- mgr Katarzyna Bilnik-Barańska
- Artykuł zweryfikowany przez eksperta
Siedem oznak wskazujących, że twoje dziecko jest narcyzem
Zwykle łatwo go rozpoznać. Lubi być w centrum uwagi, z łatwością manipuluje innymi, oczekując z ich strony podziwu i pochwał.
W rzeczywistości pewność siebie dziecka narcyza jest tylko powierzchowna, stanowi płaszczyk, pod którym skrzętnie skrywane jest kruche i bezbronne wnętrze.
Jakie sygnały mogą świadczyć o tym, że twoje dziecko ma osobowość narcystyczną?
Na następnym slajdzie obejrzysz WIDEO
Zobacz też: Ciche objawy Alzheimera. Najmłodszy pacjent miał 17 lat
Okazywanie wyższości
Narcyz może okazywać swoją wyższość na dwa sposoby. Pierwszy, najczęściej kojarzony z osobowością tego typu, to postępowanie mające wprost na celu zwrócenie uwagi otoczenia.
Jeśli jednak dziecko jest introwertykiem, poczucie wyższości może ujawniać się w bardziej zawoalowanej formie. Zamiast jawnie domagać się zainteresowania, osądzająco obserwuje innych, a zamiast mówić – słucha, lecz tak naprawdę nie przywiązuje wagi do tego, co słyszy. "Rozmowie" towarzyszy brak kontaktu wzrokowego, lekceważące przewracanie oczami, pełne zniecierpliwienia westchnienia i ziewnięcia – jednym słowem wszystko to, co wskazuje na brak zainteresowania i znudzenie drugą osobą.
Zobacz także: Jak zmienić zachowanie rozpieszczonego dziecka?
Zaabsorbowanie samym sobą
Dziecko-narcyz nie jest dobrym słuchaczem. Podczas kontaktu z dorosłym czy rówieśnikiem dokonuje szybkiej, powierzchownej oceny – czy to samej osoby, czy konkretnej sytuacji – zwykle ostatecznie uznając ją za nieinteresującą i niedoskonałą, a więc niewartą poświęcenia jej czasu i uwagi.
Narcyz tak bardzo zaabsorbowany jest sobą, że wszystko, co jest poza nim (i każdego, kto nie jest nim) osądza jako nudne czy wręcz głupie.
Na następnej stronie obejrzysz WIDEO
Zobacz także: 6 zachowań, które przejmą od ciebie dzieci
Brak empatii
To jedna z głównych cech narcyzów. **Dziecko może nie rozumieć uczuć i myśli innych, a czasem wręcz świadomie je lekceważyć.
Żadnego efektu nie przyniosą nawet próby podejmowane przez rodzica, który chce wytłumaczyć dziecku, że jego postępowanie jest krzywdzące i kogoś rani.** Ono i tak zrobi po swojemu.
Zobacz także: Jak zachowanie rodziców wpływa na przyszłość dziecka?
Zachowania pasywno-agresywne
Przykład? Prosisz dziecko o pomoc przy sprzątaniu. Mimo że otrzymasz odpowiedź pozytywną, nie podążą za nią żadne konkretne działania.
Kiedy zapytasz, dlaczego nie dotrzymało słowa, usłyszysz szereg wymówek dających wyraźnie do zrozumienia, że miało ważniejsze rzeczy do zrobienia.
Redakcja poleca: Objawy udaru mózgu u kobiet mogą być nietypowe. Łatwo przegapić
Brak umiejętności przyjmowania krytyki
Narcystyczne dziecko źle znosi negatywne opinie. Czuje się urażone jakimkolwiek, nawet najdrobniejszym krytycznym słowem.
Słysząc taki komentarz, może bronić się, w jeszcze większym stopniu okazując swoje poczucie wyższości bądź przeciwnie – całkowicie wycofując się z interakcji.
Zobacz także: Jak nauczyć dziecko prawidłowego zachowania przy stole?
Poczucie bycia niezrozumianym
Gdyby wsłuchać się w wewnętrzny dialog narcyza, można by usłyszeć takie stwierdzenia: "Jestem jedyny w swoim rodzaju", "Jestem tak wyjątkowy, że nikt mnie nie rozumie".
Warto jednak wiedzieć, że ta pewność siebie bywa pozorna.
Narcyz w ten sposób próbuje wykreować postać przewyższającą innych pod każdym względem, stwarzając w ten sposób bezpieczną rolę, w którą w każdej chwili może wejść i która ukryje jego wrażliwe i pełne niepokojów prawdziwe "ja".
Trudności w nawiązywaniu bliskich relacji
Dziecko-narcyz ma wyraźne trudności w tworzeniu więzi z rówieśnikami. Okazywanie wyższości to nierzadko mechanizm obronny, który w rzeczywistości ma uchronić przed bliskimi relacjami, a więc i potencjalną (negatywną) oceną ze strony drugiej osoby.
Narcyz obawia się, że może wyjść na jaw jego skrywana głęboko niedoskonałość. Często zdarza się, że narcystyczne dziecko skupia się na takich formach spędzania wolnego czasu (np. książki, gry komputerowe), które minimalizują "ryzyko" zaistnienia interakcji międzyludzkich.
Co zrobić żeby dziecko nie wyrosło na dużego narcyza?
Zamiast biec do księgarni w poszukiwaniu kolejnego poradnika na temat wychowania dzieci – zacznij działać i wprowadzać w życie własne zasady, które pozwolą na systematyczne i przede wszystkim skuteczne wyeliminowanie narcystycznych zachowań u malucha. Po pierwsze zacznij go uwrażliwiać - to pomoże mu dobrze funkcjonować w grupach społecznych.
Dziecko powinno wiedzieć, że warto pomagać i że są ludzie, którzy tej pomocy potrzebują. Aby mu to pokazać, możecie włączyć się wspólnie w akcje charytatywne, zbiórki, oddać razem niepotrzebną odzież czy zrobić zakupy dla domu dziecka. Dziecko zacznie doceniać to, co już ma i zobaczy, że nie wszyscy są tak samo szczęśliwi.
Świetnym sposobem może być również zakup zwierzęcia, np. psa. Maluch nauczy się, jak należy opiekować się i zajmować swoim pupilem, a to może sprawić, że zacznie dbać nie tylko o swoje przyjemności. Naucz go także kilku sposobów radzenie sobie z negatywnymi emocjami – będzie mniej agresywne i zestresowane.
Poświęcaj mu czas, słuchaj uważnie, zwracaj uwagę na jego potrzeby, ale nie bój się stanowczości – licz się z jego zdaniem, ale nie spełniaj wszystkich zachcianek. Wymagaj i nie daj sobą manipulować – tylko w taki sposób będziesz mieć pewność, że maluch nie wyrośnie na "pępek świata".