Parcie w pozycji siedzącej

Parcie w pozycji siedzącej należy do wertykalnych pozycji porodowych. Wykonywana jest przez kobiety w drugim okresie porodu, a więc w aktywnej fazie porodu. Kobieta może rodzić w takiej pozycji bądź na fotelu porodowym, bądź na łóżku porodowym. Większość szpitali wyposażona jest w łóżka porodowe, które mają regulowaną wysokość oraz mają możliwość przechylania się ku górze. W przypadku jednak, gdy szpital nie dysponuje takim sprzętem, pod plecy kobiety rodzącej można podłożyć worek sako lub kilka poduszek. Plecy kobiety rodzącej powinny być jak najbardziej w pozycji pionowej. Rodząca siedzi na fotelu lub łóżku porodowym z szeroko rozstawionymi nogami. Rękami może, a nawet powinna, trzymać się szczebelków poręczy znajdujących się po obu stronach fotela lub łóżka. Jeżeli kobiecie rodzącej towarzyszy w tych trudnych chwilach osoba towarzysząca, to ona może przytrzymać kobietę. Poprawi to komfort psychiczny kobiety, sprawi, że nie będzie się czuła sama podczas porodu. Ułożenie kobiety na fotelu/łóżku powinno być takie, aby stopy nie znajdowały się na większej wysokości niż kolana. Jest to szczególnie ważne, ponieważ, gdy kolana rodzącej są w pozycji niższej niż stopy, to kanał rodny ustawia się do góry, a to wiąże się z trudniejszym porodem. Wtedy kanał rodny nie rozszerza się na taką szerokość, jak w przypadku skierowania go ku dołowi. Utrudnia to przesunięcie się dziecka, zwiększa jego napierania na krocze, co przede wszystkim przedłuża poród oraz zwiększa ryzyko pęknięcia krocza. Dlatego też ważne jest odpowiednie ułożenie kobiety w tej pozycji.
Taka pozycja porodowajest także wygodna dla położnej, ponieważ umożliwia bez problemu obserwowanie obniżania się główki dziecka.

Parcie w pozycji siedzącej powinny wybrać kobiety, które cierpiały podczas ciąży na bóle kręgosłupa lędźwiowego. Kobieta rodząca powinna pamiętać, aby zaczęła przeć wtedy, kiedy sama poczuje taką potrzebę. Nie zaleca się tzw. parcia kierowanego, bo istnieje przypuszczenie, że wtedy dziecko jest mniej dotlenione. Położne często także zachęcają rodzące do wydawania dźwięków podczas skurczu, co sprawi, że tkanki krocza ulegną rozluźnieniu, a kobieta może w ten sposób rozładować nadmiar energii, którą niesie ze sobą skurcz. W przerwach między skurczami, ważne jest rozluźnienie, dlatego też warto poprosić osobę towarzyszącą o wykonanie masażu bolących miejsc, np. nóg. Aktywny poród oraz odpowiedni relaks pomiędzy skurczami sprawia, że akcja porodowa skraca się i przebiega dynamiczniej.