Jaką osobowść ma Twoje dziecko?

Aktywność Zaobserwuj, jak aktywne jest twoje dziecko. Odpowiada mu oglądanie świata z łóżeczka, czy może każda próba zmiany pieluchy zamienia się w zawody zapaśnicze? Jeśli niemowlę wykazuje niski poziom aktywności, nie przytłaczaj go zbyt dużą ilością zabaw wymagających wysiłku fizycznego. Zamiast tego daj mu kilka opcji. Na przykład kup matę edukacyjną albo grzechotki na drążku, który zawiesisz nad łóżeczkiem.

Dzieci aktywne, dla odmiany, mają dużą tolerancję na stymulację. Często zaczynają chodzić wcześniej niż ich rówieśnicy. Minusem jest to, że takiego malucha nie można spuścić z oka, bo chętnie eksperymentuje, wielokrotnie pakując się w kłopoty. Jeśli twoje dziecko jest aktywne, pozbądź się wszelkich łóżeczkowych akcesoriów, które mogłyby ułatwić mu wspinaczkę w górę szczebelków, a sadzając je na krzesełku do karmienia, zawsze przypinaj pasami. Jest jednak także jasna strona: aktywne maluchy nie mają zwykle problemów ze snem, bo wszystkie dzienne szaleństwa sprawiają, że są wykończone, kiedy rodzice kładą je do łóżka.

Sprawdź również: Szczęśliwa rodzina

Niektóre dzieci uwielbiają regularność. O tej samej porze chodzą spać, posiłki jedzą o wyznaczonej godzinie i nawet jak z zegarkiem się załatwiają. Te, które nie przepadają za życiem zgodnie z określonym rytmem, przeciwstawią się każdej próbie wprowadzenia rutyny. Jeśli twoje dziecko ceni porządnie sporządzony grafik, postaraj się dostosować dzień do jego przyzwyczajeń. Od tego w dużym stopniu zależy jego poczucie bezpieczeństwa, a tobie takie ułożenie codziennych czynności ułatwi ich wykonywanie. Kiedy niemowlę będzie nieco starsze, z coraz większą łatwością zacznie znosić drobne zakłócenia w ustalonym harmonogramie. Dzieci mniej przewidywalne wymagają od rodziców sporej elastyczności. W pierwszych tygodniach po porodzie wiele matek marzy o tym, by jak najszybciej wprowadzić określony rytm dnia. Mają wrażenie, że taki porządek pozwoli im lepiej zapanować nad sytuacją. Jeśli jednak dziecko jest oporne i nie chce podporządkować się konkretnemu planowi, nie rób nic na siłę. Przyzwyczajaj je do rutyny drobnymi kroczkami. Na przykład karm je zawsze na tym samym krześle albo uspokajaj sprawdzonymi, jego ulubionymi metodami. I najważniejsza (a jednocześnie często najtrudniejsza!) rzecz: zachowaj regularność, jeśli chodzi o pory odpoczynku malucha. Dzieci, które same nie sygnalizują codziennie o 20:00, że są zmęczone, tak samo potrzebują snu.

Na następnym slajdzie zobaczysz WIDEO

Sprawdź również: Relacje z rodzicami

Towarzyskość Twoje dziecko uśmiecha się i daje wziąć na ręce niemal każdemu, nawet członkom rodziny, których widzi stosunkowo rzadko? Czy może należy do maluchów z wrodzoną ostrożnością, które nawet na zabiegi babci reagują nieufnie? W przypadku, gdy dziecko jest mniej otwarte, dostarcz mu wielu okazji do obcowania z pozostałymi członkami rodziny i waszymi znajomymi. Zabieraj je na plac zabaw, do parku, ale też wtedy, gdy musisz załatwić coś w urzędzie lub zrobić zakupy. Nie przymuszaj go jednak do kontaktów społecznych. Pozwól mu poobserwować i dopiero gdy zauważysz, że jest gotowe, by dołączyć do grupy, zachęć je do tego. Ta wrodzona nieśmiałość nie powinna cię martwić. Choć dziecko prawdopodobnie będzie trochę bardziej zdystansowane niż jego rówieśnicy, w swoim tempie także nawiąże przyjaźnie. Przez fazę rezerwy do nieznajomych przechodzą również nawet najbardziej otwarte maluchy. Taki okres trwa mniej więcej od 9. do 18. miesiąca życia.

Sprawdź również: Jak sobie radzić, gdy dziecko nie reaguje na nasze słowa i wybucha gniewem?

Tę cechę łatwo zaobserwować, wybierając się na weekendowy wyjazd. Dziecko o dużych zdolnościach przystosowawczych nie będzie miało problemu z zaśnięciem, nawet jeśli nie zostanie położone we własnym łóżeczku. Chętnie spróbuje też nowych pokarmów i łatwiej zaakceptuje wokół siebie nieznajome osoby. Ciesz się taką elastycznością, ale uważaj, by nie przekroczyć granicy. Zanim zostawisz malucha z nianią, na którą dobrze zareagował, upewnij się, że naprawdę czuje się przy niej komfortowo. Jeśli twoje dziecko ma mniej rozwinięte zdolności adaptacyjne, wszystkie zmiany w jego życiu wprowadzaj bardzo powoli. Nawet drobnostki, takie jak twoje nowe okulary korekcyjne czy ogolona broda taty mogą je mocno przestraszyć. W sytuacji, gdy musicie wyjechać, zabierzcie ze sobą jak najwięcej przedmiotów, które niemowlakowi powinny kojarzyć się z domem i bezpieczeństwem: jego ulubiony kocyk, książeczki i zabawki.

Sprawdź również: Rodzina wielodzietna, to znaczy patologiczna?

Twoje dziecko głośno i dobitnie manifestuje swoje uczucia, czy - kiedy coś jest nie tak - cichutko kwili, czekając na reakcję rodziców? W pierwszym przypadku sytuacja teoretycznie jest prosta. Zwykle bez trudu można się domyślić, jaki jest powód płaczu dziecka. Nie zawsze jednak łatwo je uspokoić. Rozgrywana dramatyczna scena może trwać bardzo długo. Kiedy czujesz, że nie możesz już dłużej znieść płaczu i krzyków, włóż dziecko do łóżeczka i zajmij się sobą. Samo po chwili się uspokoi. I nie wyrzucaj sobie, że jesteś złą matką, skoro nie potrafiłaś opanować emocji własnej córki czy syna. Na pocieszenie pomyśl, że któregoś dnia tak intensywnie przeżywane uczucia mogą sprawić, że dziecko będzie świetnym uczniem, bo tyle samo serca i wysiłku, co w swoje pełne rozpaczy sceny, włoży w naukę. Rodzicom spokojniejszych niemowląt życie może wydawać się prostsze, ale ich z kolei czeka nierzadko ciężka praca, polegająca na rozszyfrowywaniu emocji malucha. Uważnie go obserwuj, szukaj oznak nudy albo zwracaj uwagę, w jakich sytuacjach z niepokojem odwraca wzrok. Dużo do niego mów, na przykład: "Nie podoba ci się ten hałas?" - wtedy będzie czuł twoją bliskość i zaangażowanie.

Sprawdź również: Relacje z rodzicami

Pogodne czy ponure? Każde dziecko ma swoje lepsze i gorsze dni, podobnie zresztą jak dorośli. Bardzo szybko można jednak zaobserwować jego naturę. Jeśli budzi się zwykle z uśmiechem i radosny wyraz nie schodzi mu z twarzy przez cały dzień, rodzice mogą czuć się szczęściarzami. Z takim maluchem łatwo wzmocnić więzi, chociażby poprzez wspólną zabawę. W trochę trudniejszej sytuacji są rodzice bardziej marudnych pociech. Przede wszystkim powinni przyjąć do wiadomości fakt, że jeśli ich dziecko ma do zaoferowania więcej grymasów niezadowolenia niż promiennych uśmiechów, wcale nie oznacza to, że mniej ich kocha, czy że trudniej będzie z nim zbudować bliskość. Warto upewnić się, że manifestującemu niezadowolenie niemowlęciu nic nie dolega. Dorośli powinni też w jego obecności dużo się uśmiechać, aby pokazać mu świat z lepszej, bardziej optymistycznej strony. W miarę upływu czasu, kiedy lepiej nauczy się wyrażać swoje emocje, płacz i smutne grymasy powinny pojawiać się rzadziej.

Sprawdź również: Budowanie poczucia własnej wartości

Szybko udaje ci się uspokoić dziecko, na przykład zmieniając otoczenie albo dając mu nową zabawkę? Czy może żadne metody odwrócenia uwagi nie przynoszą skutku, kiedy uprze się, że chce się bawić odkurzaczem? W przypadku dzieci, które łatwiej się dekoncentrują, wielokrotnie lepiej można zapanować nad sytuacją i uniknąć wybuchów histerii. Zwykle wystarczy na przykład odwrócić ich uwagę od gniazdka elektrycznego, by niemal natychmiast zapomniały o niebezpiecznej zabawie. Pamiętaj jednak, że ta cecha może mieć również swoje złe strony. Dziecko, którego uwagę łatwo rozproszyć, może odmówić jedzenia, jeśli w pokoju będzie na przykład zbyt głośno. Zawsze, gdy to możliwe, staraj się ograniczyć tego typu bodźce. Maluchy o większych umiejętnościach koncentracji mogą nie zwracać uwagi na hałas kosiarki czy przejeżdżający pociąg. Jeśli chcą iść spać, zasną nawet w niesprzyjających okolicznościach. Kiedy jednak zdarzą im się napady złości, rodzice muszą się zmierzyć z nie lada wyzwaniem, by opanować sytuację.

Zobacz także: Matka straciła swojego 19-letniego syna. W dniu jej ślubu, zjawił się niespodziewany gość

Wyobraź sobie swoje dziecko, próbujące sięgnąć jakąś zabawkę. Z uporem, nie zważając na niepowodzenia, dąży do obranego celu, czy szybko się denerwuje, zaczyna płakać albo się poddaje, jeśli wysiłki nie przynoszą rezultatu? Swojemu upartemu, wytrwałemu maluchowi pozwól wziąć na przewijak grzechotkę albo zmień pieluchę w miejscu, w którym się bawi. Kiedy zauważysz, że dotychczasowe zabawki zaczynają go nudzić, kup kilka bardziej skomplikowanych, by utrzymać jego zainteresowanie. Jeśli dziecku brakuje wytrwałości, zastosuj odwrotną taktykę. Nie spiesz się z kupowaniem zabawek przeznaczonych dla nieco starszych dzieci. Kiedy musisz posprzątać albo ugotować obiad i chcesz zająć czymś malucha, przygotuj dla niego wiele zajęć, które zajmą go na jakiś czas.

Zobacz także: Przygarnęli suczkę, którą nazwali Lola. Nie przypuszczali, że uratuje życie ich dziecka

Niemowlęta o wysokim stopniu wrażliwości zirytuje za duży hałas, zbyt wiele osób wokół, mokra pielucha czy zimne prześcieradło w łóżeczku. Staraj się, by otoczenie było dla twojego dziecka jak najbardziej przyjazne. Stosuj delikatne oświetlenie, włączaj tylko łagodną muzykę i nie zapraszaj naraz dużej grupy znajomych. Mów do niemowlaka niskim, delikatnym głosem, a przed snem unikaj wykonywania zbyt wielu czynności. Wieczorna ekspozycja na bodźce może mu utrudnić zaśnięcie. Jeśli twoje dziecko jest bardziej gruboskórne, często mu sprawdzaj pieluchę (samo nie zakomunikuje ci, że jest mokra) i upewniaj się w ciągu dnia, że czuje się komfortowo. Mniej wrażliwe maluchy wielokrotnie nie okazują zbyt dobitnie bólu. Kiedy są chore, stają się ospałe albo spokojniejsze niż zwykle, a nie marudne czy zirytowane.

Zobacz także: Ojciec sprzedał 11-miesięczne dziecko za 1400 zł. Potrzebował pieniędzy na alkohol