Królewna Śnieżka. Kto napisał tę piękną baśń, jaki jest jej morał?

Baśń o Królewnie Śnieżce (niem. Schneewittchen) po raz pierwszy spisana została przez braci Grimm - niemieckich pisarzy i językoznawców, którzy umieścili ją w zbiorze Baśni w 1812 roku. Zbiór ten powstał na podstawie trwających wiele lat badań mitów, podań i opowieści ludowych i stał się klasyką literatury na całym świecie.

W świecie baśni spisanych przez braci Grimm panowało żelazne prawo moralne: dobro i przezorność zawsze zwycięża zło i niegodziwość, choć były też wyjątki od tej reguły, jak w przypadku np. baśni "Spółka kota z myszą" lub "Baba Jaga".

W 2005 roku baśnie słynnych braci zostały wpisane przez UNESCO na listę "Pamięć Świata" - międzynarodową listę najbardziej wartościowych dzieł na świecie.

Królewna Śnieżka była młodą, czarnowłosą dziewczyną, która w dzieciństwie straciła matkę. Jej ojciec - król ożenił się po raz drugi, a jego wybranką była piękna, lecz próżna i okrutna wiedźma.

Macocha Śnieżki przez całe dnie przesiadywała przed lustrem i zachwycała się swoją urodą. Wciąż pytała swego zwierciadła, kto jest najpiękniejszy na świecie, a ono stale powtarzało: Tyś Królowo.

Gdy Śnieżka ukończyła 15 lat, lustro powiedziało, że już nie macocha jest najpiękniejsza, lecz Śnieżka. Wtedy zazdrosna o jej urodę czarownica postanowiła ją zabić.

Wiedźma poleciła królewskiemu myśliwemu zaprowadzić Śnieżkę do lasu i tam pozbyć się jej, a na dowód przynieść jej serce. Dobry myśliwy zlitował się jednak nad piękną królewną i pozwolił jej uciec, złej królowej przynosząc serce zająca.

Królewna Śnieżka trafiła do małego, leśnego domku siedmiu krasnoludków i opowiedziała im swoją historię. Przejęte krasnoludki poprosiły, aby zamieszkała z nimi i opiekowała się domem, gdy oni idą do pracy do kopalni. Śnieżka z chęcią się zgodziła i od tej pory żyli w zgodzie i harmonii.

Nie długo dane im było jednak cieszyć się spokojem. Pewnego dnia królowa znów zapytała zwierciadła, kto jest najpiękniejszy na świecie, a lustro odpowiedziało ponownie, że Śnieżka. Macocha wpadła we wściekłość. Dzięki magicznej kuli dowiedziała się, że ją oszukano i co się stało z jej pasierbicą.

Macocha zmieniła postać i trzykrotnie próbowała zabić Śnieżkę, za pierwszym razem oferując gorset, którym próbowała ją udusić, za drugim dając jej zatruty grzebień. Dwukrotnie przybycie krasnoludków uratowało Śnieżkę, jednak za trzecim razem wiedźma podarowała jej zatrute jabłko, po którego ugryzieniu Śnieżka padła nieżywa, a krasnoludki nie zdążyły jej uratować.

Krasnoludki pogrążone w rozpaczy, ponieważ bardzo pokochały Śnieżkę, ułożyły ją w szklanej trumnie. Jakiś czas później przejeżdżający w tych stronach książę zachwycił się urodą dziewczyny i poprosił krasnoludki, aby podarowały mu ciało Śnieżki. Krasnoludki zgodziły się. Gdy poruszono trumną, zatruty kawałek jabłka wypadł Śnieżce z ust, a ona, ku ogromnej radości krasnoludków i księcia, natychmiast się obudziła.

Książę oświadczył się Śnieżce i wkrótce odbył się ich ślub. Zła macocha zaś została skazana na taniec w rozżarzonych, żelaznych butach aż do śmierci.

Początkowo w zbiorach baśni wydanych przez braci Grimm zazdrosna o urodę królewny kobieta była matką Śnieżki, w późniejszych wydaniach stonowano nieco tę historię, zamieniając matkę na macochę.

Dowodem śmierci Śnieżki początkowo były płuca i wątroba, jednak zastąpiono je w niektórych tłumaczeniach oraz w bajce Disneya sercem.

Dobrze znamy także inne zakończenie tej baśni - książe pocałował piękną Śnieżkę i ten pocałunek ją ożywił.

Imiona krasnoludków nie pojawiły się w baśniach braci Grimm, zostały wymyślone przez wytwórnię Disneya. Ich imiona to:

• Apsik;
• Gapcio;
• Gburek;
• Mędrek;
• Nieśmiałek;
• Śpioszek;
• Wesołek.

Baśń pokazuje, jak wielka i niszcząca może być siła zawiści i zazdrości. Macocha pochłonięta zazdrością wobec urody innej kobiety była w stanie posunąć się do najgorszych czynów. Uczucie to niszczy zazdrośnika, sprawia, że jesteśmy nieszczęśliwi, wciąż się z kimś porównując, dlatego powinniśmy się wystrzegać zazdrości.

Jednocześnie baśń też daje nadzieję, że nawet gdy nie powiedzie się w życiu, możemy spotkać na swojej drodze dobrych przyjaciół, którzy wyciągną do nas pomocną dłoń, tak jak zrobiły to krasnoludki w "Królewnie Śnieżce".