Objawy, które świadczą o nieprawidłowym przebiegu połogu
Połóg trwa sześć tygodni od momentu narodzin dziecka. Organizm kobiety w tym czasie wraca do stanu sprzed ciąży, ale też się oczyszcza. I choć po porodzie życie kobiety koncentruje się na nowo narodzonym dziecku, nie wolno jej zapominać o swoim zdrowiu. W okresie połogu wystąpić mogą bowiem komplikacje, które wymagają leczenia. W razie ich wystąpienia, najlepiej jest zgłosić się do szpitala, w którym odebrany był poród. Jakie objawy są szczególnie niebezpieczne? Kiedy należy zgłosić się do lekarza?
Odchody połogowe
W pierwszych dniach po porodzie są one obfite i brunatne. Mają charakter fizjologiczny (macica oczyszcza się po ciąży) i pojawiają się zarówno po porodzie naturalnym, jak i cięciu cesarskim. W ciągu kolejnych tygodni po porodzie wydzielina będzie zmieniała swoje zabarwienie, by w okolicy 6. tygodnia całkowicie zniknąć. Zdarza się jednak, że krwawienie ponownie się pojawia, wówczas konieczna jest wizyta u ginekologa. Do lekarza należy się zgłosić również wtedy, gdy kobieta zacznie gorączkować, źle się czuć, a wydzielina stanie się cuchnąca. Konsultacji wymaga też silny ból brzucha i parcie na pęcherz połączone z bolesnym oddawaniem moczu.
Nagłe zatrzymanie krwawienia
Czujność kobiety powinno zwrócić również nagłe zatrzymanie krwawienia (fizjologicznie ustępuje ono stopniowo). Ilość odchodów połogowych zmniejsza się z każdym dniem. Szybciej zanikają one u kobiet, które karmią piersią.
Zatrzymanie odchodów połogowych może być związane z zablokowaniem wewnętrznego ujścia szyjki macicy resztkami łożyska lub skrzepami. Gdy nie mogą one swobodnie odpływać, wówczas dojść może do zakażenia wewnątrzmacicznego. Objawem towarzyszącym jest podwyższona temperatura ciała.
Obrzęk rany po porodzie
Zdarzają się sytuacje, w których rana po cieciu cesarskim, jak i rana na kroczu źle się goi. W zdecydowanej większości przypadków odpowiadają za to bakterie.
Jakie objawy powinny wzbudzić niepokój kobiety? Przede wszystkim znaczne zaczerwienienie rany (jej zaognienie), opuchlizna, pulsujący ból. Jeśli pojawi się wysięk, niezbędna jest natychmiastowa wizyta u lekarza. Specjalista obejrzy ranę i - jeśli zajdzie taka potrzeba – oczyści ją i ponownie zszyje. Ryzyko nieprawidłowego gojenia się rany jest wyższe u kobiet, które w ciąży zmagały się z infekcjami bakteryjnymi. Czujność zachować powinny też chore na cukrzycę.
Silny ból brzucha
Każdą kobietę po porodzie boli brzuch, jest to zjawisko normalne. I sposób rozwiązania ciąży nie ma tu żadnego znaczenia, bo ból ma związek z kurczeniem się macicy. Skurcze jednak z każdym dniem słabną i są coraz rzadziej odczuwane (choć mogą jeszcze występować w czasie karmienia piersią).
Niepokój powinien wzbudzić jednak ból jednostajny, który nie mija po karmieniu lub taki, który pojawił się już po kilku dniach zupełnie bezbolesnych. Jeśli skurczom towarzyszy gorączka, nieprawidłowe krwawienie z dróg rodnych, drgawki i znaczne osłabienie, należy skontaktować się z lekarzem.
Ból piersi w czasie karmienia piersią
Ból piersi w 2. i 3. dobie po porodzie świadczy o prawidłowej laktacji. Piersi są nabrzmiałe, gorące, bolesne, ale to stan fizjologiczny, który mija (piersi dostosują się do rytmu karmień). Niepokój wzbudzić powinno wyczucie guzka w piersi, który będzie twardy, a jego dotkniecie sprawi ból. To objaw zatkanego przewodu mlecznego, który może rozwinąć się w zapalenie piersi. Z dolegliwością tą w początkowej fazie można walczyć samemu, przede wszystkim bardzo często karmiąc piersią (zaczynać należy od tej bolesnej). Ulgę przyniosą również okłady (ciepłe przed karmieniem, zimne – po karmieniu). Konsultacja z lekarzem lub doradcą laktacyjnym jest konieczna, gdy u kobiety pojawi się gorączka, osłabienie, dreszcze, ból mięśni.
