Co wyjątkowego jest w tych szkołach? Ranking najlepszych systemów edukacji na świecie

World Economic Forum, czyli Światowe Forum Ekonomiczne jest pochodzącą ze Szwajcarii fundacją non-profit, która zajmuje się społecznymi i ekonomicznymi problemami na świecie. Organizacja opublikowała ranking państw z najlepszymi systemami edukacyjnymi.

W badaniach brano pod uwagę kilka czynników, m.in.: stopień wykształcenia mieszkańców, odsetek PKB przydzielony edukacji czy bezrobocie u absolwentów szkół o różnym poziomie.

Poznaj sześć najlepiej wyedukowanych krajów na świecie.

W tym kraju nie ma „obowiązku szkolnego”, nie ma także obowiązkowych przedszkoli. Dzieci w wieku 7–16 lat muszą się jednak uczyć: w szkole publicznej, prywatnej lub w domu. Uczniowie co roku przechodzą do kolejnej klasy, niezależnie od tego czy przyswoją sobie poznany materiał czy nie. Od wyjaśniania niezrozumiałych pojęć i zadań są indywidualne zajęcia wyrównawcze. Mali Duńczycy mają być po prostu szczęśliwi.

W Danii szczególną rolę przypisuje się przyjaźni – tutaj dzieci przez cały okres szkoły podstawowej chodzą do klasy z tymi samymi kolegami i koleżankami. Nie zmienia się również grono pedagogiczne. Dzięki temu nauczyciele bliżej poznają swoich uczniów: ich mocne i słabe strony, talenty i trudności. Szkoła chętnie współpracuje także z rodzicami i opiekunami.

Duńczycy zamiast na teorię, stawiają na praktykę. Tutaj liczy się hasło „nauczanie przez doświadczanie”. Uczą się przez zabawę. Ważne są zdolności lingwistyczne: dzieci uczą się przynajmniej dwóch języków obcych już od przedszkola.

Również w Belgii przedszkole dla dzieci do 6. roku życia jest nieobowiązkowe. Szkoła podstawowa trwa tutaj sześć lat i nie różni się zbytnio od edukacji w Polsce. Dzieci uczą się czytać, pisać i liczyć.

Obowiązkowe są również lekcje pływania czy zajęcia związane z religią lub etyką. Mieszkańcy Belgii od małego uczą szacunku do różnych wyznań i tradycji.

Szwajcaria jest państwem, w którym wiele funduszy przeznacza się na oświatę. I to się zwraca. Ponad 60 proc. 16-latków po ukończeniu szkoły podstawowej wybiera zawodówkę. Dlaczego?

W szwajcarskich szkołach tego typu zdecydowanie więcej czasu przeznacza się na praktykę – i to nie bezcelową, a taką w firmach o ugruntowanej pozycji na rynku. Studentami mogą zostać dopiero potem – z doświadczeniem i większymi umiejętnościami.

W Holandii już czterolatki zaczynają naukę. Pierwsze dwa lata to czytanie, pisanie i liczenie. Nauczyciele zwracają tutaj uwagę na rozwój dziecka i jeżeli uczeń nie radzi sobie z przyswojeniem materiału, zostaje na kolejny rok w tej samej klasie.

Ciekawostką są holenderskie wakacje, które trwają tylko sześć tygodni. Nie oznacza to jednak, że uczniowie nie mają czasu na odpoczynek. W Holandii wolne dni są również w październiku (przerwa jesienna), w grudniu (przerwa świąteczna), w lutym oraz w maju.

Szkoły w Holandii nie mają numerów, nadawane są im proste nazwy – trójkąt (De Triangel), De Bombardon (tuba) czy sokratejskie Panta Rhei. Nie ma tu także sześciostopniowej skali ocen. Mały Holender przynosi do domu dziesiątki, dziewiątki czy ósemki. Według najnowszych danych, w Holandii co trzecia osoba jest magistrem.

W rankingu najlepiej wyedukowanych państw na świecie miejsce drugie zajmuje Finlandia, gdzie reforma szkolnictwa odbyła się w latach 70. XX wieku. Uczniowie rozpoczynają swoją edukację w wieku siedmiu lat i do ukończenia 16. roku życia nie są egzaminowani oraz sprawdzani – zarówno przez nauczycieli, jak i rodziców.

Finowie stawiają na rozwój i poszukiwanie własnych pasji. Zawód nauczyciela i pedagoga traktowany jest tu z należytym szacunkiem. Dzięki pomocy państwa mogą nieustannie się kształcić.

Szkoła jest bezpłatna, a uczniowie mają zapewniony dojazd do szkół i zdrowe obiady podawane w przerwie między zajęciami. Podstawą nauczania fińskiego jest zabawa. Nauczyciel jest tu autorytetem, ale i partnerem.

Z raportu WEF wynika, że najlepszym systemem szkolnictwa cieszy się Singapur. Edukacja nastawiona jest na poszukiwanie największych talentów i ich rozwój. Uczniów się „segreguje”, przydzielając ich do lepszych i gorszych klas.

Singapurczycy są bardzo wymagający, ale i doskonale przygotowani – zarówno pedagogicznie, jak i merytorycznie. Każdy nauczyciel pracujący w szkole jest motywowany przez rząd.

Są jednak i minusy. W Singapurze już 12-letni uczniowie narażeni są na silny stres związany z najważniejszym w ich życiu egzaminem. Od jego wyniku zależy cała przyszłość.