Czy dziecko powinno spać z rodzicami? Eksperci wyjaśniają

Psycholog Agnieszka Przybylska w wypowiedzi dla serwisu eDziecko.pl podkreśla, że nie istnieje jedna "złota zasada", ponieważ każde dziecko i każda rodzina funkcjonują inaczej.

Pierwsze trzy lata to czas budowania więzi i bezpieczeństwa. - Bliski kontakt nocą – jeśli odpowiada rodzinie – może wspierać tworzenie więzi. Dziecko szybciej się uspokaja, czuje się bezpieczne, a obecność rodzica reguluje jego emocje i fizjologię – zaznaczyła ekspertka.

Z kolei psycholog Izabela Żurawska tłumaczy, że taka potrzeba bliskości nie jest niczym nowym, ale odziedziczyliśmy ją po przodkach. "Z ewolucyjnego punktu widzenia niemowlę, które pozostawione jest samo sobie, mogło stać się łatwym łupem dla drapieżników. Z tego punktu widzenia spanie z rodzicem i bliskość była gwarantem przetrwania. Bliskość jest naszym dziedzictwem i jest ona zapisana w naszych genach" - tłumaczy we wpisie na Facebooku.

Zobacz także: Bada zdrowie psychiczne niemowląt. Pierwszy rok życia decyduje o rozwoju

Żurawska twierdzi, że wspólne spanie rodziców z dzieckiem nie ma negatywnego wpływu na jego rozwój. "Badania pokazują, że wspólne spanie z dzieckiem nie tylko nie szkodzi rozwojowi emocjonalnemu i społecznemu dziecka, ale wręcz mu sprzyja. Dodatkowo wpływa pozytywnie na inteligencję dziecka (mierzoną w wieku 6 lat). Spanie wspólnie z dzieckiem nie ma też wpływu na jego dalszy rozwój seksualny" - wyjaśnia ekspertka.

"Dodatkowo, współczesna wiedza o rozwoju więzi, która oznacza zdrową umiejętność dziecka do balansowania między zależnością a autonomią, mówi o tym, że przyczyną niesamodzielności, czyli trudności w separacji, pozostawania w relacji symbiotycznej, lękowego nastawienia wobec wyzwań rzeczywistości i trudności w podejmowaniu samodzielnych decyzji, nie jest nadmiar bliskości, ale właśnie jej brak" - dodaje.

Ważne jednak, by zachować pewne zasady bezpieczeństwa.

Małgorzata Paleczny, znana w sieci jako Mama Fizjoterapeuta, nakreśliła na swoim blogu kilka najważniejszych zasad spania z dzieckiem. Reguły mają zapewnić maksymalne bezpieczeństwo dziecku, ale też spokój rodzicom.

• Bezpieczeństwo i ergonomia. Niemowlę układaj do snu na plecach. Materac powinien być twardy i sprężysty, bez zapadania i szczelin, powinna być jedna, równa powierzchnia dla wszystkich.

• Brak przeszkód oddechowych. W pobliżu główki bez poduszek, kołder, maskotek i luźnych koców. Płaska poduszka powinna być używana dopiero ok. 2. roku życia.

• Termika i ubiór. Temperatura w sypialni nie powinna przekraczać 17-20°C. Warto przed spaniem ubrać lżej dziecko, ponieważ dorośli to też dodatkowe "źródła ciepła".

• Rezygnowanie ze spania w niektórych wypadkach. Nie należy spać z dzieckiem po alkoholu, lekach nasennych, przy skrajnym zmęczeniu. Nie sprawdzi się też to u osób palących lub z ciężką otyłością.

• Bliskość tak, ale mądrze. W pierwszych miesiącach lepiej dzielić to samo pomieszczenie, a niekoniecznie to samo łóżko.

• Stopniowe wprowadzanie do samodzielnego spania. Warto zmieniać nawyki stopniowo, z noszenia dziecka przejść do głaskania i trzymania za rękę, gdy dziecko będzie leżało we własnym łóżku, można wprowadzić przedmiot przejściowy u starszych niemowląt, np. ulubioną przytulankę.

Zobacz także: Polacy wychowują dzieci na smartfonach. Nawet przedszkolaki nadużywają

Eksperci podkreślają, że u dzieci samoistnie pojawia się potrzeba autonomii, zazwyczaj około 2-3. roku życia. Wtedy właśnie maluchy mogą zapragnąć przestrzeni tylko dla siebie. Psycholog Agnieszka Przybylska jednak radzi, by nie robić rewolucji w okresie dużych zmian, np. gdy startuje żłobek czy przedszkole. Warto wtedy działać stopniowo, z poszanowaniem gotowości dziecka i komfortu rodziców.

Około 3. roku życia część dzieci doświadcza też lęków nocnych. To również bardzo ważny moment. Wtedy kluczowe może być wprowadzenie wieczornych rytuałów, jak czytanie, spokojna rozmowa, wyciszająca muzyka, delikatny masaż.

Magdalena Pietras, dziennikarka Wirtualnej Polski

Źródła

1. Mamafizjoterapeuta.pl
2. WP Parenting.pl