Staroświeckie imiona wracają do łask

Jeszcze 60-70 lat temu było to imię bardzo modne i często nadawane dziewczynkom, stąd wśród współczesnych babć nie jest ono wcale rzadkością. Lata 70., 80. i 90. wyeliminowały je jednak z list najpopularniejszych imion w Polsce, a Czesia czy Cześka stały się synonimami tego, co śmieszne, zabawne, małomiasteczkowe... Od kilku lat liczba dziewcząt nazywanych Czesławami znowu stopniowo rośnie. Dowiedzmy się zatem czegoś o pochodzeniu tego imienia.

Jest to staropolskie imię żeńskie, w tamtych czasach notowane wyłącznie w formie Czasława. Składa się z członu cza- ("spodziewać się, oczekiwać") i -sława ("sława"). Mogło oznaczać "tę, która oczekuje sławy".

Wśród staroświeckich imion dla chłopców zdecydowanie prym wiedzie Franciszek, który z imienia zapomnianego i czasami wręcz wyśmiewanego, awansował na pozycję jednego z najczęściej nadawanych w ostatnich latach (w 2014 roku znalazł się na wysokiej siódmej pozycji). Pochodzenie imienia Franciszek jest w gruncie rzeczy bardzo proste. Jest to bowiem imię wywodzące się z języka germańskiego, które oznacza człowieka wolno urodzonego. W Polsce występuje od XIII wieku.

Krysie, Krzysie i Krystynki – podobnie jak Czesie – dominowały wśród najpopularniejszych imion w połowie poprzedniego wieku. Dziś wracają do łask i trafiają w gust młodych rodziców coraz częściej. Krystyna jest to żeński odpowiednik imienia Krystyn. Oznacza "pochodząca od Chrystusa". Mówi się, że osoby noszące imię Krystyna, w dzieciństwie są silnie zżyte z rodziną, uwielbiają przebywać w swoim domu. W ogóle w młodości chętnie przebywają w dobrze znanych miejscach. Źle natomiast znoszą samotność.

To rosyjski odpowiednik starogreckiego imienia Teodor ("theos" – "bóg" i "doros" – "darowany"). Choć w języku polskim można go zastąpić Bożydarem, to jednak żadne z tych dwóch imion nie brzmi tak dobrze, jak Fiodor. Zwłaszcza, że imię to nosił jeden z największych pisarzy wszech czasów – Dostojewski. Jeśli dodać do tego opinię astrologów, którzy twierdzą, że Fiodor to mężczyzna ceniący niezależność i chodzący własnymi ścieżkami, imię to wydaje się – mimo nieco staroświeckiego brzmienia – bardzo na czasie.

Jeszcze 15-20 lat temu nie do pomyślenia było, żeby nazwać tak dziecko. Anielkę kojarzyliśmy głównie ze sceną zgotowaną nam przez Bolesława Prusa z siostrą Antka w roli głównej, wsuniętą na sławetne trzy „zdrowaśki” do pieca. Popularne było owszem imię Andżelika, ale żeby tak nasza, polska Aniela… Niekoniecznie. Dziś szczęśliwie Anielek powoli acz konsekwentnie przybywa. Jest to imię żeńskie, spolszczona forma łacińskiego imienia Angela, pochodzącego od greckiego słowa ángelos, czyli "posłaniec". W Polsce używane od XVIII wieku. W świecie chrześcijańskim uważane jest za nawiązanie do aniołów i postaci Anioła Stróża.

Nie tylko w Polsce ludzie pokochali nagle to imię. Jest jednym z najczęściej nadawanych m.in. w Niemczech, Wielkiej Brytanii i kilku innych krajach europejskich. Co sprawiło, że Leonów nagle zaczęło przybywać? Czyżby odżył nagle w rodzicach sentyment do nastrojowych ballad Leonarda Cohena, czy raczej na takie a nie inne imię naciskają młode mamy zafascynowane urodą i talentem Leonardo di Caprio? Trudno ustalić. Leonard to imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego "silny jak lew". Mówi się, że osoby noszące imię Leonard w dzieciństwie tworzą dobre relacje z innymi ludźmi. To imię obdarza naturą towarzyską. W dzieciństwie widoczne jest zainteresowanie otaczającym światem. Leonard pomimo młodego wieku nigdy nie traktuje ludzi powierzchownie. U osób noszących to imię doceniana jest mądrość i umiejętność trafnego osądu sytuacji.

To imię miało swoje pięć minut w dwudziestoleciu międzywojennym. Melanii, Meli i Meluś były wtedy setki. Dziś powoli Melania powraca do łask młodych rodziców, którzy coraz chętnie obdarowują tym imieniem swoje pociechy. Melania to imię żeńskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego "czarna". Mówi się, że osoby noszące to imię to kobiety tajemnicze o artystycznej naturze. Oryginalne i niezależne, bardzo wrażliwe.

Jest to imię żeńskie, które nosiła czeska żona Mieszka I. Imię pochodzi od dąbrowy, czyli lasu dębowego. W źródłach polskich poświadczone od XII wieku jako Dąbrówka, Dubrowka i Dubrawka. Osoby noszące imię Dobrawa w dzieciństwie i w młodości doskonale radzą sobie w sytuacjach, które wymagają koncentracji uwagi i zaangażowania sporych sił. W pierwszych latach życia osoby o tym imieniu są nie do zdarcia. Mając imię Dobrawa, z łatwością inspiruje się innych do działania. Młodość to nie jest czas rozczulania się nad sobą, ale pora wytężonej pracy i zdobywania praktycznych umiejętności.

Z wykorzystaniem danych MSWiA