Ginekolog dziecięcy. Jak wygląda pierwsza wizyta u tego specjalisty?

Ginekologia dziecięca (wieku rozwojowego) stanowi dział ginekologii ogólnej. Specjalizacja ta ściśle łączy się z pediatrią, dermatologią, endokrynologią, chirurgią dziecięcą, genetyką i seksuologią.

Pierwsza wizyta u ginekologa dziecięcego powinna się odbyć wówczas, gdy rodzice zauważą u swojej córki niepokojące objawy, np. upławy lub gdy nastolatka powyżej 15. roku życia nie dostała jeszcze pierwszej miesiączki.

Ginekolog dziecięcy to specjalista ginekolog-położnik, który zajmuje się również dorosłymi kobietami, jednak nie każdy ginekolog może przyjmować w swoim gabinecie nieletnie pacjentki. Do tego jest wymagane ukończenie specjalizacji, w trakcie której lekarz nabędzie podstawową wiedzę o prawidłowym i nieprawidłowym dojrzewaniu somatycznym i płciowym oraz o określonych chorobach ginekologicznych występujących w okresie dziecięcym i dziewczęcym.

Najczęściej do ginekologa dziecięcego kieruje dziewczynkę pediatra lub endokrynolog dziecięcy. Niekiedy rodzice sami zauważają u swojej córki niepokojące objawy i decydują się na wizytę u specjalisty.

Ginekolog dziecięcy pomoże w takich problemach i chorobach jak:

• zaburzenia miesiączkowania (zbyt obfita lub długa miesiączka),
• zaburzenia rozwoju płciowego,
• zaburzenia wzrostu,
• krwawienie z dróg rodnych,
• stany zapalne narządów płciowych i dróg rodnych,
• otyłość wynikająca z zaburzeń hormonalnych,
• zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia),
• nadmierne owłosienie miejsc intymnych.

Wiele dorosłych kobiet obawia się pierwszej wizyty u ginekologa, tym bardziej małe dziewczynki i nastolatki. Z lękiem do wizyty podchodzą też nierzadko rodzice.

Trzeba pamiętać, że wizyta u ginekologa dziecięcego nie wygląda tak samo jak u ginekologa zajmującego się leczeniem kobiet. W przypadku dzieci bardzo rzadko wykonywane jest badanie ginekologiczne (wyjątkiem jest podejrzenie ciała obcego lub zmiany nowotworowej oraz pojawienie się krwawienia z dróg rodnych niezwiązanego z miesiączką).

W każdym innym przypadku wystarczy dokładny wywiad z rodzicem oraz badanie USG przezbrzuszne przy wypełnionym pęcherzu moczowym. Niekiedy konieczne może okazać się obejrzenie sromu i wejścia do pochwy. Ginekolodzy dziecięcy nie stosują tradycyjnych wizerników, które mogłyby naruszyć błonę dziewiczą. Jeśli zachodzi potrzeba jego użycia, mogą sięgnąć po wziernik laryngologiczny, który jest zdecydowanie mniejszy i nie powoduje żadnych uszkodzeń.

Zgodę na wizytę u ginekologa dziecięcego muszą wyrazić rodzice. O ile nie rodzi to żadnych wątpliwości w przypadku dziewczynek, o tyle bywa krępujące dla nastolatek. Polskie prawo nie dopuszcza jednak samodzielnej wizyty dziecka u tego specjalisty.

Niekiedy jednak rodzice w porozumieniu z córką i lekarzem opuszczają gabinet na czas badania. Jeśli jednak poproszą ginekologa o udzielenie informacji na temat zdrowia ich dziecka, ten musi im je udzielić. Rodzice też podejmują w porozumieniu z lekarzem wszystkie decyzje diagnostyczne i terapeutyczne do ukończenia przez dziecko 18. roku życia.

Pierwsza wizyta u ginekologa dziecięcego bywa trudna i krępująca. Warto wcześniej porozmawiać z córką i odpowiedzieć na każde jej pytanie. Wsparcie rodzica, zwłaszcza mamy, jest tu niezwykle ważne. Istotne jest też, aby nie oceniać i nie przerzucać ciężaru odpowiedzialności na dziecko.