Dziecko ucieka z domu

Najczęstsze powody ucieczek z domu to:

• bunt dziecka przeciwko rodzicom, np. w sytuacji, gdy zabraniają oni dziecku wyjazdu na wakacje,
• problemy nastolatków z rodzicami – alkoholizm, bieda, molestowanie, upokorzenie,
• chęć zamanifestowania własnej obecności, zwrócenie na siebie uwagi,
• młodzieńczy bunt, ciekawość świata.

Zazwyczaj ucieczki z domu kończą się szczęśliwie i po paru dniach nieobecności dziecko wraca do domu. Kończy się na kilkunastu nieprzespanych godzinach, wypełnionych gorączkowymi poszukiwaniami. Jednakże istnieją przypadki, w których ucieczka z domu ma poważne konsekwencje, wśród których można wymienić:

• kontakt z alkoholem i narkotykami,
• kradzież i utratę dóbr materialnych,
• zaangażowanie w sektę lub grupę przestępczą,
• wykorzystanie seksualne.

Ucieczki z domu bardzo często zdarzają się w domach, które przez otoczenie uznawane są „normalne”. O rodzicach takich dzieci zwykło się natomiast mawiać, że to są ludzie, którzy wiedzą, jak wychować dziecko. Osoby postronne nie podejrzewają nawet, że w domu ich sąsiada mogą mieć miejsce jakieś patologie społeczne czy destrukcyjne zachowania. Dopiero po ucieczce z domu wychodzi na jaw, że w danej rodzinie brakowało miłości, ciepła, bliskości i bezpieczeństwa. Rodzice zajęci sobą, pracą, obowiązkami zawodowymi kompletnie nie interesowali się prawdziwymi problemami swoich dzieci. Zajmowały ich tylko odpowiednie wyniki w szkole, a nie problemy związane z dojrzewaniem, pierwszą miłością czy kontaktami z rówieśnikami.

Nie jest niczym nowym twierdzenie, że odpowiednie wychowanie dziecka wymaga opieki, zaangażowania i uwagi ze strony rodziców. Nie chodzi w tym przypadku wyłącznie o zapewnienie odpowiednich warunków socjalnych dziecku i stworzenie mu odpowiednich warunków do rozwoju. Wielu rodziców myśli, że zapisując dziecko na kilka zajęć dodatkowych doskonale zorganizuje mu czas i zapewni odpowiedni start w przyszłości. Zapominają jednak, że możliwość uprawiania sportów, nauki języków obcych i rozwijania swoich możliwości to nie jedyne potrzeby dorastającego dziecka. Zastanów się, czy nie lepiej byłoby zmodyfikować jakieś dodatkowe zajęcie twojego dziecka tak, żebyście mogli wykonywać jakąś czynność razem. Pomyśl o wspólnym uprawianiu sportu czy nauce języka obcego. Spróbuj nawiązać kontakt z dzieckiem pod pretekstem wspólnego wykonywania czynności domowych – robienie sałatki czy pieczenie ciasta to doskonała okazja do rozmowy. Sytuacja, w której dziecko ucieka z domu, nigdy nie jest komfortowa dla jego rodziców i nauczycieli, dlatego opiekunowie powinni robić wszystko, by nie dopuścić do tak traumatycznej sytuacji. Bunt dziecka może być rozładowywany na inny, mniej niebezpieczny sposób.

Ewelina Stanios