Przyrodni brat
Rzeczywistość po rozstaniu małżonków jest trudna nie tylko dla rozwodników, ale przede wszystkim dla ich szkrabów. Często jest tak, że dziecko nie zdążyło jeszcze ochłonąć po rozwodzie rodziców, a już się dowiaduje, że będzie miało braciszka z nowego związku mamy albo taty. Czy przyrodni brat to przekleństwo, czy błogosławieństwo? Czy przyrodnie rodzeństwo pała do siebie wrogością i nienawiścią, czy możliwa jest między nimi przyjaźń? Jakość relacji między przyrodnim rodzeństwem w dużej mierze zależy od rodziców. Czy warto zapoznawać ze sobą przyrodnie rodzeństwo?
1. Przyrodnie rodzeństwo
Zazwyczaj dobrze jest zadbać o to, by przyrodnie rodzeństwo wiedziało o swoim istnieniu. Rodzice powinni stworzyć sytuację, podczas której maluchy mogłyby się poznać. Nie można jednak nalegać na zapoznanie ze sobą dzieci, kiedy szkraby same się przed tym bronią, protestują, odmawiają spotkania. Możliwe, że potrzebują czasu, by ochłonąć po rozstaniu rodziców. Nowe dziecko taty albo mamy stanowi integralną część ich życia, dlatego jeśli chce się, by maluch uczestniczył w życiu biologicznego rodzica, nie można izolować od siebie przyrodniego rodzeństwa. Poza tym, perspektywa posiadania przyrodniego brata może być bardzo atrakcyjna dla dzieci, które do tej pory były jedynakami. Kiedy jednak zrezygnować z przedstawiania dziecku przyrodniego brata? Gdy dziecko nie chce znajomości z przyrodnim bratem, kiedy między rodzicami biologicznymi istnieje silny, jawny konflikt, kiedy nowy partner eksżony albo partnerka eksmęża jest negatywnie nastawiona do naszego dziecka albo kiedy dom, w którym mieszka były małżonek, jest nieodpowiednim miejscem do wychowywania szkrabów, np. panuje tam alkoholizm albo przemoc domowa.
Kiedy zapoznać ze sobą przyrodnie rodzeństwo? Małe dzieci (roczne albo dwuletnie) można zapoznać ze sobą niedługo po rozwodzie. Natomiast w przypadku starszych szkrabów powinien minąć przynajmniej rok od rozstania rodziców, by dziecko miało czas na zaadaptowanie się do nowych okoliczności i uporanie się z negatywnymi emocjami. Najpierw muszą unormować się stosunki między biologicznymi, rozwiedzionymi rodzicami, a dopiero potem można powiedzieć dziecku o nowym, przyrodnim bracie. Nie wpadajmy w panikę, kiedy pierwsze spotkanie rodzeństwa nie przebiega w zbyt miłej atmosferze, gdy maluchy nie chcą się ze sobą bawić. Trzeba poznać przyczyny niechęci dzieci wobec siebie. Może jedno z nich czuje się zazdrosne i pokrzywdzone, oskarżając drugie, że ukradło mu mamę albo tatę? Wówczas trzeba wytłumaczyć, że na decyzję o rozstaniu rodziców nie miały wpływu dzieci żadnej ze stron.
Nieumiejętność dogadania się przyrodniego rodzeństwa nie musi wynikać tylko i wyłącznie ze wzajemnej niechęci, ale także z różnicy charakterów albo różnicy wieku. Nastolatek nie będzie bardzo zainteresowany opieką nad trzymiesięcznym przyrodnim bratem. Podobnie może zachowywać się dziewczynka w wieku szkolnym – ma ciekawsze zajęcia niż zabawy z nieporadnym bobasem. Trzeba jednak mieć świadomość, że nawet początkowe niepowodzenia w kontaktach przyrodniego rodzeństwa nie przekreślają szans na prawdziwą przyjaźń.
2. Relacje między przyrodnim rodzeństwem
Przyrodnie rodzeństwo zwykle ma świadomość, że ich życie wygląda różnie. I zazwyczaj maluch, który na co dzień nie mieszka ze swoim biologicznym rodzicem, czuje się pokrzywdzony przez los. Jak wówczas się zachować? Nie warto wmawiać szkrabowi, że nie ma się czym przejmować – bagatelizujemy jego uczucia, uważamy je za nieważne. A dla dziecka nieobecność taty albo mamy w jego życiu to ogromna strata. Nie warto zaprzeczać odczuwanym emocjom dziecka – lepiej pomóc maluchowi radzić sobie z negatywnymi emocjami, np. zazdrością, żalem i gniewem. Ponadto, biologiczni rodzice powinni ustalić wspólnie akceptowane zasady i metody wychowawcze oraz sposób kontaktowania się ze sobą przyrodniego rodzeństwa. Powinni też dbać o to, by nie ignorować dzieci z jednego związku, faworyzując szkraby z drugiego małżeństwa. Przyrodnie rodzeństwo powinno być traktowane na równi, każde według swoich potrzeb. Niestety, często powyższe postulaty to tylko pobożne życzenia, a konflikt między zwaśnionymi ekspartnerami przenosi się na relacje między przyrodnim rodzeństwem.