Tak wyglądało dzieciństwo Elżbiety II. Przy jej narodzinach nikt nie przypuszczał, że kiedyś zasiądzie na tronie

Elżbieta II urodziła się w 1926 roku w Londynie. Jej rodzicami byli król Jerzy VI i królowa Elżbieta. Tron objęła po śmierci ojca 7 lutego 1952 roku, ale jej koronacja miała miejsce dopiero 2 czerwca 1953 roku. 70 lat spędzonych na tronie czyni ją najdłużej panującym monarchą Wielkiej Brytanii i najdłużej żyjącą głową państwa na świecie.

Mężem Elżbiety II był zmarły w kwietniu 2021 roku książę Filip. Pobrali się 20 listopada 1947 roku w opactwie westminsterskim. Para doczekała się czworga dzieci: Karola, Anny, Andrzeja i Edwarda.

Świat doskonale zna historię jej panowania. Mało natomiast mówi się o dzieciństwie Elżbiety II, a warto poznać również tę historię, gdyż nie jest tak oczywista, jak się wszystkim wydaje.

Aby poznać losy małej Lilibet, bo tak pieszczotliwie nazywali ją rodzice, musimy cofnąć się do momentu narodzin małej księżniczki, czyli lat, kiedy krajem rządził jej dziadek, Jerzy V.

21 kwietnia 1926 r. przy Burton Street 17 w londyńskiej dzielnicy Mayfair rodzi się dziewczynka. To pierworodne dziecko syna króla Jerzego V (ówczesnego księcia Yorku, potem króla Jerzego VI) i jego żony, Elżbiety Bowes-Lyon. Rodzice nadają jej imiona Elżbieta Aleksandra Maria.

W momencie narodzin mała księżniczka zajmuje trzecie miejsce w linii sukcesji do brytyjskiego tronu - zaraz po wuju, czyli księciu Walii i swoim ojcu. Jednak nikt nie wierzy w to, że kiedykolwiek zasiądzie na tronie. Jak wyglądało jej dzieciństwo?

Dziewczynka wraz z rodzicami mieszka przy Piccadilly Road 145.

Elżbieta wychowuje się z dala od rówieśników. Rodzice twierdzą, że taka kontrola ma ją ochronić przed dziecięcymi chorobami.

Elżbieta kocha porządek. Krążą legendy o tym, że potrafi wstawać w nocy tylko po to, by sprawdzić, czy jej ubrania w szafie są ułożone w równą kostkę. Bez wątpienia jest pedantką. Co robi dziecko, gdy wstanie rano? Mała księżniczka zabiera się za sprzątanie! Chwyta szczotkę i szufelkę, którymi zamiata dywan w swoim pokoju. Uwielbia też jeździć konno. Majestatyczne zwierzęta zastępują jej przyjaciół, których nigdy nie miała.

Dziewczynka mimo młodego wieku zachwyca wszystkich swoją inteligencją i oczytaniem. Przyszłą królową cechuje również wysokie poczucie własnej wartości. W 1930 r. przekonał się o tym przyszły wówczas premier Neville Chamberlain, który przywitał ją słowami - "Dzień dobry, młoda damo". Rezolutna dziewczyna natychmiast go poprawiła - "Nie jestem młodą damą, jestem księżniczką Elżbietą".

Lilibet bardzo kocha swoją młodszą siostrę. Małgorzata jest przeciwieństwem Elżbiety - wszędzie jej pełno, psoci i hałasuje. Jedyną wspólną cechą u małych księżniczek jest znienawidzony przez rodziców nawyk obgryzania paznokci.

W 1932 r. król Jerzy udostępnia rodzinie Yorków położoną w Windsorze rezydencję zwaną Royal Lodge. Rodzina przyszłej królowej nie chce rozstawać się z londyńskim mieszkaniem pod numerem 145. Wszystko zmienia śmierć monarchy.

Gdy Elżbieta ma 10 lat, umiera jej dziadek, król Jerzy V. Tron obejmuje stryj Elżbiety.

Książę Walii, bo o nim mowa, tytułuje się Jego Wysokością Królem Edwardem VIII. Panowanie to nie trwa jednak długo. Po 11 miesiącach monarcha abdykuje, ponieważ nie może poślubić swojej wybranki - dwukrotnie rozwiedzionej Amerykanki Wallis Simpson. Ta rezygnacja ma miejsce w 1936 r. Jeszcze tej samej nocy ojciec Lilibet zostaje władcą kraju.

Tak oto mała księżniczka jako pierworodne dziecko nowego władcy stała się przyszłą królową.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl