Pęcherz neurogenny
Mięśnie i nerwy układu moczowego współpracują, by utrzymać mocz w pęcherzu i wydalić go w odpowiednim czasie. Nerwy pełnią rolę posłańców z pęcherza do mózgu i z mózgu do mięśni pęcherza, informując je, kiedy należy kurczyć się, a kiedy rozluźniać. U osób z pęcherzem neurogennym nerwy, które powinny przenosić informacje nie funkcjonują prawidłowo, przez co dochodzi do swego rodzaju paraliżu pęcherza. Jakie są przyczyny występowania pęcherza neurogennego u dzieci?
1. Co powoduje pęcherz neurogenny?
U dzieci pęcherz neurogenny może być związany z wadą wrodzoną lub pojawić się w wyniku innych problemów zdrowotnych. Najczęstsze przyczyny pęcherza neurogennego to:
- rozszczep kręgosłupa (defekt pojawiający się w okresie rozwoju płodowego),
- uraz rdzenia kręgowego,
- guz centralnego układu nerwowego.
W wielu przypadkach pęcherz neurogenny ma związek z wyciekaniem moczu (ma miejsce, gdy mięśnie utrzymujące mocz w pęcherzu nie otrzymują prawidłowej wiadomości z mózgu), zatrzymaniem moczu (mięśnie pęcherza nie zostają poinformowane, że nadszedł czas rozluźnienia), uszkodzeniem małych naczyń krwionośnych w nerkach oraz z infekcjami pęcherza lub cewki moczowej.
Objawy pęcherza neurogennego mogą być różne u poszczególnych dzieci, wiele zależy od przyczyny tej przypadłości i towarzyszącej jej stanów chorobowych. Symptomy mogą wskazywać na inne choroby i problemy zdrowotne. Do objawów pęcherza neurogennego zalicza się nietrzymanie moczu, zatrzymanie moczu w pęcherzu, kamienie nerkowe, infekcje dróg moczowych oraz ciśnienie lub infekcje w nerkach. Dziecko dotknięte tą przypadłością może nie być w stanie odczuwać pełności pęcherza lub bólu związanego z obecnością kamieni nerkowych. W diagnozie pęcherza neurogennego stosuje się badanie moczu oraz badanie urodynamiczne.
2. Leczenie pęcherza neurogennego
Wybór metody leczenia tej przypadłości jest uzależniony od wielu czynników. Lekarz musi wziąć pod uwagę wiek dziecka, jego ogólny stan zdrowia oraz przebyte choroby. Ponadto należy przeanalizować postęp choroby, tolerancję dziecka na konkretne leki, procedury i terapie, a także oczekiwania odnośnie do rozwoju choroby.
W leczeniu pęcherza neurogennego wykorzystywane są następujące metody:
- umieszczenie cewnika lub pustej w środku rurki – w ten sposób można opróżniać pęcherz w regularnych odstępach czasu,
- profilaktyczne podawanie dziecku antybiotyków – w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia infekcji dróg moczowych,
- wszczepienie sztucznego zwieracza – wokół szyjki pęcherza umieszcza się sztuczny mankiet, który można nadmuchać, by zapobiec nietrzymaniu moczu, i opróżniać, gdy nadchodzi potrzeba opróżnienia pęcherza. Operacja wszczepienia sztucznego zwieracza nie zmniejsza konieczności przeprowadzenia przerywanego cewnikowania, by móc całkowicie opróżnić pęcherz.
- Operacja – w celu powiększenia małego pęcherza lub zwiększenia odporności podpęcherzowej.
Pęcherz neurogenny to przypadłość, która utrudnia normalne funkcjonowanie. Na szczęście istnieją metody leczenia dzieci dotkniętych problemami z opróżnianiem pęcherza moczowego.