Objawy sepsy - przyczyny, leczenie choroby, główne symptomy

Za wystąpienie sepsy u noworodków i niemowląt niemal zawsze odpowiadają bakterie. Na wystąpienie objawów sepsy szczególnie podatne są wcześniaki znajdujące się pod intensywną opieką lekarską, ponieważ ich układ odpornościowy jest rozwinięty w mniejszym stopniu niż u dzieci urodzonych w terminie. Wcześniaki są ponadto poddawane wielu procedurom, na przykład umieszczaniu cewników lub podawaniu leków dożylnie. Nakłucia spowodowane cewnikami lub innymi rurkami mogą być miejscem przedostania się bakterii ze skóry dziecka do jego wnętrza.

Niekiedy posocznica u noworodków rozwija się, gdy bakterie przenoszą się z organizmu matki w czasie ciąży lub porodu. Ryzyko wystąpienia objawów sepsy jest większe, gdy mama noworodka ma za sobą powikłania ciążowe: gorączkę w czasie porodu, infekcję macicy lub łożyska, przedwczesne pęknięcie błon płodowych lub pęknięcie worka owodniowego na bardzo wczesnym etapie ciąży.

Sepsa jest groźna dla dziecka, ponieważ może doprowadzić do poważnych komplikacji wpływających na stan nerek, płuc, mózgu oraz na słuch. Posocznica może skutkować nawet śmiercią dziecka.

Sepsa u noworodków może wywoływać wiele różnych objawów. Najczęstsze objawy sepsy u noworodków to:

• brak zainteresowania jedzeniem,
• trudności podczas karmienia,
• wymioty,
• gorączka powyżej 38°C (temperatura mierzona w odbycie) lub niska, niestabilna temperatura ciała,
• drażliwość,
• apatia dziecka,
• obniżone napięcie mięśniowe,
• zmiany w rytmie serca – większa częstość akcji serca na początku rozwoju sepsy lub wyraźnie mniejsza częstość akcji serca w późnym stadium posocznicy,
• bardzo szybki oddech lub trudności z oddychaniem,
• bezdech,
• zmiany w kolorze skóry – blada lub błękitna skóra,
• żółtaczka,
• wysypka,
• mniejsza ilość moczu,
• wybroczyny na skórze, szczególnie dystalnych części kończyn.

Jeśli jesteś świeżo upieczoną mamą i zaobserwowałaś u swojego dziecka wyżej wymienione objawy sepsy, jak najszybciej skontaktuj się z lekarzem.

Objawy sepsy mogą niejednoznacznie wskazywać na tę przypadłość, dlatego w postawieniu diagnozy lekarze posiłkują się wynikami badań laboratoryjnych. Aby potwierdzić lub wykluczyć sepsę, wykonuje się badanie krwi (pozwala wykryć obecność bakterii i ocenić funkcjonowanie niektórych narządów wewnętrznych), badanie moczu, nakłucie lędźwiowe (służy między innymi do wykrycia zapalenia opon mózgowych) oraz prześwietlenie klatki piersiowej.

Noworodek z objawami sepsy lub podejrzeniem choroby wymaga hospitalizacji. W szpitalu dziecko otrzymuje dożylnie silne antybiotyki, które mają za zadanie zwalczenie infekcji. Antybiotyki są zwykle podawane nawet przed potwierdzeniem diagnozy posocznicy. W razie potrzeby noworodkom podaje się dożylnie płyny, by uniknąć odwodnienia dziecka, leki na nadciśnienie (mają zapewnić właściwe funkcjonowanie serca), a także stosuje się respiratory, by uniknąć niewydolności oddechowej.

Mimo iż nie ma sposobu na zapobieganie wszystkim rodzajom i objawom sepsy, niektórych odmian posocznicy można uniknąć, na przykład sepsy u noworodka wywołanej przez przeniesienie paciorkowców z grupy B od matki do dziecka podczas porodu. Ciężarne kobiety powinny wykonać wymaz między 35 a 37 tygodniem ciąży, by wykryć ewentualną obecność paciorkowców. Jeśli kobieta jest nosicielką tych bakterii, w czasie porodu podaje się jej dożylnie antybiotyki. Aby zapewnić ich optymalne działanie, leki powinny być zaaplikowane co najmniej 4 godziny przez urodzeniem dziecka. Z tego powodu ciężarne, które mają w sobie paciorkowce, powinny wcześniej zgłosić się do szpitala przed porodem.

Ryzyko wystąpienia objawów sepsy u noworodka można zmniejszyć również poprzez szczepienia. Istotne jest także zachowanie higieny. Mycie rąk przed kontaktem z noworodkiem to absolutna konieczność. Należy również zadbać o to, by osoby chore nie miały styczności z dzieckiem.