Trzecie dziecko
Trzecie dziecko to dla wielu rodziców zbyt wiele – posiadanie aż trójki dzieci to duże obciążenie finansowe, nie mówiąc już o tym, że rodzicom trudno jest podzielić swój czas równo między rodzeństwo, aby zapobiec niezdrowej rywalizacji dzieci. Decyzja o trzecim dziecku musi być więc przemyślana przez rodziców. Z drugiej strony w bardzo wielu przypadkach posiadanie trzeciego dziecka zbliża do siebie całą rodzinę, a wtedy obciążenia finansowe czy czasowe schodzą na dalszy plan.
1. Charakter trzeciego dziecka
Już od czasów G. Stanleya Halla, amerykańskiego psychologa interesującego się rozwojem dziecka, uważa się, że kolejność urodzin wpływa na charakter dziecka. Według jego badań jedynacy mają problemy z dostosowywaniem się do otoczenia – stąd stereotypy krzywdzące jedynaków mówiące, że są rozpieszczeni, samolubni i nie potrafią współpracować z innymi. Tak naprawdę już wielokrotnie obalono ten mit, tak jak i inne mity związane z kolejnością urodzin dzieci.
Należą do nich:
- pierwsze dziecko jest bardziej odpowiedzialne;
- drugie dziecko próbuje dorównać pierwszemu i stale z nim rywalizuje o uwagę rodziców, stąd częste kłótnie rodzeństwa;
- drugie dziecko czuje, że dorasta w cieniu pierwszego;
- trzecie dziecko potrafi dostosować się do zmiennych sytuacji;
- trzecie dziecko stara się łagodzić konflikty;
- najmłodsze dziecko manipuluje innymi;
- najmłodsze dziecko ma większe poczucie humoru;
- najmłodsze dziecko częściej się buntuje;
- najmłodsze dziecko często ma wielkie plany, których nie realizuje.
Te cechy jak najbardziej mogą się zgadzać. Jednak najczęściej są wynikiem takiego, a nie innego wychowania dziecka, a nie kolejności urodzenia. Niestety, często jest tak, że rzeczywiście pierworodny lub pierworodna otrzymują więcej zainteresowania ze strony rodziców. Wystarczy spojrzeć na wiele rodzinnych albumów, w których najwięcej miejsca zajmuje pierwsze dziecko.
2. Co zrobić, aby dobrze wychować trzecie dziecko?
Kolejność urodzenia nie musi wpłynąć na charakter dziecka i nie musi sprawiać, że młodsze dzieci czują się mniej ważne. Rodzice muszą pamiętać, aby poświęcać wszystkim dzieciom tyle samo czasu, uwagi i troski. Dziecko urodzone jako trzecie dorasta w rodzinie, w której pewna hierarchia jest już ustalona – musi odnaleźć się między rodzeństwem i zabiegać o uwagę rodziców. Trzecie dziecko jako najmłodsze w rodzinie może odczuwać rodzeństwo jako osoby zabierające czas rodziców dla siebie. Nie musi tak być, jeśli każde z dzieci będzie otrzymywało taką samą „porcję” miłości i akceptacji od swoich rodziców.
Trzecie, najmłodsze dziecko najprawdopodobniej nie będzie mogło „rozkazywać” rodzeństwu – w odróżnieniu od dziecka najstarszego. Może to wpłynąć na jego charakter, tak jak dawanie najstarszemu dziecku bardziej odpowiedzialnych obowiązków wpłynie na pierworodnego lub pierworodną. Starsze dziecko nauczy się posługiwać swoim autorytetem, aby załatwiać swoje sprawy, młodsze nauczy się innych sposobów, aby osiągać swoje cele. Nie musi być to wcale nic złego. Najważniejsze jest to, aby wszystkie dzieci czuły się kochane i akceptowane przez swoich rodziców.