Nerwica u młodzieży
Nerwica potrafi znacznie wpłynąć na cały proces dojrzewania. Zaburzenia nerwicowe mogą powstać na tle nieprawidłowych relacji rodzinnych. Warto zdawać sobie sprawę z tego, że okres dojrzewania jest trudny sam w sobie.
Nerwica u młodzieży 
W jaki sposób rozwijają się zaburzenia nerwicowe?
Nerwica nie jest uznawana za chorobę. Stanowi jednak zaburzenie, które może pojawić się w formie lęku. Szczególnie złożona jest nerwica natręctw oraz fobie. Destrukcyjne procesy wzmacnia stres. Zaburzenie przejawia się przede wszystkim w bezradności i nieumiejętności radzenia sobie z wymogami stawianymi przez otoczenie. Piętrzące się problemy wyzwalają mechanizm nerwicy. Wystąpienie lęku wymusza szereg podobnych reakcji. Nerwica może mieć podłoże genetyczne. W takim przypadku jest przede wszystkim predyspozycją, a nie wyrokiem. Zaburzenia lękowe wywierają ogromny wpływ na całościowy rozwój dziecka. Nieprawidłowe relacje w rodzinie potęgują negatywne bodźce kształtujące osobowość. Jeżeli w rodzinie pojawia się choroba alkoholowa, dziecko narażone jest na syndrom DDA. Jest to skrót od Dorosłe Dziecko Alkoholika. Osobowość tego typu przejawia bardzo wiele nieprawidłowości, które uzewnętrzniają się między innymi w trudnych relacjach z otoczeniem. Wychowanie w domu ma zatem ogromny wpływ na ewentualny rozwój zaburzeń lękowych.
Adolescencja
To głównie we wczesnej dorosłości występuje nerwica. Za taki przełom uznaje się siedemnasty i dziewiętnasty rok życia. Młody człowiek zaczyna już wtedy przejawiać dojrzałość społeczną. Jego osobowość powinna być na tyle rozwinięta, by móc rozpocząć samodzielne życie. Nie zawsze dorosłość jest fascynująca. Bardzo często wywołuje strach. Nie zawsze młody człowiek jest w stanie żyć niezależnie. Pojawiają się nowe sfery życia: począwszy od założenia rodziny po życie religijne, zawodowe i seksualne. Niekiedy ludzie weryfikują dotychczasowe wyobrażenia z rzeczywistością, która może nie okazać się taka kolorowa.
Jak zapobiec nerwicy?
Kiedy młody człowiek dorasta, ryzyko wystąpienia nerwicy jest dosyć wysokie. Jeśli rodzice przejawiają właściwy styl wychowawczy, zagrożenie to maleje. Niezmiernie ważna jest umiejętność szczerego wypowiadania własnych myśli i przekonań. Poprawna komunikacja z otoczeniem eliminuje negatywne bodźce. Aby poradzić sobie ze stresem, należy przede wszystkim żyć aktywnie. Negatywne emocje można usuwać przez ćwiczenia relaksacyjne, których głównym zadaniem jest rozładowanie napięcia nerwowego.
