"Księżniczka na ziarnku grochu" - streszczenie i omówienie baśni

Książę postanowił ożenić się wyłącznie z prawdziwą księżniczką. Żonę wybierał przez lata, jeżdżąc po całym świecie, jednak żadna kandydatka nie była w stanie sprostać wymaganiom mężczyzny.

Pewnego dnia do drzwi zamku zapukała zmoknięta dziewczyna (na zewnątrz była burza i ulewa). Oznajmiła, że jest księżniczką. Królewicz postanowił ją ugościć, a jego matka przy okazji sprawdzić, czy dziewczyna mówi prawdę. Przygotowała jej posłanie. Pod górę pierzyn (dwudziestu materacy i dwudziestu puchowych pierzyn) położyła ziarnko grochu.

Rano dziewczyna wyznała, że nie mogła spać, bo leżała na czymś twardym, co uniemożliwiało jej odpoczynek. Książę uznał, że faktycznie ma do czynienia z księżniczką, i to wyjątkową. Jej delikatna skóra okazała się dowodem na to, że nieznajoma mówiła prawdę o swoim pochodzeniu. Królewicz ożenił się z dziewczyną.

Hans Christian Andersen w swojej baśni pokazuje, jak kuriozalne są wymagania ludzi z wyższych sfer. Kpi w ten sposób z królów i książąt. Obnaża ich fobie i umiłowanie luksusu. Stąd już tylko krok od ludzkiej głupoty, czego duński pisarz dowiódł w baśni "Nowe szaty cesarza".

Ale jest też inne rozumienie morału baśni. Pierwsze - zawsze znajdziemy to, czego szukamy, choć czasem trzeba na to poczekać, oraz drugie - kłamstwo zawsze wyjdzie na jaw, a prawda się obroni.

Utwór Hansa Christiana Andersena należy uznać za baśń, czyli gatunek epicki z elementami fantastyki i nawiązujący do folkloru. W baśni realizm miesza się ze zjawiskami nadprzyrodzonymi, a pewne cechy bohaterów są celowo wyolbrzymione. W utworze może pojawić się jakiś magiczny przedmiot, w tym przypadku ziarnko grochu. To właśnie ono ujawniło prawdę o tajemniczej dziewczynie, która w trakcie burzy (co też jest dość charakterystyczne), zjawiła się w domu księcia.

Baśń kończy się optymistycznie. Księżniczka okazuje się prawdziwa, a przy tym delikatna. Taką kobietę chciał poślubić książę. Taką też zaakceptowała królowa.

Swoje utwory Hans Christian Andersen pisał w XIX wieku. Dziś nadal bawią i uczą kolejne pokolenia. Przetłumaczono je na 80 języków. Niektóre doczekały się przeniesienia na duży ekran, inne są realizowane w formie seriali. Niekiedy dzieła duńskiego pisarza wystawiane są też na deskach teatrów. Najpopularniejsze jednak są wydania książkowe, których przez dziesięciolecia pojawiło się całe mnóstwo. Dostosowuje się je do wieku czytelnika, zdobi rysunkami i grafikami, ale ich przesłanie pozostaje niezmienione.

Do najpopularniejszych baśni Andersena należą:

• "Brzydkie kaczątko"
• "Choinka"
• "Calineczka"
• "Dzielny ołowiany żołnierz"
• "Nowe szaty cesarza"
• "Mała syrenka"
• "Słowik"