Trwa ładowanie...
Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Małgorzata Horbaczewska

Nadczynność tarczycy

Avatar placeholder
17.02.2023 01:41
Nadczynność tarczycy
Nadczynność tarczycy

Nadczynność tarczycy polega na nadmiernej produkcji hormonów tarczycowych przez gruczoł tarczycy. O nadczynności tarczycy mówimy także w przypadku zwiększonej ilości tych hormonów wywołanej leczeniem hormonalnym zawierającym hormony tarczycy lub zaburzeniami ich metabolizmu.

1. Objawy nadczynności tarczycy

Najczęstszą przyczyną nadczynności tarczycy u dzieci jest autoimmunologiczna, uwarunkowana genetycznie choroba Gravesa-Basedowa. Choroba ta pojawia się częściej u kobiet niż u mężczyzn, podejrzewa się, że ma związek ze stresem i paleniem tytoniu. Ważnym czynnikiem biorącym udział w powstawaniu tej choroby jest czynnik genetyczny. Nadmiar hormonów tarczycy w organizmie wywołuje zespół charakterystycznych objawów. Obejmują one:

  • orbitopatię tarczycową – czyli zazwyczaj obustronny obrzęk w okolicach oczu, który może przejść we włóknienie i stłuszczenie,
  • wole miąższowe – czyli widoczne powiększenie tarczycy,
  • objaw Möbiusa – czyli problemy ze śledzeniem wzrokiem obiektu poruszającego się w kierunku chorego,
  • objaw Dalrymple'a – czyli nadmierne rozszerzenie szpary powiekowej i uniesienie górnej powieki,
  • objaw Jellinka – czyli zwiększona pigmentacja powiek,
  • objaw Graefego – czyli nierówny ruch gałki ocznej i powieki podczas patrzenia w dół,
  • objaw Popowa – czyli ruch „przeskakujący” powieki podczas patrzenia na obniżający się obiekt w odległości około 30 cm,
  • obrzęk przedgoleniowy – czyli gromadzenie się śluzowatej substancji na podudziach, co wywołuje swędzenie i zaczerwienienie,
  • akropachia tarczycowa – czyli obrzęk palców stóp, rzadziej rąk, oraz zgrubienie kości w tych okolicach.

Inne objawy tarczycowe to na przykład:

Zobacz film: "Pomysły na wspólne, rodzinne spędzanie czasu"
  • objaw Stelwwaga – czyli rzadsze niż normalnie mruganie powiekami,
  • objaw Bostona – czyli nierówny ruch powiek i gałek ocznych podczas patrzenia w dół,
  • nagły spadek wagi przy równoczesnym dużym apetycie,
  • nadpotliwość,
  • duża wrażliwość na wysokie temperatury,
  • częsta zadyszka,
  • rozdrażnienie,
  • szybkie bicie serca (tachykardia),
  • drżenie rąk,
  • zaburzenia miesiączkowania,
  • częste biegunki.

2. Diagnostyka i leczenie nadczynności tarczycy

Diagnostyka nadczynności tarczycy obejmuje przede wszystkim oznaczenie poziomu hormonówzwiązanych z tarczycą:

  • hormonu TSH – czyli tyreotropiny, hormonu przysadki mózgowej pobudzającego funkcjonowanie tarczycy,
  • wolnych hormonów tarczycy fT4 i fT3.

Długotrwałe nadmierne produkowanie hormonów tarczycy może wywołać pojawienie się guzków produkujących hormony lub nie. Oba te typy mogą przekształcić się w guzy złośliwe. W celu sprawdzenia, czy są niebezpieczne, trzeba przeprowadzić także badanie USG, rentgen, scyntygrafię, a także biopsję aspiracyjną cienkoigłową. Dzięki temu można określić rozmiar, ilość i rodzaj guzków.

Leczenie nadczynności tarczycy ma za zadanie wyrównanie poziomu hormonów tarczycowych. Stosuje się w tym celu leki przeciwtarczycowe, czyli tyreostatyki. Hamują one syntezę i wydzielanie tyroksyny, czyli najważniejszego hormonu produkowanego przez tarczycę. W bardziej zaawansowanych przypadkach wybiera się leczenie chirurgiczne. Obecnie stosowaną metodą jest także leczenie jodem radioaktywnym.

Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze