Powikłania owsicy

Owsica jest chorobą, która łatwo się przenosi i dotyka całe rodziny. Zazwyczaj to dziecko uczęszczające do żłobka, przedszkola czy szkoły przynosi ze sobą pasożyty do domu. Infekcja rośnie w siłę (głównie z powodu samozarażania się) i może ją powstrzymać tylko podjęta kuracja.

Jedynym skutecznym sposobem zwalczania owsików jest leczenie farmakologiczne. Osoba zarażona oraz wszyscy domownicy z nią mieszkający powinni przyjąć lek. Aktualnie można zakupić preparat bez recepty z substancją czynną pyrantelum.

Dawka leku wymaga ponownego podania w odstępie 2–3 tygodni od pierwszej aplikacji, aby skutecznie pozbyć się pasożytów. Lek nie działa na jaja i larwy owsików, dlatego też takie działanie jest konieczne.

Wspomagająco należy wysprzątać gruntownie całe mieszkanie, zmienić pościele i umyć podłogi. Ważne jest też wprowadzenie odpowiedniej diety.

Zwalczanie choroby nie jest trudne, ale wymaga konsekwencji, żmudnego sprzątania i leczenia całej rodziny. Tylko wtedy możliwe jest wyzdrowienie. Oczywiście, zakładając, że choroba została uprzednio zauważona i zdiagnozowana. W przeciwnym wypadku, gdy infekcja rozwija się w ukryciu, może dojść do powikłań.

Dochodzi do nich dość rzadko i w zdecydowanej mierze są one efektem niepodejmowania leczenia. Do najczęstszych powikłań należą:

• zapalenie wyrostka robaczkowego;
• infekcje dróg moczowych u kobiet;
• stany zapalne pochwy, sromu i macicy (endometrioza – zapalenie błony śluzowej macicy);
• przewlekłe zapalenie jajowodu;
• przewlekłe zapalenie jelita grubego;
• zapalenie otrzewnej, wątroby;
• ropne zmiany w jelicie cienkim i grubym;
• zmiany zapalne okolicy odbytu będące skutkiem nadkażeń bakteryjnych;
• niezwykle rzadko – wysunięcie odbytnicy na skutek obecności dużej ilości pasożytów.

Powikłania owsicy pojawiają się wtedy, gdy choroba jest przez długi czas niezdiagnozowana lub/i nieleczona. Aby dokonać właściwego rozpoznania, trzeba być przede wszystkim czujnym i zauważyć niepokojące objawy.

Niektóre symptomy są specyficzne i powinny zasugerować możliwość pojawienia się pasożytów. Należą do nich m.in.:

• uporczywe swędzenie okolic odbytu;
• obniżenie łaknienia z jednoczesnym dużym apetytem na słodycze;
• częste infekcje narządów płciowych u dziewczynek.

Postawieniu diagnozy pomaga przede wszystkim wiedza o tym, że dane objawy wskazują na rozwijającą się infekcję czy też o tym, że w grupie, w której przebywa dziecko, wystąpił przypadek zachorowania. Dochodzimy tym samym do miejsca, gdzie powikłania wynikają z nieleczenia, a brak działań jest efektem niewiedzy o zachorowaniu.

Nieinformowanie przedszkola, że dziecko jest chore zmniejsza szanse na szybkie wykrycie infekcji u innego malucha. Tym samym chory zaraża bliskie mu osoby, a infekcja się rozprzestrzenia. Tylko wiedza i diagnoza stwarzają miejsce na podjęcie leczenia, a tym samym na uniknięcie powikłań.

Więcej na ten temat przeczytasz w artykule: Skutki nieleczonej owsicy.