ma ludzi nieomylnych. Każdy popełnia błędy, jednak sztuką jest za nie przeprosić. Pokaż dziecku, że potrafisz przyznać się do błędu. Ono nie potrzebuje doskonałego taty, ale takiego, który jest szczery, prawdziwy i kochający.

– Ojciec emocjonalnie związany z dzieckiem w środowisku rodzinnym stanowi naturalne źródło przekazu społecznych cech zachowań i optymalnego rozwoju młodego pokolenia – podsumowuje dr Wioletta Ośkiewicz.