Bunt nastolatki: Nie wytrzymam zachowania rodziców!

Na jednym z forów internetowych pojawił się wpis 17-letniej Marty. Dziewczyna prosi w nim o pomoc innych użytkowników, ponieważ czuje się ograniczana przez rodziców i nie wie co zrobić, by rozwiązać problem.

"Mam 17 lat. Rodzice nie dają mi wolności. Jak wychodzę z domu, ciągle się pytają, kiedy wrócę. Mam już tego dość i odpowiadam im że jak będę, to wrócę. Mają pretensje, że się nie uczę. Jednak chodzę do technikum i mam z wszystkiego przynajmniej dopuszczające i mi tyle wystarczy. Dla nich to za mało. Tym bardziej że było nauczanie zdalne. Jednak w mojej szkole nauczanie zdalne wyglądało bardzo podobnie jak normalne. Włączone kamerki, bo inaczej była nieobecność odpowiedzi ustne sprawdziany itp. Bez powodu czepiają się też, że nie było mnie na wszystkich lekcjach, ale mam 80 ileś procent frekwencji więc nie rozumie, w czym jest problem. Co zrobić, żeby przestali się do wszystkiego wtrącać i szukać problemu tam, gdzie go nie ma?" – pisze nastolatka.

Dziewczyna dodaje, że nie martwi się o oceny i dalszą naukę. Jak twierdzi, wystarczy jej zawód i wykształcenie średnie. Nie zamierza iść na studia, bo nie lubi się uczyć. Jednak jej rodzice są innego zdania i nalegają, by zdobyła wyższe wykształcenie.

Badanie opublikowane w "Journal of Youth and Adolescence" wykazało, że taktyka wychowywania nastolatka przez rodziców ma decydujący wpływ na jego zachowanie. Autor badania prof. Misaki Natsuaki z Uniwersytetu w Kalifornii Riverside stwierdził, że większość rodziców zgadza się, że mają odmienne poglądy dotyczące sposobu wychowania niż ich nastoletnie dzieci.

Jak się okazuje, w niektórych przypadkach, nastolatkowie uważają, że rodzicielstwo może być nawet ostrzejsze niż to, które stosują ich rodzice. Jednak znaczna większość z nich uważa, że rodzice są zbyt surowi i nie rozumieją ich potrzeb.

Wykorzystując dane z 220 badanych rodzin, naukowcy odkryli, że kiedy nastolatkowie widzą rodzicielstwo bardziej negatywnie niż rodzice, wykazywali podwyższony poziom zachowań problemowych, takich jak agresja, czy lekceważenie obowiązków.

Jak zatem postępować z dorastającym dzieckiem? Niestety bardzo łatwo jest popaść w skrajności: stać się surowym dyktatorem lub dać mu zbyt dużą swobodę. Oba podejścia mogą być bardzo szkodliwe zarówno dla dzieci, jak i rodziców.

Nadmierny nacisk może naruszyć potrzebę prywatności i autonomii nastolatka. Z kolei dzieci dopiero wkraczają w dorosłość i potrzebują wsparcia w podejmowaniu decyzji.

Dlatego też psychologowie i pedagodzy zalecają, by z dzieckiem jak najwięcej rozmawiać. Nie chodzi jedynie o wydawanie zakazów, ale o wysłuchanie nie tylko treści, ale także stojącymi za nią poglądami i uczuciami. Ważne też, by nie wyrażać swojej opinii, przerywając drugiej stronie. Nastolatek może się poczuć niezrozumiany i krytykowany, co może sprawić, że jeszcze bardziej zamknie się w swoim świecie, niedostępnym dla rodziców.

Warto również przejść w tryb spokojnego zadawania pytań. W ten sposób rodzic wysyła sygnał, że szanuje wybory i wolną wolę swojego dziecka. Ponadto może się dowiedzieć wielu ciekawych rzeczy, których nie brał pod uwagę.

Dlatego też, jeśli nastolatek ma problemy z nauką, zamiast kazać mu wkuwać, zapytajmy, jak mu idzie. Może się okazać, że nie jest to kwestia lekceważenia nauki, a jedynie problemów ze zrozumieniem materiału.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl