Alergia na sierść

Reakcja alergiczna u osób uczulonych na sierść zwierząt jest wynikiem nieprawidłowej odpowiedzi układu immunologicznego na resztki śliny, mocz oraz złuszczony naskórek znajdujący się na sierści zwierząt. Sama sierść nie jest bowiem alergenem, a objawy alergii pojawiają się po kontakcie ze specyficznym białkiem obecnym w ślinie i naskórku zwierzęcia. Symptomy uczulenia u alergika mogą wystąpić w różnych sytuacjach – nawet wtedy, gdy ma styczność nie z samym zwierzęciem, a jego właścicielem. Na ciele osoby posiadającej kota lub psa znajdują się bowiem mikroskopijne fragmenty śliny i naskórka zwierzęcia. Objawy alergii mogą pojawić się także po wejściu do pomieszczenia, w którym przebywało zwierzę.

Wśród zwierząt, których sierść wywołuje symptomy alergii u największej liczby osób znajdują się: koty, gryzonie, psy oraz konie. Jeśli masz w domu psa lub kota, a twoje dziecko często kicha, ma wysypkę, świąd skóry lub katar, istnieje ryzyko, iż objawy te są powiązane z obecnością zwierzaka w domu. O alergii na sierść świadczyć może również łzawienie oczu, kaszel oraz trudności w oddychaniu. Szczególnie niepokojącym symptomem jest nasilanie się objawów skórnych po bezpośredniej styczności z pupilem. Przy podejrzeniu alergii nie warto zwlekać z podjęciem stosownych kroków – uczulenie może bowiem doprowadzić do rozwoju astmy lub przewlekłego zapalenia zatok. Jeżeli dziecko choruje już na astmę, alergia na sierść może powodować zaostrzenie objawów tej choroby.

Podstawę diagnostyki uczulenia na sierść stanowią testy alergiczne. Za ich pomocą można potwierdzić rozpoznanie alergii, a także ustalić rodzaj alergenu odpowiedzialny za reakcję alergiczną u danego pacjenta. Testy alergiczne mają postać testów skórnych. Nie zawsze jednak można je przeprowadzić. Przeciwwskazaniem do wykonania testów skórnych są choroby skóry oraz przyjmowanie leków, które mogą zafałszować wyniki badań. Wówczas w diagnostyce alergii zastosowanie znajduje badanie krwi określające poziom przeciwciała IgE. Niekiedy wykonuje się dodatkowe badania (np. spirometrię) – decyzja o ich przeprowadzeniu jest uzależniona od stopnia nasilenia objawów.

Leczenie alergii na sierść u dziecka należy zacząć od zminimalizowania styczności malucha z alergenem. Jeśli mały alergik ma w domu zwierzaka, a objawy uczulenia na sierść są nasilone, jedynym rozsądnym wyjściem jest oddanie pupila w dobre ręce. W przypadku łagodnych symptomów alergii warto rozważyć pozostawienie zwierzęcia w domu przy jednoczesnym zwiększeniu częstotliwości sprzątania i ograniczeniu dostępu pupila do pokoju dziecka.

W leczeniu alergii stosuje się następujące leki antyalergiczne:

• kortykosteroidy wziewne i donosowe – są to leki o miejscowym działaniu przeciwzapalnym;
• leki przeciwhistaminowe – zapobiegają objawom typowym dla aktywacji histaminy (np. katar, świąd);
• leki donosowe obkurczające naczynia krwionośne o miejscowym działaniu – nie dopuszczają do wystąpienia obrzęku śluzówki nosa i kataru; można stosować je przez maksymalnie 7-10 dni; osoby z chorobami serca lub nadciśnieniem powinny zachować ostrożność podczas stosowania leków tego typu w połączeniu z lekami przeciwhistaminowymi;
• preparaty zawierające kromoglikan sodu lub leukotrieny.

Jeśli leki antyalergiczne nie zdają egzaminu, warto zdecydować się na inną opcję leczenia alergii – immunoterapię. Odczulanie trwa 3-5 lat i prowadzi do uodpornienia układu odpornościowego na konkretne alergeny. W przypadku alergii na sierść immunoterapia pozwala na kontakt ze zwierzętami bez uciążliwych objawów uczulenia.