Pożegnanie ze smoczkiem
Pożegnanie ze smoczkiem może przebiegać bezproblemowo i jakby mimochodem. Jednak jeśli maluch jest mocno przyzwyczajony do ssania smoczka, a rodzice traktują go jako swoisty „uspokajacz” i panaceum na łzy dziecka, rozstanie ze smoczkiem może być dość trudne. Smoczek dla wielu rodziców jest wybawieniem, ponieważ pomaga uspokoić płaczącego maluszka, ułatwia zasypianie dziecka i daje mu poczucie bezpieczeństwa. Jednak nadchodzi w życiu dziecka taki moment, kiedy smoczka należy pożegnać.
1. Kiedy oduczać dziecko ssania smoczka?
Smoczek jest pomocny rodzicom w wychowywaniu niemowlaka. Jednak ten cudowny „uspokajacz” z czasem przestaje być potrzebny, a jego używanie może nawet przynosić więcej szkody niż pożytku – przede wszystkim dla dziecka. Rodzice podejmują decyzję o oduczaniu dziecka ssania smoka, ale maluch może nie być entuzjastycznie nastawiony do tego pomysłu. Niektórym maluchom, bardzo przyzwyczajonym do smoczka, trudno jest nagle z niego zrezygnować.
Zdaniem większości pediatrów, dobry moment na odzwyczajanie malucha od smoczka pojawia się, gdy dziecko ma 3-6 miesięcy. W tym wieku odruch ssania nie jest już tak silny, a uwagę dziecka można łatwo odwrócić piosenką lub pokazywaniem mu różnych przedmiotów. Nieco później, około siódmego miesiąca życia niemowlę nabywa wiele nowych umiejętności i smoczek przestaje być atrakcyjny. Przełomowe są również pierwsze urodziny dziecka. Roczny maluch zaczyna chodzić i intensywniej poznawać otaczający go świat, a smoczek staje się niepotrzebny.
2. Wady ssania smoczka przez starsze dziecko
Smoczek, mimo wielu swoich zalet, ma również sporo wad. Wśród nich największą jest powodowanie wad zgryzu. Zdarza się, że długotrwałe ssanie smoczka staje się przyczyną problemów niemowlęcia ze ssaniem piersi czy z jedzeniem z butelki. Niektórzy lekarze twierdzą też, że dzieci zbyt mocno przywiązane do smoczka później zaczynają mówić i mogą mieć problemy emocjonalne, związane głównie z nawiązywaniem kontaktów interpersonalnych. Ssanie smoczka przez dzieci do drugiego roku życia nie wiąże się jednak z ryzykiem jakichś zaburzeń. Lepiej w końcu, by maluch miał w buzi smoczka niż na przykład zaczął ssanie kciuka.
Należy pamiętać, że dawanie smoczka niemowlakom nie jest niczym złym. Dzięki niemu maluchy się uspokajają i łatwiej zasypiają. Nie wolno jednak traktować go jako sposobu na wszelkie problemy i marudzenie dziecka. Dawanie smoczka przy każdej okazji sprawi, że maluch szybko się do niego przyzwyczai. Warto zatem ograniczać sytuacje, w których sięgamy po smoka i limitować czas jego podawania, by później nie było problemów z zabraniem go na zawsze.
3. Jak oduczyć dziecko ssania smoczka?
Metod na odzwyczajanie dziecka ssania smoczka jest wiele. Niestety nie zawsze przynoszą one oczekiwane efekty w krótkim czasie. Niekiedy wymagają wiele cierpliwości. Większość maluchów na szczęście dość szybko i raczej bezproblemowo odzwyczaja się ssania smoczka. Są jednak i takie dzieci, które na pożegnanie ze smoczkiem reagują płaczem i buntem. Wielu rodziców mówi maluszkowi, że smoczek się zgubił lub że mama zapomniała go wziąć, np. z placu zabaw, na którym była z malcem. Nie jest to dobry pomysł - pozbawione w ten sposób smoczka dziecko może budzić się w nocy z płaczem i ciężko znosić rozłąkę. Dużo lepszym pomysłem jest opowiedzenie maluchowi bajki i doprowadzenie do sytuacji, w której dziecko samo odda smoczek i na dobre się z nim pożegna. Rodzice powinni jednak zachować żelazną konsekwencję - nawet jeśli dziecko zmieni zdanie i będzie chciało odzyskać smoczek, nie wolno ulegać malcowi. W przeciwnym razie smoczek na długo pozostanie bliskim towarzyszem dziecka.
Zanim dziecku całkowicie zabierze się smoczka, warto wcześniej powoli redukować ilość czasu, jaki z nim spędza maluch. Nie wolno smoczka dawać stale, a tylko przy specjalnych okazjach, np. do snu. Gdy dziecko zaśnie, dobrze jest wyjąc smoczka z buzi malca. W czasie oduczania ssania smoka maluch może być płaczliwy i rozdrażniony, dlatego trzeba mu poświęcić więcej czasu. Atrakcyjne zabawy z rodzicami pomogą dziecku zapomnieć o smoczku.