Natrętne myśli – jak je rozpoznać i z nimi walczyć?
Natrętne myśli powstają w postaci wyobrażeń, impulsów, idei. Zawsze dotyczą świadomości pacjenta. Natręctwo może dotyczyć sfery religijnej, seksualnej, śmierci, moralności itp.
1. Charakterystyka zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne to natłok obsesyjnych myśli. To udręczenie prowadzi do konieczności wykonania określonej czynności. Objawy mogą być łagodne lub przybierać nieco ostrzejszą formę. Sprawia to, że chory źle funkcjonuje w społeczeństwie. Stopniowo zaczyna się wycofywać i izolować. Początek zaburzeń opiera się na powtarzaniu schematów. Jednocześnie pojawia się lęk i napięcie psychiczne. Chory jest udręczony i wcale nie chce brać udziału w ciągłym powtarzaniu tych samych czynności. Jednocześnie współwystępuje silne napięcie mięśniowe i zubożała mimika twarzy. Ruchy stają się automatyczne i ociężałe. W pierwszej fazie rozwoju zaburzeń nie odczuwamy jeszcze takiego silnego niepokoju. Końcowa faza to zaniechanie kontaktów z innymi ludźmi. Warto poszukać specjalistycznej pomocy.
2. Skąd biorą się natrętne myśli?
Ciągle powracające myśli wchodzą w skład nerwic. Ma tutaj znaczenie czas. Jeśli objawy występują ponad dwa tygodnie, możemy mówić o obecności natrętnych myśli. Schorzenie charakterystyczne jest głównie dla kobiet. Obsesje mogą uaktywnić się w każdym wieku. Czasami prowadzą do agresji. Natrętne myśli mogą być wywołane przez tragiczne wydarzenia, choroby, katastrofy i wiele innych. Zdarza się, że natrętne myśli przybierają formę filozoficznych roztrząsań. W konsekwencji obsesji powstają kompulsje, czyli przymus wykonywania konkretnych czynności.
3. Prawidłowa diagnoza
Zaburzenia mogą przybrać różną formę. Niekiedy istnieją w postaci obsesyjnych myśli lub rytuałów. Zwykle te dwa procesy współistnieją na tych samych zasadach. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne sprawiają, że zaczynamy wycofywać się z życia społecznego. Dlatego też jedynym wyjściem jest fachowa terapia. Jeżeli nerwica jest zdiagnozowana prawidłowo, można wówczas rozpocząć właściwe leczenie farmakologiczne (najczęściej stosuje się neuroleptyki i środki antydepresyjne). Odpowiedniej psychoterapii możemy poddać się w specjalistycznym ośrodku lub przychodni. Leki nie są uzależniające.
4. Kiedy skorzystać z fachowej pomocy?
Wizyta u specjalisty jest konieczna, gdy nie jesteśmy w stanie żyć z objawami nerwicy, szczególnie gdy zaczynają nas napadać ataki agresji. Kontakt ze specjalistą powinien nas uspokoić i stworzyć odpowiednie zaplecze do podjęcia skutecznego leczenia.
To musisz wiedzieć:
5. W jaki sposób leczy się zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne?
Podstawową formą leczenia jest psychoterapia i zastosowanie farmakologii. Oprócz tego rodzaju wsparcia pomocne są inne metody terapeutyczne, np. biofeedback, który ukierunkowany jest na najnowsze technologie, umożliwia eliminację objawów nerwicowych. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne są chorobą złożoną. Dlatego też warto w cały proces leczenia zaangażować najbliższe otoczenie. Rodzina może być prawdziwym wsparciem. Bliscy mogą pomóc w walce z wszelkimi trudnościami. Wśród nowych terapii można dodatkowo wyróżnić neurofeedback. Metoda tego typu cały czas jest udoskonalana. Sprawdza się nie tylko przy takich symptomach jak stres, lecz także działa dobroczynnie na zaburzenia psychiczne. Szczególnie sprawdza się przy zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych. Aby dostosować właściwą terapię, potrzebna jest mapa bioaktywności mózgu. Jej zadaniem jest wyrównanie fal mózgowych. Trening pozwala poczuć relaks i odprężenie. By zwiększyć efekty, należy cały czas monitorować postęp terapii.