Jaki wpływ ma rodzina na ryzyko zachorowania na nerwicę?
Środowisko rodzinne może mieć ogromny wpływ na potęgowanie się lub obniżenie zaburzeń nerwicowych. Proces wychowania ma ogromny wpływ na całe dorosłe życie.
Jaki wpływ ma rodzina na ryzyko zachorowania na nerwicę? 
W tym artykule:
Współczesna relacja rodzic-dziecko
Możemy dostrzec bardzo negatywną tendencję. Mianowicie – dopuszcza się do nadmiernego rozpieszczania potomstwa. Bardzo łatwo przekroczyć granicę. Nadmierna pobłażliwość i dawanie zbyt dużej swobody mogą być czynnikami powodującymi zaburzenia nerwicowe. Niezmiernie ważne jest ustalenie zasad, jakie mają panować w rodzinie. Zarówno rodzic, jak i dziecko muszą być świadomi obowiązków i możliwości. Dlatego też warto rozmawiać. Podczas szczerej dyskusji zawiązujmy przeróżne umowy, których respektowanie jest rzeczą najważniejszą. Świadomy rodzic powinien odznaczać się konsekwencją.
Jak ustalać zasady w rodzinie?
Przyjęty model wychowania będzie rzutował na całą przyszłość dziecka. Pamiętajmy, że maluch to jednostka, która dopiero zaczyna kształtować swoją osobowość. Niektóre dzieci będą chciały egzekwować swoje potrzeby za pomocą płaczu. W takich sytuacjach należy konsekwentnie reagować. Nauka radzenia sobie z frustracją pozwoli właściwie rozładować negatywne emocje. Jasno ustalone zasady to priorytet.
Życie z rodzeństwem
Zaburzenia nerwicowe są potęgowane przez niewłaściwe relacje, jakie panują pomiędzy rodzeństwem. Pojawia się rywalizacja (np. o względy rodziców, stopnie, przyjaciół). To rodzice powinni zadbać o to, by relacje pomiędzy dziećmi były poprawne. Prawidłowe postawy dorosłych umożliwiają powstanie poprawnych wzorców.
Brak rodzica w życiu dziecka
Pęd życia, konieczność zarabiania pieniędzy sprawiają, że rodzice coraz mniej czasu poświęcają swoim dzieciom. Wówczas może pojawić się osamotnienie, którego konsekwencją są zaburzenia depresyjne. Dziecko czuje się odrzucone i niechciane. Brak stabilnej sytuacji rodzinnej nie jest dobrym tłem wychowawczym. Rodzina powinna spędzać dużo czasu razem. Chodzi zarówno o rozmowy, jak i wspólne pasje. Tylko w ten sposób można pielęgnować prawidłowe więzi.
To musisz wiedzieć:
Czy stosować kary fizyczne?
Zaburzenia psychiczne mogą powstać przez stosowanie kar fizycznych. Pamiętajmy, że nawet zwykły klaps jest rozładowaniem negatywnych emocji odczuwanych przez rodzica. Dziecko, na którym stosowane są kary fizyczne, zaczyna żyć w poczuciu ciągłego zagrożenia. Tym bardziej, że kara nie zawsze jest adekwatna do przewinienia. Czasami jedyną ucieczką jest świat marzeń i fantazji. Powoduje to ucieczkę i wzmocnienie zachowań depresyjno-lękowych. Nerwica, z jaką ma do czynienia dziecko, najczęściej jest związana z sytuacją panującą w domu rodzinnym.
