Kukurydza dla niemowlaka. Od kiedy można ją podawać?

Kukurydza kojarzona przede wszystkim z daniami kuchni meksykańskiej znana jest nam najczęściej jako dodatek do sałatek. Jej prażone ziarna uwielbiają dzieci, z kolei podawana im kaszka kukurydziana ma ciekawy smak i jest sycąca.

Jest też bezglutenowa, co jest istotną informacją dla osób, które nie tolerują glutenu (np. w przebiegu celiakii). Ma też niski indeks glikemiczny i jest źródłem skrobi opornej, która trafia do jelita grubego w niezmienionej formie i zapobiega dużym skokom poziomu glukozy we krwi.

Kukurydza w diecie dziecka jest też cenny źródłem błonnika pokarmowego, który pomaga zmiękczyć stolec, ułatwiając tym samym regularne wypróżnianie się. Wspiera ponadto pracę jelit, stanowiąc pożywkę dla „dobrych bakterii” i wpływając pozytywnie na stan mikroflory jelitowej. Zawiera również witaminy z grupy B, magnez i fosfor.

Trudno tu o jednoznaczą odpowiedź. Jeśli myślimy o kukurydzy jako o zbożu, co nie jest błędem, wówczas według informacji zamieszczonych w artykułe "Zasady żywienia zdrowych niemowląt. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci" z 2021 r. do diety niemowląt na etapie rozszerzania diety można wprowadzić kaszkę kukurydzianą.

– Ze względu na swój lekkostrawny charakter oraz wyraźny żółty kolor, świetnie sprawdza się w diecie dzieci. Jest też polecana m.in. osobom zmagającym się z problemami ze strony przewodu pokarmowego, jak zespół jelita drażliwego (IBS) lub zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO) – wyjaśnia Magdalena Czyrynda-Koleda, specjalistka ds. żywienia i ekspertka kampanii „Kukurydza – źródło zdrowia, energii i smaku”.

– To najbardziej kaloryczna ze wszystkich kasz. Ze względu na wysoką zawartość węglowodanów, które stanowią prawie 90% jej składu, 100 g kaszy dostarcza około 370 kcal. Fakt ten sprawia, że dania przyrządzane na bazie kukurydzianej dają poczucie sytości na dłużej – dodaje ekspertka.

Kasza kukurydziana jest łatwa w przygotowaniu, pożywna i rzadko wywołuje alergię. Można ją zrobić na mleku mamy, na wodzie, z dodatkiem jogurtu naturalnego, na mleku modyfikowanym bądź na bazie napoju roślinnego (oprócz ryżowego).

W Polsce najbardziej znana jest kukurydza w puszce. Jest bardzo słodka, intensywnie żołta i gotowa do użycia. Nic zatem dziwnego, że tak chętnie po nią sięgamy. Lubią ją też dzieci, jednak nie jest to produkt, który powinien gościć w ich diecie regularnie.

Dietetycy nie patrzą przychylnym okiem na konserwową żywność w puszce. Produkty te mają bardzo długi czas przydatności do spożycia, nierzadko zawierają też dodatki, np. sól lub cukier.

Warto też wiedzieć, jak przechowywać kukurydzę z puszki. Zamknięte opakowanie trzymamy poza zasięgiem małych rączek, by nie uszkodzić puszki. Po otwarciu kukurydzę wykorzystujemy na bieżąco, a jej nadmiar wraz z zalewą przekładamy do szklanego naczynia, np. miski, i przykrywamy, by nie wyschła.

Jeśli wybierzemy odpowiednie kolby (z jasnymi, gładkimi ziarnami oraz lśniącymi włosami) i właściwie je przygotujemy, otrzymamy wartościowe i pożywne danie. Kukurydza gotowana może pojawić się nawet w jadłospisie niemowlęcia, pod warunkiem, że potrafi gryźć. A jak ją przygotować?

Świeże kolby wkładamy do szerokiego garnka i zalewamy wodą (kukurydza będzie utrzymywać się na jej powierzchni). Nie przykrywamy pokrywką! Dodajmy łyżkę soli. Po ok. 15-20 min ziarna powinny być miękkie.

Gotowana kukurydza najlepiej smakuje z masłem.